Alle inzendingen over Geleden

Vandaag verkeren wij in vroeger sferen Mijn broer en ik, wij denken aan us mem Haar reisverhalen met haar klare stem Op 8 mei Moederdag wil ik haar eren Ze was als rups in niemands land geboren Een heel ver land dat nu niet meer bestaat In naam, maar wel behoorde aan de staat Der Nederlanden, nu reeds lang verloren Als papillon vloog…

Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Smekend tot Dezelfde nog gebeden Mochten daarna onze wegen gaan Konden onze werelden weer aan Nieuwe plannen in het heden smeden Wederom met Christus opgestaan Hebben onbeschrijfelijk geleden Werkelijk geblaft tegen de maan Ons van het verleden losgesneden Langzaam uit een oude…

in die lang geleden stille heilige nacht daar werd in bethlehems stal het kind geboren dat ons hoop en vrede geven zal…

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

plotseling is zijn komen doet het mij aan aan de voordeur het binnengaan door de gang een lang geleden hier reikten nachten naar de dag verhoorden de gebeden…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…

Op de grijze rots hoog naast de wilde rivier denk ik aan mijn jeugd, de blijde kinderdromen van veertig jaar geleden.…

Je zei: 'Lang geleden ging er iemand dood. Iemand die probeerde maar wist van niets.' ------------------------------- uit: Tirade 1996, nr. 1.…

met haar doen De oude vond je niets meer aan Kunnen we niet terug naar toen Zullen we spelletjes doen Die we altijd deden Precies zoals toen Jaren geleden…

'k Hoor ruisen ons moeras - zo noemden wij 't, Mijn vriend en ik - vol angstig rits'lend riet, Met, soms, een zichtbaar wieg'lende karkiet Er om eerst bos, dan heiden, vlak en wijd. Wij stookten vuurtjes, veilig, niemand ziet De blauwe rook. Over ons, dreigend, glijdt Kraaiengeroep, vreemd, wild, door de eenzaamheid. - Leeft hij nog? -…

je was zo lief zo zacht en zo mooi zo bescheiden en zo onzeker zo vol tederheid je ogen en je lach je gezicht en je lichaam je hele wezen geschapen door de adem van God met één lach en met één oogopslag heb je mijn hart beroerd om er voor altijd in te wonen in één seconde heeft de dood jou gevonden en je toevertrouwd aan wenende…

Acht jaar is het nu geleden dat u van ons bent heengegaan acht jaar is het geleden dat ik voor het laatst bij uw bed heb gestaan. Nu kijk ik dagelijks naar de foto die mij zo dierbaar is de pijn is langzaam verdwenen maar wat blijft is het gemis.…

Het knaapje sluimert! maar de moeder aan zijn sponde Bespiedt de onvaste rust van ’t krank en lijdend kind; Ach, hoe dat hoofdje gloeit! ’t Is alles stil in ’t ronde, Doch in heur ziele niet, die vreest, zoveel zij mint. O God, waar hier op aard wel ’t innigst wordt gestreden?.... Aan ’t kinderziekbed, Heer! Daar buigt ook ’t twijflend…

Deed hij de protestanten die ander de roomsen de wijk eerlijk verdeeld pint hing aan de bussen waaruit hij losse liters schepte geen problemen vrouwen met kokermaat liepen naar de kelder melk bleef heus wel goed praatje was van belang dan wist je wat er leefde ondertussen schreef hij de bestelling graag en bracht de boodschappen…

Raceten ze snel weg van school maandag was er iets te beleven het nieuwe varken werd gebracht als je eerst bent kun je goed bij het gat van de deur alles zien laatst was er een ontsnapt hij gilde als een magere maar had spek genoeg de jeugd moest aan de kant hij werd wel weer gevangen Klaas de slager had een pistool zette hem op 't beest…

Gestuurd om een onsje van het een of ander wachtte ik stil in schemer dromerig starend naar de bakken met suiker, zeep en stroop de donkerbruine zakken waar vrouwkruidenier in deed luisterde naar de verhalen van vrouwen met tijd wie er ziek was en waarvan hoe het ging met psst, psst, psst. mij merkten ze niet op snoof de geur van suiker…

een droom van lang geleden door jou en mij verzonnen…

Mijn ouders zijn gescheiden Al 1,5 jaar lang Ze gaan allebei met iemand anders Ja, ze horen niet meer bij elkaar Nu is het al weer 1,5 jaar geleden En het doet af en toe nog steeds pijn Maar die dag die ik altijd aan het dromen ben Dat m'n ouders weer samen zijn Zal nooit meer komen Soms zou ik het wel willen Weer heel even bij elkaar Dan…

ouder de werkelijkheid ontsnapt aan een vergeefse grip struikelend over losse rafeleindjes van wat een tapijt had moeten worden stenen die een huis zouden bouwen woorden die zinnen moesten vormen doden die zouden moeten leven liefde die een leven had kunnen vullen resteren slechts de flarden van illusie het voorbije verleden leek bijna geleden…

adem de wolkenhemel vatbaar voor langer verblijf hangende het verleden is er nog een rimpel in volkomenheid, een ader met vloeibare twijfel of we niet in herhaling vallen weer opstaan en verpozen ons van geen kwaad weten kunnen we nog eenmaal onze gangen herroepen de rivier verleggen en de stoflaag herlezen zonder blijk van wijken…

ze dekt hem toe en kust het voorhoofd van haar geliefde zoon voor de laatste keer voordat hij rusten zal in de schoot van Moeder-aarde onschuldig net als al die anderen die bij Srebrenica het leven lieten in gedachten kust ze hem nog één allerlaatste keer…

ik sta daar waar vele voetstappen liggen van hen met bevrijdingsbloemen in mijn hand kijk ik of ik haar zie tussen alle mensen die hier vandaag zijn samengestroomd Jo’s rode haren wapperend in de wind een trotse rechten studente die zich had aangesloten bij het verzet liep hier vijfenzeventig jaar geleden haar laatste stappen zal…

Het is vele jaren geleden.…

Het kwik zakt naar beneden niet wetend dat het al weer erg lang is geleden dat ik warmte bezat maar het alom heb gemeden juist omdat ik het zo koud had…

Het is nog niet zo lang geleden dat de negerzoen bestond. De taal is nu wat afgegleden. Men neemt eerder shit in de mond. Dit is een teken aan de wand in ons welvarend Nederland.…

Mijn jonge buurman plantte vier vijf jaar geleden een trotse esdoorn aan nu blaakt zijn tuin van Canadese glorie er is geen houden aan…

ik ben je verloren al even geleden ik ben je verloren een leven lang het kan niet zo zijn dat je uit m'n zak bent gegleden het kan niet het mag niet ik zoek al zolang…

wat geboren worden is het is immers zo lang geleden ik ben het vergeten hoe kan ik weten ………. wat diepe geborgenheid omvat als ik de moederschoot zo lang geleden ben ontgleden hoe kan ik weten ………. of ik de juiste weg af ga terwijl ik nog volop in het leven sta hoe kan ik weten ……….…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

Er was geen adem om mee te leven. Ik stikte bijna. Iemand leek mijn keel dicht te knijpen, mij aan mijn nek omhoog te tillen... "Een volgende keer zou zich niet meer aankondigen; nooit meer, zó ik besloot tijdens die secondes, de stille tijd die wegtikte..." Er was geen plek om in te leven, zodat ik mezelf leerde in de beleving van mijn…