Alle inzendingen over OR dichten

Ik kende het nog niet toen, het ONZIJN En vroeg het aan d' onstuimige dichter P. Wiens liederen als honingbijen gonzen Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee Er steekt een angel achter uit dat donzen Zwart-gele mini-monster's eindsegment Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze' Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend Hij zei dat het…

Soms heb ik er toch zo schoon genoeg van, van dat rijmen en dat in de pas lopen van de klemtonen en accenten en regelmatigheid en dan lees ik een gedicht en probeer te voorspellen wat het rijmwoord zal wezen en dan vraag ik me af moet dat nou? Wie had dat eigenlijk uitgevonden? En dat in groepjes verdelen van woorden die wel of niet…

Een gedicht is als een huis, waarin je fijn kunt wonen. Een gedicht is ook een schulp, waarin je angstig kruipen kunt. Een gedicht kan een kliniek zijn, waar je moedig vraagt om hulp. Een gedicht staat als een tempel, wanneer je het in eenvoud bidt. Gedichten vragen me dan eerlijk, of ze vals zijn of juist goed. Daarna vertelt mijn intuïtie…

zwijgen is zilver woorden, zinnen waar te beginnen om uit te leggen iets zinnigs te zeggen te delen mee te spelen blijheid, vreugde, droefenis, verdriet wat al niet kun je daarin leggen om die ander te zeggen hoe je iets voelt ondergaat of ervaart niets of niemand wordt soms…

sodemieters juffrouw Pieters u loopt te klagen over hoe andr'en zich gedragen terwijl alles wat u doet aandacht vragen is en altijd weten 'hoe ut moet'. Oh, u wilt aandacht voor uw eigen leed? Zeg dat dan meteen een klopje hier een woordje daar en dan is het allemaal weer voor mekaar…

Een schalkse vorm: het Elftal of Onzijn elf regels lang: eerst drie maal drie, dan twee aan 't brein van doctorandus P. ontsproten 't patroon per drietal schuift als 't ware mee de woorden worden in een mal gegoten; Zo halverwege volgt de ommekeer Vrouwelijk en mannelijk rijm zijn echtgenoten de vrouw als Dame en de man als Heer Roos…

Het dichten is vooral liefhebberij: zodra de schouders lichtelijk verkrampen de adem stokt en zware hersendampen het hoofd omgeven, voelt het zich onvrij Het dichten werkt het best als spielerei niet al te serieus; een boodschap wrochten dat is slechts de garantie voor gedrochten voor draken, leguanen en harpij Het dichten zoekt een opening…

Hij tilde zijn hoed op en schudde zijn lokken toch kwam er geen roos van zijn hoofd. Wat viel waren enkel wat scherven en brokken, daarmee moest de liefde geloofd. Met stoffer en blik ging hij aan het werk, zijn liefje keek nurks naar een soap De merel verscheen al aan't ochtendzwerk toen hij eindelijk z'n muze bekroop.…

Als Kopland zingt van het trage land en lieflijk dicht van bomen en dieren, dan voel ik me vaak met hem verwant wanneer ik slenter langs droeve rivieren. Of neem dan verlaten huizen, een oog dat valt op behangpapier, gekruld door tijd en tochtige kieren een muur die fluistert van kindervertier.…

Dichten is de kloof verkleinen die ons scheidt van alle anderen obstakels doen verdwijnen met woorden die alles veranderen…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Ik loop naar buiten, de nacht is maanziek, er groeit wit grint in het gras, de planten in de tuin dragen grijsgroen livrei Ik waan me in de steentijd, hak woorden uit, bik zinnen los, letter voor letter bevrijd ik gedichten, neem de tijd…

Dichten is een kunst, of mag ik zeggen meer een gunst. Het is niet aan iedereen gegeven, ik heb het vanbinnen, ik moet het beleven. Ik heb één letter in de kiem gesmoord, ik liet het een woord bewandelen om er een zin van te maken die mijn binnenste zou raken. Een gedicht is uw eigen ik, mijn ziel ligt in dat gedicht.…

Dichten is het zoeken naar woorden die elkaar verbinden met klank en kleur zinnen vormen die de geest ontstijgen en zich in de vorm van herkenning nestelen in de ziel van de lezer…

Wie schrijft, die blijft! en 'k zou graag nog een beetje blijven daarom begin ik maar te schrijven ik brei wat woorden aan elkaar die vormen dan spontaan een paar ik denk whoopy ik ben een dichter dat maakt het aards bestaan wat lichter ik brei desnoods een woordenboek puur om te weten wat ik zoek en ja... wat zoek ik? ik zoek…

ik wilde woorden schrijven tekens van de taal eenvoudig als gras lichte woorden hebben hun eigen leven zijn uit de ziel ontsnapt sober en sereen ingetogen kleuren op het schrijverspalet lagen strijken fragiel penselen op wit papier schitterend transparant jij pakte het schildersmes zei dat eenvoudig als gras onhaalbaar maar…

O, wat is het dichten zoet! Altijd... als men dichten moet,- Dichten is niet ieders zaak, Geen ontspanning over vermaak. Dichten is: uit vol gemoed Storten zijn gedachtenvloed, Als een brede waterval, In zoetvloeiend woordgeschal.…

wat,ik dicht!…

Ik zit hier, starend voor me uit, woorden lijken niet te komen, de beelden die dwalen in m'n hoofd, zijn niet meer dan mooie dromen. Ik was mijn inspiratie kwijt, maar haast vanzelf gaat nu mijn pen over het papier en schrijft de woorden, waarin ik mezelf herken. De woorden die me zoveel zeggen, die beschrijven wat ik voel, waarin ik…

De titel zet het licht op groen. De spatieregel die volgt drukt een gaspedaal en scheurend rukt de eerste regel mij volledig weg uit het fatsoen. Hier maakt de taal mij snel en licht, een carrosserie van voortbestaan: gelast, genageld en gedicht.…

schrijf je gedichten op de blinde muren van mijn bebloede hart zie de gezichten uit verloren uren van mijn verdrongen smart hoor de verwijten in stiekem gefluister achter vele handen voel het verslijten van mijn ziel in 't duister dicht de dunne wanden…

Ik denk bij mezelf, ik ga "even " dichten, maar soms is dat zo simpel niet. Moet je je op een bepaald onderwerp richten, of schrijf je "gewoon" wat je op dat moment ziet? Wat er dan op papier komt te staan, doet er eigenlijk niet zoveel toe. 't Mag overal over gaan nee, ik word het schrijven nooit moe!…

Dichten is niet zoeken naar letters niet denken aan woorden niet vormen van zinnen dichten is openstaan openstaan voor wat je geest je influistert luisteren naar de klanken van je gevoelens en het golven van je emotie dichten is gevonden worden gevonden door de woorden door de woorden die je zelf niet zocht maar die je overkomen…

met je ogen Maak in mijn hoofd jouw paradijs Omarm me liefste met heel je hart Je nam de bochten van mijn geest Ze worden steeds nauwer, ik moet je zeggen Zo ver is nog niemand ooit geweest Laat angst je stappen niet overvallen Kijk naar de liefde in mijn gezicht Het wordt steeds nauwer maar wees niet bang Kom dichter bij me liefste kom dicht…

Verwarm je aan mij Laat je in verliefdheid gaan Verwarm je aan mij Kruip dicht tegen me aan Vannacht ben je van mij Laat je oeverloos verleiden Vannacht ben je van mij Dit genot is van ons beiden Verwarm je aan mij Laat je lichaam beminnen Verwarm je aan mij Kom, laat het voorspel beginnen Vannacht ben je van mij Laat je lichaam strelen…

uziethetdezekeer zijnspatiesuithetzicht erzijngeengatenmeer khebditgedichtgedicht…

Ik kan schrijven waarover ik wil alleen: lang niet altijd wil ik en ook het onderwerp moet bij mij horen En zulke onderwerpen zijn moeilijk te vinden ze moeten je in de schoot vallen en dan plots denk ik: hé, dat hoort bij me Zo ben ik een nachtegaal in de herfst een krekel in de nazomer, een kind van het late seizoen: ik ben oud Met…

dichten, ja dat doe ik veel maar wat dicht ik er mee gaten dichten in een zee, een zee vol emoties, veel te veel gevoelens slaan stuk als golven op een rots waar ik eens was, fier en trots als van voor het ongeluk het ongeluk bracht pijn en leed veel lichamelijke pijn geestelijke smart in mijn zijn als een mes door hart en ziel sneed…

kon ik maar dichten met satijnen woorden die klinken als stilte in frisgroene klanken als bessen en kersen in klankrijk van lente de grauwzwarte teksten van grommende golven in kabbelend geruis zou ik verdrijven met lila woorden van liefde en passie ik zou je bedelven onder kleuren en klanken van lenige woorden je neervlijen…

in een wereld die alleen van ons was Heel dicht tegen je aan zo ben ik heerlijk ingeslapen en nog steeds zo dicht tegen je aan ontwaakte ik in een nieuwe morgen zo heel dicht jou aan...…