Alle inzendingen over Dag

Hij zei met veel passie: 'Vandaag is de dag van m'n leven!'…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

Het uur voor de dag de zestig minuten eer de nacht begint schijnen altijd sneller te lopen dan de rest van het etmaal Voor de nacht wordt nog even gelezen voor de dag omgedraaid terwijl sterren verbleken lijken onder te gaan Hier houdt iets tegen blijft het hout van het huis eenzaam kraken, wiegt de boom de taken in zijn kruin aarzelt…

ideeën zoals menselijk talent hebben ooit andere waarderingen gekend toen het bestaan nog niet was ontwricht door de graai van hebben en het immense ego ik de maatschappij is grijs van oppervlakkigheden bot in omgang met elkaar we leven onder sancties in vreemde koppels gedragen ons nooit als liefhebbend paar in het theater van de dag…

is verveelt hij zich kapot sinds dagen blaft hij dus tegen de verveling op.…

een werveling als een zuchtend flirtend kind in een spelend strelend leven een sterveling bleek je…

Remco Campert aan Cees Nooteboom Elke dag nog praat ze met zijn grafsteen op het kleine kerkhof aan de overkant uitzicht over het dal met het dunne riviertje glinsterend als een spinnedraad in het Noord-Franse licht sinds hij dood is doet ze minder aan de tuin eens haar trots kreeg er nog een prijs voor de sénateur kwam er nog voor…

weet jij het gras waar wij lagen als twee snoepjes in de zon plakkerig waren de dagen als de vergeten bonbon die in rood/geel papier vol chocola en likeur-aardbei geplet zorgde voor plezier tussen jou, tussen mij weet je de kusjes van de dag weet je de streling op je been weet je het lachen om de lach weet je de zon die toen nog scheen…

'Je zit naast me' denken mijn gedachten Ze strelen en vervagen mijn gemis Het lijkt haast op het eindeloos wachten Op een feest dat hier niet is Langs het vallen van de avond Springen vloeistoffen de hoogte in Dan blijkt mijn hoop ongegrond En vallen tranen mijn ogen in…

Vandaag de laatste dag ? Ik wil je bij me houden om je te knuffelen en je te koesteren. Ik wil je bij me houden omdat je bij mij hoort en ik hoor bij jou. Elke dag kan de laatste zijn maar als je dat nou weet dat dit de laatste dag kan zijn… Wat zou ik dan nog willen ? Ik zou te veel willen op deze ene dag.…

Ik smeek de dag dat wij weer samen komen, de dag waarop het laatste uur zal slaan, de dag waarop de bronnen vrijuit stromen, de dag dat alle graven open gaan. Maar ik zal tot die dag slechts in mijn dromen naast mijn geliefde vrouwe kunnen staan.…

een houten bed uit grootmoe´s tijd dat op zijn oude poten kraakt verse jus bij het ontbijt mijn vochtig lichaam naakt de zon die door de ramen straalt een nieuwe dag begint jij die sterke koffie haalt een vogeltje dat zingt kom nog even hier bij mij kruip dicht tegen me aan voel passie als ik met je vrij pas dan laat ik je…

Ik zoek de woorden die als zang der vogels klinken vanuit de kruinen in de vroege morgenstond als aan de horizon de eerste stralen blinken en witte nevel zich verspreidend over grond. Het woord dat nacht’lijk duister weer op zal doen klaren het leven als het ware uit de dood weer wekt dan zal de aarde weer het nieuwe leven baren zolang de…

de nachtzoen, zo lang al geleden is er niets meer te grijpen beet te nemen hier en nu op een enkele druppel na een nieuw spoor wist nog meer verleden uit krachteloos en ontdaan van toen en vroeg stamelt hij gesmoord dag papa…

Veertig dagen om te vinden welke weg we moeten gaan; veertig dagen die ons binden om elkaar weer te verstaan.…

Weinig wist ik als een kind van jaren niets van tijd, het noodlot kwam in vlagen machtig schudde hij zijn wilde haren van zijn zin begint nu iets te dagen In de toekomst is zijn wil ophanden daarom heb ik duidelijke klachten elke dag zijn wazige verbanden nu en dan gevangen in gedachten Ik verwens zijn ongewisse kansen later klinkt niet…

jij hebt vandaag boeketjes dag groene vingers in de slag met linten en versierpapier blikken stralen tussen kleuren die het groen opfleuren na de onverwachte regenbui je bloemenwinkelt zonder kassa zet de bossen in een rieten mand schrijft de kaartjes vlotjes met de hand geen virtuele stickers maar met woorden rechtstreeks…

Elke dag is een risico of elke dag is een geschenk, elke dag een beetje zo-zo of elke dag een stille wenk. Elke dag een uitdaging of elke dag gelijk elke dag een gewoonte-ding of elke dag een beetje blijk van vervoering. Want elke dag eender dat kán toch welhaast niet elke dag hetzelfde, geen vreugde, geen verdriet.…

jezelf daar tegenkomen afscheid nemen, dat gebeurt dan liever nog in het hoofd die lach zoveel jaren, kneepjes in je wang nog zoveel jaren ongeschoren de sigaret die zou verdwijnen het glaasje voor altijd leeg en altijd weer dat eenzaam bed de Grijze moet manieren leren en niet met stukjes lopen zeulen ineens alles, 't moet toch weg en dag…

Het uniform van de dag is het geduld, het ereteken de armzalige ster van de hoop boven het hart. Het wordt verleend als er niets meer gebeurt, als het trommelvuur verstomt, als de vijand onzichtbaar is geworden en de schaduw van eeuwige bewapening de hemel bedekt.…

Dag liefde van mijn leven Dag moeder van mijn kind Ik heb zo veel om je gegeven Dat is niet genoeg nu je door een ander wordt bemind Dag allerliefste schat van mij Hierbij verlaat ik al mijn dromen Maar het moet, ik laat je vrij Vreselijk dat het zover is gekomen De drank de drug misschien de tijd Heeft ons toch uit elkaar gedreven…

weg richting jou Zonnebrilletje op, sigaretje in mijn hand Verstand op nul en gewoon gaan Richting het beloofde land Vandaag ben ik zorgenloos en vrij Even geen pijnlijke momenten De kuiltjes zichtbaar in mijn wangen Ik had deze tijd nog tegoed mét rente Dus geniet ik met volle teuegn Drink ik vandaag liever water dan wijn want deze dag…

Ons kabinet doet het straks extra goed, Want de ministers trokken honderd dagen Van hot naar her om ons om raad te vragen En weten nu precies hoe of het moet. Maar eerst zijn zij, van dat gereis doodmoe, Aan net zoveel vakantiedagen toe.…

De ganse dag vliegen om heel de Aarde De proletariërs voort. Een grote dorst drijft hen, de dorst naar geld Der niet-bezittenden. Een grotere dorst drijft hen, maar niet hun eigen. Het is de gouddorst van de heersenden.…

opgelegd Alles werd anders die ene dag toen het kapotgeslagen brein buiten zijn lichaam trad…

ik heb je lief mijn medemens vooral in goede dagen mijn gemoed is dan opgewekt, kan zoveel geven ik hoef niets te vragen als een tegenwind mij overvalt, mij tegen de aarde knalt hou ik mezelf voor door jou en jou te worden gedragen ik hoef dan niets te vragen…

De mensen schuiven stil op fietsen door de lanen, een enkele meeuw er boven. In dorre blaren rent een merel. Hij luistert, telkens, de blaren maken leven. De wind, een oude wind van toen de mensen die nu dood zijn leefden, spreidt breed, aanvaardt al wat hij aanraakt. Laag hangt de lucht, is overal grijs, de hemel woont bijna bij ons.…

Dag Heer, tot de volgende keer.…

dag kleintje dag voor altijd rust maar in eeuwigheid je moeder...…

onbeheerst, een mengsel tussen zand en mist was alles rondom vis en voel nog enkel modder de nacht heeft schaduwen tien graden weer teruggedraaid er ergens tussen twaalf en twee heb ik mijn huis ontruimd (’t is toen dat ik jou tegenkwam, gedroomd) nu wandel jij door al mijn lege kamers waarvan ik nog de huur betaal voor slechts die ene dag…