inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 40.353):

onvoltooid geleden tijd

hoofd zonder schouder
zakt weg alweer ouder
de werkelijkheid ontsnapt
aan een vergeefse grip

struikelend over losse rafeleindjes
van wat een tapijt had moeten worden
stenen die een huis zouden bouwen
woorden die zinnen moesten vormen
doden die zouden moeten leven
liefde die een leven had kunnen vullen
resteren slechts de flarden van illusie

het voorbije verleden
leek bijna geleden
tot je het weer liet leiden
door vooral het lijden


Zie ook: http://www.geeraardts.blogspot.com/

Schrijver: geeraardt, 19 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 243

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
21 augustus 2011
Email:
irmart140xs4all.nl
De boodschap zeer duidelijk verwoord... Het lijden als katalysator voor het louterende lijden zou de mens boven zichzelf kunnen doen verheffen, maar sommigen zien alleen het lijden. Goed gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)