Alle inzendingen over één voor één

wanneer de ochtend wakker wordt met lome benen moeizaam opentrekt de dageraad blozend gaapt ontwaakt het huis de stilte van mijn morgen vult zich met zachte zangen van licht en lucht en stromend water de dag doet één voor één zijn elementen aan…

wanneer de ochtend wakker wordt met lome benen moeizaam opentrekt de dageraad blozend gaapt ontwaakt het huis de stilte van mijn morgen vult zich met zachte zangen van licht en lucht en stromend water de dag doet één voor één zijn elementen aan…

Een reis te maken voorbij de huid tracht ik te vinden zonder beladen draden van alles wat iets was is niets wat het lijkt toen kijkt voorbij de horizon tegen de wind in om werkelijk één voor één de raadsels te ontrafelen en wil ik zijn nu onder de oppervlakte van jouw witte roos daar waar de geur van thuis brandt…

Eén voor één. Boeken die uniek zijn. Bibliofiel uitgegeven. Kieskeurig gekocht. Liefdevol ontvangen. Afscheid van boeken nemen, is me veel te bezwaarlijk. Ik koop liever kasten. Boeken verbannen? Geen denken aan.…

Ik zou de tijd terug willen duwen, minuten, seconden één voor één tot ik weer terug ben bij de dag dat jij er nog was. De tijd heelt alle wonden, zegt men. Wie is mén eigenlijk?…

De letters zijn als druppels die één voor één doordringen tot mijn werkelijkheid. Ze schudden me door elkaar met een wild gebaar van frustratie. Emotie zonder tolerantie voor mijn fragiele ziel. Ik weet opeens niet meer waarom ik voor je viel……

kom dichterbij m’n bloem betover me met je parfum bedwelmende bloesemgeur trekt het bloed uit m’n hoofd naar andere lichaamsdelen laat me blaadjes kussen je harde knopjes strelen langzaam één voor één tot ze gulzig opengaan om zich klaar te maken voor een orgastisch boeket…

Ik wil je niet kwijt nog voor je de mijne bent als was het maar voor één nacht één enkele en ik wil je niet smeken zonder dat je de overgave kent die mijn hart voelt radeloos maakt het me elke lege nacht waarin hoop meevliegt op lentewind maar ik wil je niet smeken zonder dat je de overgave kent die mijn hart voelt voor jou mijn…

Zorgvuldig geplaatste stappen Weergalmen door de witte gang Één, twee, één, twee Telt hij in zijn hoofd Binnen 36 stappen Moet hij bij het einde zijn Terwijl op zijn voorhoofd Een zweetparel zich vormt Zijn marge is precies genoeg Zuchtend van verlichting Draait hij zich maar om Voor herhaling van zijn ritueel…

wat je ziet is niet alles, wat ik ben en niet alles is wat het lijkt jij wikt en weegt woorden met één ademzucht, één polsslag maar bij alles weet ik als jij naar mij lacht schijnt waarheid in mijn ogen want jij bent zo dichtbij open je ogen en oren maar houvast-laatlos ik geef jouw groen licht...…

mijn vriend de tijd is mild hij slaat zijn ogen op als ik dat wil loopt met mij door de dag in mijn vertraagde tempo klagen daarover doet hij niet hij wacht geduldig als ik hem herinner aan of treuzel bij verloren uren gegeven als ze zijn hij telt voor mij de dagen één voor één legt zich tenslotte neer bij het onbekende maar blijft…

In liefde Eén voor één Gepoot, alles Met de hand, Verse vore die Op draagtijd wacht, Zomer die haar Tot wasdom brengt, Moederschoot die De nieuwe oogst het Levenslicht laat zien - Aarde die in augustus In haar warmste geuren Mijn oorsprong verraadt, En een liefdevolle blik Op mijn toekomst werpt…

Ik zie ze naar de wolken kijken, en één voor één het raam uitgaan. Problemen lossen nu probleemloos op. Innerlijke rust blijft achter, temidden van ons roerige bestaan.…

Eén massa, één geheel, bestaande uit diversen Een zachte kern een mantel en een korst De natuur in evenwicht, de aarde draaiend om zijn as bovendien natuurlijk om zijn zon zo dus dag en nacht Flora en fauna, afhankelijk van licht De natuurlijke balans Planeet aarde in al zijn pracht…

Eén voor één valt een rozenblaadje als gescheurd oneffen getal begiftigd met "ik haat je" in tweeën gedeeld huilt het ik heb je wél lief de volgende verbloeming plukt lovertjes uit de nacht holistisch ontworteld maar opnieuw geënt herbloeit de verarmde tak die gouden regen herkent .....…

ik zag een kind rennen naar de zon en naar heuvels wollig groen het keek omhoog omlaag en uit haar lichte haren vlogen vogels zij kuste ze, waaiend één voor één engelen werden stil en ik huilde bestond in dit enkelvoudig begin schenk me wierook de dood is te machtig…

Mooi is zij zacht als satijn Prachtig van kleur in de bloei van haar leven Zij buigt door de wind één voor één Vallen haar blaadjes door de zware regendruppels neer Komt er een nieuwe roos of een lelie, een margriet Wie het weet, mag het zeggen want ik weet 't even niet (en dan gaat het niet over bloemen)…

De koelkastdeur staat open het water druppelt er drup voor drup uit ik kijk naar dit schouwspel het doet mij niets eerder op de dag zag ik een man op zijn fiets hij reed in een gat in de weg en viel het deed mij niets de viooltjes in mijn tuintje staan er mooi bij één voor één lachen ze naar mij ik lach niet terug want ze doen me niets…

ongesproken blijven ze vooruit gerold in namen, één voor één en geen verlies aan zeggingskracht toch verdwijnend, naar een niemandsland hun band voor eeuwig stil geloken in de ogen van verraad het kwaad was al geschied nog voor dat men het noemde rond de uitbraak van vandaag ik had het zo graag anders gewild maar weet nu dan mijn…

Drie religies, door één god geleid Met ieder hun eigen perfecte verhaal Slechts één het best van allemaal Het recept voor strijd… vroeger… nu… altijd Toch zijn het drie broers, uit één gezin Met één verleden, één vader en één moederland Tot elkaar veroordeeld, van dezelfde stand Maar ieder met een eigen begin Een andere school, een andere…

Elke poging op mijn scherpe tong gestrand wil ik nu een maatje vinden mijn hart is leegstand beu Ik maak honingzoete zinnen op zoek naar wie mijn koek wil slikken, zich laat verstrikken in mijn plakkend web Maar één voor één glijden ze door mazen, geen trek in suikerspinnen ik blijf alleen en dat smaakt bitter…

de tijd waar ik oversprong viel dwarrelend naar beneden de ruimte waar ik in doordrong versplinterde tot plaatselijkheden vastgeklampt aan de adem van mijn mond heb ik al het bestaande uitgedampt tot aarde, tot grond in sterrenzeeën heb ik gezwommen zag de schepen één voor één zinken heb alle melkwegen beklommen om me uiteindelijk…

ze staan nu om me heen, ik bekijk ze één voor één wat ermee te beginnen? in de spiegel worden ze weerkaatst en lichten op als de sterren, ik voel me onrustig zingen met olifantenstem. Ben alle remmingen kwijt. God! Geef me rust!…

Eén komma één miljard...it’s truly real. But ITV...gaat dat je niet berouwen? Who is De Mol? Ik zou het niet vertrouwen…

de boom wordt niet gekapt maar één voor één de takken afgeknapt langzaam naar omlaag tot waar de stam zich weer volledig rond tot aan de grond zij wordt afgezaagd en is gevraagd omdat haar jaren weer productie tellen de stronk is uitgefreesd en laat geen sporen na wortels geven zonder boom helaas al snel de geest…

In stilte huil ik binnentranen zij sijpelen één voor één door de aders van mijn leven tot aan de aorta-steen Een zakdoekje is niet voorhanden dan maar een grote witte envelop opvangen wil ik ze en verzenden met een pokerface als postzegel erop Niemand zit echter te wachten op mijn tranen noch mijn verdriet dan maar adresseren aan mijzelf…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…

ik pel de lagen af van mijn huid alsof ik een ui ontdoe van zijn vertrouwde jas de trui uittrek, die moeder ooit goedbedoeld voor mij kocht ondergoed zuiver ik met Dreft vellen verdwijnen één voor één in de afvalemmer onder de gootsteen vinden zij rust tussen wortelresten en zuur geworden melk…

Één golf één gedachte en nooit een déja vu.......…

was er liefde twee lijven die leefden een tafel van één keer één een pas de deux het zachte luisteren naar zoekende handen In de avond stierf de liefde twee lijven verstijfd aan een tafel van delen wat rest in de schrijn van schijn een pas op de plaats het harde verweer in open handen…