Alle inzendingen over ouders

Zo gingen wij wel vaker: een uur lopen naar Scheveningen en dan schelpen zoeken langs de vloedlijn dat verdomd lange en zinloze front tegen de zee Zo botsten dikwijls onze elementen: mijn water kwelde steeds zijn weifelende strand maar dan was daar zijn vuist een golfbreker waarop ik schuimend zinloos aanviel Zo altijd aan…

Ik zag hem aan het strand: mijn vader. Zijn jas hing als een schreeuw tegen de hemel op die dag en die minuut voorbij aan ons begrip en telbaar vóór zijn dood Ik dacht het te horen ik dacht zo dadelijk doe ik mij handen voor mijn oren ik sluit mijn schelp voor zijn vreselijke woorden tot mijn bloed alleen nog maar de zee hoort…

Vooral die dagen lagen er mossels op het strand. Hij toonde mij het donker huis, door zeepokken ontruimd. Toen ging hij dood. En nog na zoveel jaren - want breekbaarheid wordt telkens dierbaarder - zijn mij bijgebleven de smetteloze ruimte, de lege ogen, de bewoner niet thuis…

Ik ben drie vaders. In mij komen opa en vader samen met een kleine ik. Wanneer de kou gaat hangen in de bomen kleden wij ons in warme truien dik en jassen groot om in te wonen. Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje…

Half zittend, half liggend Bank vervangt zijn bed Zappend zonder inspiratie De wereld in van net tot net Depressief zijn, volop klagen Altijd wel een mening klaar Werk van anderen af te zagen Maakte zelf nooit iets waar Zielig hoopje mens Zestig-plus staat aangegeven Niets geleerd van elke fout Maar papa, als je zo wilt leven Ben je wel…

je ziet vage schimmen eigen kinderen zijn vreemde mensen je bent al oud in het verleden en hebt bijna niets meer te wensen mensen zullen jou niets vragen wat je zegt is onzin ach wat heb je het toch goed zo waarom moet jij klagen herinneringen heb je niet want daar leef jij in maar je voelt nog wel verdriet heeft het leven dan nog zin…

Haar wereld is een kamer in 't vierkant nauwelijks een voorschoot groot tussen vergeelde foto's en 't uurtje dat ik wekelijks kom wacht zij gelaten op de dood. Als ik er ben keurt zij haar pillen haar drankjes en haar knie 't is water zegt zij noemt mij weer jongen en vindt dat ik er goed uit zie. Zij schenkt mij koffie is weer…

Zoals jij zat verloren in de hoeken van de tuin. Een gevallen blad. Een weggeworpen woord. Een bijna vogel voor de kat. Zoals jij zat in de laatste stralen van de zon. Een schemering. Een ondergang. Een leeggebloede avond. Zo zal ik zitten in mijn vel. Een oude rozentuin. Een lege schommel. Een oud gerei verloren in de hoeken. Maar…

de leegte die kil langs je heen leek te staren werd zo nu en dan ongrijpbaar je liet je schrikken geen moment zou zij weer spreken ook maar bewegen haar bed werd warmte onthouden voorzichtig opende je een la naast haar lichaam en sloop je door herinneringen die niet zouden blijven liggen zoals je moeder zoals toen, daar toen je zussen…

ook ik ben vroeger jong geweest, m’n zoon en schopte tegen keurslijf, tegen wetten die mij beklemden –bijna als sonnetten- drang naar vrijheid voerde steeds de boventoon gezag kon steevast rekenen op hoon wanneer zo’n ouwe lul mij wou beletten dan maakte ik met hem de kortste metten en kreeg die eikel z’n verdiende loon ik voelde mij een…

ik zie de oude Takma lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

Samen, twee samen zo vanzelfsprekend verdriet en vreugde herinneringen opgetekend weet je nog wat papa zei - mijn kinderen mijn dierbaarste bezit ik kies voor jullie allebei -…

Nooit zal ik aan jullie wennen Jullie weten niet wie ik ben Of wat ik ben Jullie willen me niet kennen Zo voelt het als jullie tegen me praten Ik voel me alleen en klein Jullie hebben me verlaten Ik heb er genoeg van om alleen te zijn Ik ben niet sterk genoeg om op te bloeien Tot een sterk persoon uit te groeien Het zal mijn tijd nog wel…

Mijn veren vallen ze dwarrelen langzaam neer. En ik denk, ik denk niet meer. Mijn herinneringen verdwijnen ze lossen op in de haat. En ik weet, ik weet waar ze staat. Tik tik tik Hetgeen wat leeft ben ik Wegen worden oude bekenden slepend rond de benen, wenen om diegene die mijn leven vreemd wendde. Haar ideeën dwalen, ze bereiken…

Het is niet bijzonder 50 jaar te worden zeg jij. Het is niet eens de helft van mijn leven. Maar misschien draait het daar ook helemaal niet om, maar wel om wat je in die jaren hebt gegeven. Ik zou nooit zover zijn gekomen zonder jou als voorbeeld. Jij hebt mij alles gegeven en ik heb het niet over de materiële zaken. Jij zegt dat ik het allemaal…

Als ik aan je denk Bijna zo vaak als er Dagen tussen ons liggen Veroudert mijn gezicht zich Trekt mijn mond Vreemde krommingen Zoals door de zon betrapt Op nutteloze vraaggesprekken Mijn naieve kijkertjes Zien soms onvermijdelijke genen Dansend over de kloof In dwaasheid ik me nooit wenste En al die jaren Beweeg je je daar Gewoon…

Het moet ...je moet door, Daar ligt mijn kind; hij ging eraan onderdoor. Wat heb ik als moeder toch verkeerd gedaan? Ik heb hem toch altijd met liefde bijgestaan? Was het teveel, te weinig, te warm of te koud.. Alleen God weet hoeveel ik van je houd. Hij heeft dit besluit niet genomen, Deze gedachten zijn bij jouzelf opgekomen. Waar wacht…

Imperfect daughter, his little girl.. wondering thoughts, fading answers.. trying to be perfect, yet killing his dreams...…

Daar waar jij je spoor hebt gelaten Is de plek waar zelfs een nijlpaard geluidloos schrijdt En overal .........stilte voor de storm De storm blijft uit....... Brak alleen de band mijn wortels,jouw woord tegen dat van mij Ik zie feller dan de ogen naar de bliksem gewend doffer dan de plek waar de donder klinkt Daar waar jij je spoor…

In mijn dromen ben je er Dan doe je ook heel raar Je lijf zit vol met fratsen En je vliegt weg ineens, zomaar Ik lach dan met je We spelen, zingen We praten door elkaar Of we maken lekker eten In mijn dromen ben je er Dan kom ik niets te kort Maar als ik ’s ochtends wakker wordt Dan is die droom vergeten…

7 grote tranen in een mooie rij één traan voor vroeger die nooit meer komen zal de tweede voor vandaag dat eigenlijk vroeger is de ander voor het theezakje dat nu minstens een half uur wacht nummer vier is voor de poes nu - buiten - die van vroeger, zelf grootgebracht de vijfde kwam even heel vlug vertellen dat haar man niet meer leeft…

Een derde kleinkind ;nu nog zo erg klein, Met jullie als grootouders;wat is dat fijn. De liefde en vreugde wat die van ons ons hebben gebracht.. Is veel meer dan welk kind ooit verwacht. Te weten dat ze onvoorwaardelijk van je houden zullen, Zal wellicht ook het kleine babyhartje gaan vervullen. Hopend genoeg van jullie te hebben geleerd…

Ouders zijn leek helemaal zo moeilijk niet, Maar na alles wat je tegenwoordig zoal ziet... Is die taak toch beduidend moeilijker dan ik dacht, Mijn excuus hiervoor is nog te zacht. We hebben jullie duidelijk nooit genoeg gewaardeerd, en zelfs hebben we vaak jullie harten bezeerd. Er zijn natuurlijk ook ouders die het veel minder goed hebben…

Een gouden hart, een moederhart, het is altijd een plaatsje apart. Mams ik blijf steeds je kind, waar jij je ook bevindt. Ben soms hopeloos verloren, kon jij me maar eens horen. Ik weet jij kijkt elke dag op me neer, keer op keer. Zou zo graag nog eens met je willen praten, voel me soms eenzaam en verlaten. Is er dan niemand die het ziet…

Je hele leven ervoor zorgen nooit wordt het te veel de hele dag vandaag en ook alvast voor morgen Hoe zou het gaan voor onze kleine wordt het een jongen of een meisje Gaat alles goed wordt ons kind gezond Zorgen voor een dak boven het hoofd en als het nou niet in God gelooft? Zorgen voor eten wat zal het worden? Ik zou het niet weten…

Zie,die tedere hand nù dik geaderd trillend het album bladert…

betraande ogen gebroken woorden in d-mineur een ontkurkte fles spraakvocht 1921 vervlogen zinnen in een damp van wijwater geschreven letters in as en stof verwelkte vingers tastend naar liefde te laat voor mij…

Ik kan je maar niet vinden Jij die mij zal gaan beminnen En werkelijk volmaakt zal zijn Ik wil je nog altijd winnen Waar ben je toch verdwenen Vrouw van passie, lief luchtledig Hoe langer niet, hoe meer te wenen Met verlangen, recht evenredig En ik mis je meer dan ooit Meer dan ik ooit zeggen kan Jij bent de vrouw van al mijn dromen Jij…

Vader voor een nacht... dochter voor het leven Verwacht meisje zonder vader meidje vader bedacht vrouw geworden vrouwtje vader gezocht Toch nog verwacht?…