Alle inzendingen over Doodsstrijd OR Poëzie

(de gedichten wel) wanneer je mensen zou tellen die daadwerkelijk nog wel eens poëzie lezen dan kan je gerust stellen dat poëzie niet bestaat waarom ik dan toch altijd maar gedichten blijf schrijven dat is voor mezelf ook een raadsel…

poëzie laat zich niet sterven als de reis ten einde is schrijft in alle talen waar de dood te stil is om het te verbieden poëzie houdt niet op als het keerpunt eenzijdig het lichaam neemt, want de geest van een dichter is de jeugd die altijd blijft poëzie is de adem van de schrijvershand, het typt het zwart van inkt met gele stippen…

(over het klankdicht) hij had het over grootse poëzie en gaf een voorbeeld van orakelklanken ik zei hier heb ik echt van zitten smullen hoe kan ik u ooit bedanken hoe prachtig toch die grootse poëzie en zo eenvoudig ook door simpel uit je nek te mogen lullen…

het alfabet is kostbaar onder het juk van de tijd door een droomgevoel ben ik verliefd geworden in de ziel van poëzie maar hoewel, taal kan niet alles voor het oog bevrijden altijd zweven er zwart-wit beelden door mijn geheugenbank die niet in poëzie te lezen zijn…

"ik ben poëzie" zijn stilte drong tot mij door ik werd boom met hem…

In de mist is trage een os met een ossewagen stappend naast de mist nooit mist zijn maat de os van de ossewagen Uit de mist in de mist met de hortende wagen dut de wagenvoerder zich niet vast in een spoorloze slaap Achter aan de wagen drijft lantaarnlicht een geringe wig van klaarte in de donkerdiepstraat…

Ik wilde bij de dood belet aanvragen, hij deed zelf open en hij liet mij in. 'Er lang omheen praten heeft weinig zin; ik kom hier', zei ik, 'om je uit te dagen'. Hij glimlachte: je komt dus uitstel vragen; kan ik je dienen, een glas port of gin? ''t Is mij hetzelfde', zei ik, 'schenk maar in'. 'En nu muziek, daar staat de grammofoon…

In de stad met het zilverig oogerondkijken, de tere omhoge volneergeblazen zachtgerande wolklucht, ’t strijkel van de blauw wittigbespeelde lucht. Hoe heerlijk. Het stille hoogdroge roodwange door de lucht. Met moeie voeten, maar warm lepelende lucht; stil langs de huizen, de lichtglazen, de donkerstenen, dat donker geloop naast, er over henen…

Bang ben ik, Altijd maar bang, Mijn hele leven Al, vanaf het Allereerste begin, Bang om er te Zijn in de ogen Van andere mensen - Hoewel ik ook met Een angstig oog Naar mezelf kijk, Altijd is er die Angst om zichtbaar te Zijn en de onbedwingbare Drang mijzelf te verstoppen Onder de oppervlakte Van de aarde…

morgen start de zevendaagse neen, niet op de fiets of te voet het is bedoeld voor menig dichter die dan extra aan de 'poiesis' doet . dat is in het grieks het woord voor "dichten als kunst" nu weet ieder wel zijn hemd te lichten zoals men dat in de volksmond zegt maar in dit geval "schept" men iets met potlood op papier letters die woorden…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Poëzie. Ritme. Heelal. Schepper. God. Leven. Liefde. Routine. weer Poëzie. weer God. werkwoorden, werkuren, werkelozen, werklustigen... Adem. In ademen. Uit ademen. Proces. Levensproces - Poëzieproces.…

Poëzie is wording die blijft steken in de rauwe, gebarsten onhandige gaafheid van het ongenoemde haar voltooiing is toeval, het stokkend ongerepte uit haar krom getrokken pen poëzie polijst niet wat ze zegt, ze schuurt zich uit in haar ontluistering ---------------------------------- uit: 'Als het dichtklapt', 2005.…

verbaas mij over vloed van treurnis in poëzie alsof levensvreugde is vergaan kan het soms niet rijmen of is poëzie daaruit ontstaan? alhoewel mijn leven zich gekerfd heeft in de huid behoor ik soms tot de minderheid die zich met humor omarmen uit pure zelfbehoud?…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Dromend, vol angstzweet, zie ik de doodsstrijd aan de vervloekte paal van 's mensen Dienaar. De sterke Heiland is geheel kwetsbaar voor kleinzielige wrok, die Hem honend bijt.…

Daar had je gezicht ineens weer die sombere blik van tijdens je wanhopige huilbuien maar ik trapte er niet in versnelde mijn pas en slikte je weg ik heb het recht niet om als psychiater te opereren zou met liefde ook niets oplossen weet ik nu waar je op neerkeek rommel je nu in rond geen enkele vat meer op mij spiegel je mij een doodsstrijd…

waar het water niet omheen kon stromen, die houtblokken leverde voor het vuur van de afwijzing, van de pijn van de kwetsuren, die verscheurde, die brandde, die de tranen deed opwellen, die het hart brak, die het bloed deed stollen in de aderen, die het haar vergrijsde, die de lijnen deed verschijnen in het gezicht, die het graf deed naderen en de doodsstrijd…

herkauwen strelen slaan poëzie brengt ontheemde regels in leesbare letters thuis zij gaat over die ene notenboom in de regen…

ook in Meppel zit poëzie zo herinner ik mij een gedicht van de dichter Kopland over het Meppelerdiep... een diep triest relaas over de eenzame juffrouw A. waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

och, lelie van het veld gij zijt uit poëzie geboren ween toch nimmer om een vermeende held doch toon in volle bloei wat u zozeer beknelt verbannen van het land dat u zo liefde werd pure poëzie begraven onder zand monddood uw schrijvende hand…

liprode letters tintelen als poëzie gekuste woorden…

op een tere tak van de boom danst poëzie zonder aarzeling…

zijden kimono als gedragen poëzie in een rijk motief…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Wat heb ik Gesnakt naar Nachten zonder dromen, Droomwereld die mijn Dagelijks bestaan Met wurgende regelmaat Op zijn kop zet, Met het juiste stofje Is het eindelijk gelukt - In een soort van overkill, Ook mijn dagen zijn Nu zonder dromen, Niets te verlangen, Geen wensen, zacht en stil…

tintelend geluk als het licht en morgen is in het open gras het vrije zweven het lage land strekt zich uit haar hart weerloos wijd beschreven vensters met wind licht wolken water in weifelend blauw de dreigende lucht het suizelen van regen het leigrijze uur de vale aarde zwaluwen scheren over de vrije vluchten over wat beweegt…

we dachten eerst dat God was daarna werd het evolutie maar nog steeds begrijpen we niet al te goed vraag is natuurlijk wat begrip is en wat poezie wie weet gaat poezie dieper dan een beetje begrip nou ja, soms wel regelmatig ook niet dat maakt het alletwee aanlokkelijk…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

in bloemrijke tijd dwalen dralende handen door de poëzie in vertraagde tijd ogen lezen niet zo snel de vingers wachten in stilstaande tijd op die uitgelezen dag blijven voeten thuis in vergeten tijd kuiert het hoofd met poëzie stil en gebogen…