Alle inzendingen over klein maar dapper

Op de versleten, leren zetel zitten-liggen wij blazen gezamenlijk rook uit, de kamer in lurken aan een waterpijp, inhaleren houden vast en binnen ons speelt muziek Ook hier schuilt geluk in kleine dingen genieten van jouw aanwezigheid en die van mij Door het open raam zingen de pimpelmezen hun hoge, zilveren tonen, begeleiden ons lied van…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

Groot in het kleine.…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

het sneeuwt en het sneeuwt achter het donkere raam vallen de zachte vlokken nu opent het huis de nacht zo lang wil ik wel jouw kleine koning zijn in dit weifelend licht worden de dingen die er altijd waren de dingen die ik niet meer zie ik vraag je, ik zoek je waar ik je vinden zal sneeuw zal altijd wit zijn en de nacht, mijn…

wereld zonder hem te noemen Een pars pro toto is ook een geheel Het kleine is onnoemelijk veel…

ik ben er niet mijn vriend van weinig woorden je telt het wisselgeld dat over is gebleven en koopt daarmee wat dagen nog te leven in kleine munt rek jij de tijd met uren en seconden wij haasten ons want ik wil bij je zijn ongezien doet afscheid teveel pijn wij zien elkaar in liefde en vertrouwen dood maakt geen verschil…

de kleine jongen die je vroeger was zit diep in je verborgen, zit stilletjes in een hoekje te wachten op je komst je wilt hem zeggen dat hij moed moet houden, dat hij al zijn zorgen met je mag delen, dat hij nergens bang voor hoeft te zijn, dat hij steeds op je kan rekenen, dat je er altijd voor hem bent vooral, echter, wil je hem laten…

Zeg je niet vaak Wat ik moet zeggen Teveel verliest al snel zijn kracht Ik warm je bed en deel je nachtrust Intimiteit in iedere nacht Sta voor je op als je nog soezelt Verlaat het warme zachte bed Kom weer terug met een kop koffie Heel liefdevol voor jou gezet Zomaar een ding Wat ik nu opschrijf Waaraan ik hier dan refereer Graag…

Ik droomde van een bloempje klein dat ‘s morgens leefde onder ‘t dauw Het huilde want daar staan, gaf pijn en ja, haar blaadjes kleurden blauw Ik treurde om dit bloempje schoon ze was heel stil en eiste een gebaar; Ik dacht, ik steel haar toch gewoon en jawel in die nacht plukte ik haar Ik genoot van haar schone pracht vele ranken groeiden…

Om je niet te vragen te overstelpen jou telkendage, richt ik me tot papier om hier op door te zagen hoe verlangens plagen je telkendage in mijn hart bent hier. 'k Doe dit niet om te klagen of je proberen te behagen, iets na wil jagen, nee, misschien voor mijn vertier want al schrijvend een vervagen van een schrijnend knagen ontstaat…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

een klein leven niemand gaf je heengaan aan blinde doodsengelen hebben altijd haast je wordt gemist op grijze stille dagen jij blijft in een zwijgend landschap Aleida is je naam…

Een heel erg klein mannetje uit Gent Had het vaak moeilijk met zijn temperament Van praten naar schreeuwen Van schapen naar leeuwen Zijn vrouwtje thuis wordt zeker niet verwend.…

Zie haar zitten als prachtig schilderspalet, blootshoofds onverlet met haar werkelijk wonderschone oranjebruine vederenpracht, ooit bij het ontstaan door een schepper zo bedacht. Opvliegend en dalend van tak naar tak brengt zij bij het aanschouwen met gemak steeds een enorme glimlach op mijn gelaat die er dan werkelijk ook minuten of uren lang…

Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Je wurmt jezelf omhoog nietwaar? Een klus die je al eerder klaarde En boven wacht de zeer vermaarde Heer Helios, hij kent je waarde Vindt je een prachtig exemplaar Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Eenmaal verwarmd, jij fijnbesnaarde…

Toch nog onverwacht die bemoedigende steun voor de kabouter…

Nog nooit had in dit land een sterveling Van Kleine Huisjes ook maar iets vernomen, Maar nu de koning daar is langsgekomen Mag je wel spreken van een kentering. Eén die daar woont is bijna al beroemd, Maar hoe wordt zo een eigenlijk genoemd?…

als ventje wilde ik nog zoveel weten maar vragen durfde ik niet over hoe zit dit hoe zit dat over wie is wie en wie is wat en hoe het toch kan dat God toch alles ziet en hem zien doe ik niet dus schreef ik ze aan de onderkant van mijn schoen om ze nooit te vergeten om me blijvend te vergezellen op mijn levenspad van toen tot ik het…

C KLEIN Alle zangkoren Zwijgen nu In C groot Maar gaan uiteindelijk In klein Weer beginnen Te zingen!!…

De kustvaarder vaart voortdurend heen en weer over de wijde Noordzee, bij dag en nacht. Zonnegloed, geflonker van sterrenpracht geven de schepelingen werk vol eer. Lieve, lage golven, loeiend onweer begeleiden als sterke, trouwe wacht toestelgedreun, vermengd met schone kracht der toonkunst, die blij danst, steeds op en neer. De klanken…

Vanaf de allereerste blik Vlinders in mijn buik En iedere keer weer Als ik je zie, hoor of ruik Gaat mijn hart tekeer En overmand door geluk Dat ik jouw vader ben Kan niks meer stuk…

Het water komt gulzig, uitgehongerd huizen, land, levende wezens alles verorberend ineengeslagen vechtende handen wanhopig barricades opwerpend hoe klein is de mens nu het verhaal van een oude geschiedenis schrijft verwoed een volgend hoofdstuk opnieuw laat de natuur zich de les niet lezen…

Kleine oorbellen zijn feestelijk, en grote -- nog feestelijker.…

Als mijn vriend komt hoef ik helemaal niets te doen om iets te laten gebeuren, schaamteloos zijn we wie we willen we laten warme adem in ons bloed spelen met geluk en ruilen woorden voor hapjes vrede in onze buik - de kleine wereld ...van tevredenheid ...in de grote wereld ...van het streven - tot we verzadigd en uitgelachen zijn…

Het duurde even voor hij kon beginnen, Want ‘kleine Wim’ had zich verstopt helaas. Voor artsen een mooi meegenomen gave: De kunst van diep te spitten en te graven.…

Op haar kleine apothekersweegschaal weegt ze alles in porties af. Liefde, warmte en genegenheid heel precieus en geroutineerd, zo heeft haar moeder het haar geleerd Maar nee, ze is mijn middernachtelijke freule, geen dorre dochter van een kruidenier Als ze gekrenkt wordt komt ze schuilen, Ik ken geen mooier huilend dier.…

Ik koop per week een kilobox bonbons, ik gun mezelf zo’n hemelse traktatie, maar door de steeds maar stijgende inflatie zit in diezelfde doos nu negen ons. Bij voorbaat gruw ik al van het idee dat ik van Sint geen W krijg maar een w.…

In het knusse vertrek van de geliefde kroeg vermeien zich thans niet meer dan acht mensen de weinige bezoekers voorspellen met geschuif van hun drinkglazen veelbelovend samenzijn dat verrassingen vraagt drukke spraak is spoedig daverende scherts en warrig gezang denkbeelden strekken zich naar hevige strijd uit tussen harde waarheid…

Kleine geluksmomenten, fijn dat die nog altijd bestaan.…