onvoltooid geleden tijd
hoofd zonder schouder
zakt weg alweer ouder
de werkelijkheid ontsnapt
aan een vergeefse grip
struikelend over losse rafeleindjes
van wat een tapijt had moeten worden
stenen die een huis zouden bouwen
woorden die zinnen moesten vormen
doden die zouden moeten leven
liefde die een leven had kunnen vullen
resteren slechts de flarden van illusie
het voorbije verleden
leek bijna geleden
tot je het weer liet leiden
door vooral het lijden
Zie ook: http://www.geeraardts.blogspot.com/
Schrijver: geeraardt, 19 augustus 2011
Geplaatst in de categorie: tijd