Alle inzendingen over vrouw

luisteren naar wat ze zwijgt kijken naar wat ze droomt je hand op haar hart voelen wie ze is…

Respect heb ik voor je worsteling, maar niet om wat je droeg Want al die vrouwen en vriendinnen, zíj droegen je last waar je zelf zo hard naar zocht En waar je zelf nooit om vroeg De schuld is niet meer, is wat er nu toe doet Je rust nu. Zacht hoor ik dat je zwijgt Stil maar Ischa, alles is al goed…

Laat mij de nacht tot vriend en rust in rouw, dat ik hoor op mijn hart het geklop van mijn vrouw. Dat ik hoor haar vermaan, verneem haar troost, haar liefde tot mij en de angst voor haar kroost. Laat mij de nacht tot vriend; de dag is wreed. Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

Er was er eens een vrouw Met bijzonder grote oren Een neus, zo vreselijk krom Twee erwtjes recht van voren Haar taille was ver te zoeken Cellulitis kreeg de overhand Ze had extreme over beharing En miste hier en daar een tand Haar oogleden waren gezakt En ze had al drie onderkinnen Haar haren leken wel van stro Daar viel niets mee te…

buiten vrolijk doen zeker niet als er 'strakgerokt' voorbijgaat dan is fluiten sexueel onfatsoen de vrouw heeft de man overwonnen zij is voortaan het sterke geslacht de vrouw als president van de rechtbank heeft de man volledig in haar macht zij straft hem gaarne "Op de knieen !…

Indien ik waar Jupijn*, ik zou mijn vrouw verklaren Voor* Juno mijn godin; indien ik had geweld* Als koning van de zee, mijn vrouw zou zijn gesteld Als Thetis koningin, bedwingster van de baren.…

Hij is belastinginspecteur en haalt z'n hart op aan een vrouw van lichte zeden. 't Gerucht wordt echter niet door hem bestreden, dat hij d'r met gemeenschapsgeld betaalt. Hij zegt: 'Bij fraude ben ik niet betrokken; het is normaal, dat wij met met euro's dokken.'…

Als ik in mijn gedacht’ Der scheps’len aard doorschouw, ‘k En vind geen meerder macht Als ’t vermogen van de vrouw, Die met haar gezicht ’s Mans moed* verlicht Van haar* last, van haar leid* Van haar smart, van haar smaad, Van haar kwaal, van haar kwaad, Van haar hoon, van haar haat, Die zich ter vlucht verspreidt* Door een zwenkje* van…

geuren prikkelden stemmen rumoerden jij zat daar aan het tafeltje in een zee van stille rust zacht kabbelden woorden over het blad sierlijke handen ritueelden verbanden van lief samen zijn lachjes krulden verborgen met onuitgesproken plezier in het uur zonder zorgen door aangenaam vertier plots vlaagde de wind kwamen uniformen…

* de reden = het verstand * aanmerkt = let op * verkeert = verandert * verzochtheid = beproefdheid, ervaring Toen heb ik uitverkoren Hetgeen mij wel nut zijn zou: Een deugdrijk’, welgeboren Bescheiden* wijze vrouw. Recht is het dobbele rouw Als het komt aan de dag: Die mogend niet en wou En willend niet en mag.…

Mijn vrouw is een boom in een park waar we samen vroeger wel kwamen Mijn linkerhand rust op haar bast en voelt haar trillen van de pijn als mijn rechterhand er een hart in krast met twee verkeerde namen…

Medusa Madonna Mooie Milde Magnifieke Mond Bedwelmende Barokke Blanke Balsemieke Borst Vragend Vol verlangen Vreugdevol Verheven Venusheuvel Verlokkend Vrouw Zinnelijke Zoete Zachte Zilte Zijden Zee Kussen Strelen Voelen Proeven Vieren Vrouwzijn Van ons Twee…

De man holt door de stad weer zo’n verkreukelde nacht een vrouw op de vensterbank de koude man lacht en hijgt ik ken mijn gebaren niet want de afstand zegt hij is steeds te dichtbij kom binnen is nog tijd…

hun geroezemoes heeft een toonsoort dat het onze niet kent onstuimig in tempo gelardeerd met uithalen in hoge tonen gesticulerend het kirrend gelach speelt met de ernst van zaken doen zonder beklag de massa is organisch en ademt de primaire levensgeur de compassie is verbonden aan boodschappen en het even weg van thuis ook…

je ogen spraken maakten jou of brandden je af tot in de grond er was geen gulden middenweg die had jij in een vorig leven al opgezegd je geest kneedde tot je de vorm die jij voor de geest had de ziel van jouw tevredenheid gaf jij hebt winden bezworen stormen geknecht talloze orkanen soepel aan de leiband gelegd je belichaamde…

De vrouwen vonden hem een toffe vent. Al spoedig werd-ie zéér door hen verwend. Ze leerden hem de lusten van het leven, zodat de liefde gretig werd bedreven. De stoten stonden voor 'm in de rij. genoten werd van tomeloos gevrij. Gezegend met zo 'n stijve was Jeroen, dat hij het altijd wel kon blijven doen.…

de onbarmhartige vrouwenversierder vond een nieuw slachtoffer omgaf mijn vriendin met dure kadootjes haar gevoel voor mij werd doffer op een dag was ze plotseling weg en lag bij hem in bed ging met hem skiën in Frankrijk die twee hebben dolle pret nieuwe kleren en een piercing nieuwe bankrekening met veel nullen en ik zit hier verslagen…

Ik ben een zeer benijdenswaardig man, Want ik ben geheel objectief beschouwd Al tijden met een wereldvrouw getrouwd En daar heb je helaas maar weinig van. Dus is het voor de rest heel onbeleefd Als men slechts oog voor wereldvrouwen heeft.…

De eerste duif vliegt met een strootje De pimpelmees zoekt naar een nest Vannacht riep de kievit voor het eerst Ook de heggemus heeft weinig rust En ik, ik heb mijn vrouw heel teer gekust Want het wordt lente…

de volle zalen lokten haar uit haar dichtersschelp ze bracht het woord tot leven om daarna te baden in applaus een nieuwe dichter opgestaan leert ze anders ook genieten ze sprak van warmte en ook wel van een vreemde pijn die haar zomaar kon bespringen in de luie stralen van een late zomerzon en soms in bad het warme water kwam beroeren…

Vrouwen van vandaag in Holland konden gisteren nog maar boenen met een spons of met de hand en nu met leren schoenen het stroomt voort uit het woord liberalisme Daar komt in aantocht, het Feminisme…

In een uitgewoonde flat in Singapore danst ze eboniet en paars, haar bloemen dwarrelen dooreen. Het ritme van haar handen als kolibries; haar bronzen nagels en fluwelen lippen; alles glanst koortsachtig. Terwijl het zweet in trage slakkesporen langs haar hals loopt, glijdt weer een gin-doordrenkte nacht de ochtendglijbaan af.…

Duiven koeren, de dag is heet met de eerste stralen van de zon. Je ogen! Dronken van je ogen start mijn race, de weke straten van de zomer door. Tot de avond, het brullend, rood-gloeiend inferno van je lippen me de nacht indrijft: een nacht op wilde geiserstromen van verlangen.…

zij vlecht heur haar, lang van eeuwig groeien en zwart van jeugdig genot, tesamen met gretige vingers uitzwermend over een gulzige boezem in mei zo. zocht zij mij te boeien ik, de oude heer in een overjarig krot met reeds één been in klei geen blik gunt zij mij weet toch wel de man te verleiden haar gratie vraagt mij een onbevredigende…

Daar was een meisje loos en dat was maagd, Maar desalniettemin dacht onze jantje: Die wil vast wel een opgewonden standje En dat heeft hij tot drie keer toe gevraagd. Natuurlijk heeft ze telkens nee gezegd, Maar driemaal is nu eenmaal schippersrecht.…

Duistere Koningin Karbonkel ogen staren Een ijzig standbeeld Een grijnzend hoge klif De wind dreunt echo´s aan Zo luid, zo luid De onverzwakte weerklank van haar stem Zo luid, zo luid Een weergaloze aria op dreigende Orkestenwolken beukt de broze kust De bronzen golven breken. Staccato doornenkransen Rozen slingeren om ranke polsen…

De vuisten van de man om glas gebald, De schedel barst terwijl de Opera vedette zingt en zingt. 2 De groene berg, een schuimend verre kustlijn De koele bries De karmozijnen lippen De witte handen van de maagd, het natte haar doorwoelend De armen roze wiegend en het schelpen bed De vederlichte boot vertrekt westwaarts De vrouw op de boeg…

neem nu een boom, een heel gewone geen eik, beuk of lork, maar doodnormale wilg met treurig lange, harkerige takken aan een verre, mistige waterkant even later een glanzende vrouw aantrekkelijk gezicht en mager lijf en grote, hele grote kanovoeten zij wacht op jouw oor tegen haar bast zij kraakt, wiegt en perst sappen van worteldiep naar…

Als ik huil wuift de wind in me zacht de twijgen van mijn hart dan zweven de zaadvleugeltjes van cel naar cel en bouwen een waterpaleis met torens van zilvergrijs Als ik huil verdampen de woorden met elke ademtocht tot wolkjes wit en grauw maar nooit stroomt het gezien en zo lieflijk als bij jou…

Door tromdonder bliksmen cymbelslagen. Zij, naakt omwaad door een roodzijden lap, Golft onder de storm van doffe toonvlagen. Armen en benen houdt zij slap. ’t Hoofdje op de halsstengel zwevend, De knieën wijd, dan weer dicht bij elkaar; De kleine borsten zijn een bevend, De smalle voetjes een dansend paar. Zij wervelt sneller, het rode gewaad…