Alle inzendingen over Hemelsblauw

zichtbaar wiegen op een zucht van wolkenwitte bloesems zacht en zachter een nieuwe dag ontvouwt zich vol kleine tederheden het raakt me diep die passeert meer van nabij van groei naar bloei door de taal die ik bemin o, dacht ik is louter vreugde die heeft herkend door de stilte heen wieg je zachtjes heen en weer onder het hemelsblauw…

Zie de verre horizon en hemelsblauwe luchten voetstappen in het zand van lang vervlogen jaren. Kijk naar lachende ogen of zie tranen op wangen zie de maan en sterren als kristallen in de nacht. Daarom vind ik altijd wel de juiste woorden om ze in een gedicht te kunnen verwoorden.…

toen ik jou zag, op die voorjaarsdag in het blauw en o zo fijntjes was ik gelijk geheel van slag ook al was je maar zo kleintjes je was een pracht, aan die waterkant je leek wel een prinsesje daar langs die plas in dat groene land in je hemelsblauwe hesje gaf jij mij kleur, meer dan iemand ooit meteen floot ik een liedje die dag vergeet…

Zomer sluit haar hemelsblauw Herfst opent met wolken grijs en grauw Toch staat ze nog even in de wacht Om straks genadeloos toe te slaan Met regen en stormenkracht Bomen verkleuren En worden langzaam kaal De herfst, ze doet het allemaal Met haar schoonheid en onstuimigheid Raakt ze bij velen gevoelige snaren Maar... er komt een dag Dat ze…

blauwwit kruipt de ochtend in het geplaveide licht over mijn gezicht ik klim blauwogig de witte heuvel op langs een smeedwerk in azuur smalle steegjes lokken mij in 't nauw van gebroken wit en hemelsblauw langs de helling neuriet bougainville veelkleurig mild fluistert de wind mimosa en jasmijn koesteren heel gevoelig een lichtschuw…

De hemelsblauwe blouse, de zwarte rok? Sneeuwstorm verwacht. Heerlijk: laat het jagen. In de aarde sneeuwt het niet. Ik zal vragen niet te lachen als ik huil. Mijn moeder hoor ik roepen in de kist: god heeft zich goed vergist. ------------------------------ uit: 'Amazonen', 1996.…

Laat het onuitgesproken drink nog een glas en zing voor mij je lied van Hemelsblauw Verlangen Deel zo je passie en 't verdriet…

weer zie ik mezelf schommelen een plankje spande bogen tussen wringende touwen achtjarige beentjes hoger, hoger schopten in de leegte tegen hemelsblauw ik zweefde met de vogels zag de aarde buigen het kind van de wind ravotte in mijn haar ik zie mezelf nu schommelen onder een ongrijpbare hemel in verdachte kleuren het…

het wortelde diep maar was nooit opgeschoten in de weelderig bloeiende tuin pas toen zon en warmte het genadeloos lieten afweten ging het onderaardse leven schuin vuurrood knalde zonde door regenstorm en kou hemelsblauw bruuskerend met ontrouw toen het hellevuur de eigen pijn verbrandde en doelloos strandde doken de wortels weer…

Zij heeft een wolkje in haar hand Zij is verlicht, van zich bewust Een engel heeft haar kruin gekust Zij voelt met alles zich verwant Zij helpt de wereld uit de brand De mensheid voelt zich uitgeblust Maar kan gered worden door rust Is domweg eigen aartsvijand We moeten af van winstbejag En kiezen voor natuurbehoud En luchten, hemelsblauw…

aardappel, wees op het kaboutertje in de pinda Moeder was een gapende wonde die schreeuwde om verzorging De oudste dochter, Soen, een slapend spoor in droge aarde verzamelde afval, at en genas verborg heel kunstig haar kracht verbond via sluipende wegen Bij verandering van klimaat groeide zij uit tot een boom van een paddestoel met hemelsblauwe…

Je kleurde mijn wereld hemelsblauw, maar tegelijkertijd werd hij grauw. Ik kan zo niet verder, maar wil ook niet stil blijven staan. En die tranen, jouw tranen op mijn kussen, laten me zien dat ik je niet mag laten gaan.…

De zon schijnt aan de hemelsblauwe hemel en laat de mensen genieten van haar warme stralen De vogeltjes zingen luid hun eigen lied en toveren de stilte om in prachtige muziek De wind waait zachtjes door de bomen en laat de bladeren dansen op haar ritme De vlinders vliegen voortdurend rondom mij en doen me denken aan de liefde die ik voel…

Het jonge kind met blonde krullen de ogen helder, hemelsblauw is een oud mens geworden met doffe ogen, de haren grauw De poppen zijn verruild voor kogels met de tranen komt het bloed voor huizen zijn er de ruïnes en niemand ziet wat het met haar doet Van warme familie naar de wezen in de puinhoop van donderende brullen hoor je haar zachtjes…

Ik schrijf met blinde ogen al dromend over verre reizen en velden vol van kleur hemelsblauwe luchten geluk dat zich vinden laat. Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift een waar gebeurd verhaal, ik hoef het niet meer te lezen.…

Oranje grutto's samen zijn veel groener dan onze hemelsblauwe KLM, misschien. Helaas, onze oranje gruttovloot slinkt. Bedreigde grutto's beschermen vergt geld. Terecht werden grutto's nationale vogels. Onze Afrikaanse Grutto is ons aller held.…

Tussen volle manen schaterlach en slaapgezichten Wangen vol met appelrood, en ogen hemelsblauw en bruin Glanzend als honingdauw.…

dat de zon weer voor de wolken zal branden en de lucht wordt weer hemelsblauw de inmense regenplas zal verdampen en veranderen in morgendauw en de donkerste wolken zullen zich verplaatsen voor de kleurrijkste regenboog, speciaal voor jou…

het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand een witte lelie, rein en puur bloeit zomaar aan de waterkant een merel in het schemeruur die fluit als vrolijk afgezant het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand de lucht van hemelsblauw azuur de zon, de schelpen op het strand een mensenkind in Nederland…

als aan mijn oog zich een regenboog ontvouwt blauw intenser is dan hemelsblauw het rood van karmozijn fluister ik pril is de jeugd goud van haar zilver het ouderschap in het pure grijze vind ik jouw warme armen kijk in het maanschone van Moeder Aarde in een ogen blik puur en zacht het morgengloren God wat…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

Klokken luiden Hoorbaar in de stilte van natuur Turend over uitgebloeide kruiden De wereld is liefde en maakt soms overstuur Voel weemoed in gedachten Een dierbare die pijn wegneemt Stapvoets lopen, minuten wachten Het is eeuwig stil maar ook zo fijn geweest Laat de dienst maar beginnen Mijn gedachten in hemelsblauw Met liefde gaf ik…

soms kan het gebeuren op een kilmiezerige dag dan zit je zomaar naast me op de bank jouw ogen, hemelsblauw, kijken me aan je lacht jouw stralend brede lach je kust mijn tranen met jouw zachte lippen weg net als ik zeggen wil: ‘waar was je nou’ ben jij alweer verdwenen maar even, slechts heel even maar heeft in mijn stille eenzaamheid…

die dag lag helder op de kim het water rimpelloos in hemelsblauw aan het zwerk was het ademstil op het strand een scheepje aan het getouw uit een diepe slaap ontwaakte het achterland alles kwam tot leven onder het morgenrood ook de garnalenvisser met zijn rietenmand die een slokje nam uit de klappernoot hij was uitgevaren voor zijn…

en ik denk ik schrijf ik droom schep mijn wereld zonder vragen dicht ik het licht door het lommer de kruin van de bomen want, er wonen vogels in geweven nesten van gevonden resten tal van takken ik teken de zon in 't hemelsblauw en als het donker is laat ik de maan een stukje zakken ik dans mee op de golven van mijn kostbare…

Luierend aan het strand bedacht ik lieve flessenpost brieven welke door de onstuimige zee de golven zouden doorklieven met woorden doordrenkt van verlangen hoe wij destijds onbevangen onze liefde voor elkaar beklonken die opnieuw nog steeds lonken Met deze gedachten vol genegenheid genietend van de voorbijgaande wolken in het diepe hemelsblauw…

Mijn ogenblik is opgegaan in ’t hemelsblauw gewelf en ‘k zag zo: onderweg verloor ik stukjes van mezelf.…

dan omstandigheden die zich aaneen hebben laten smeden tot de gedroomde drogreden dat aftreden van de ene troon van trouw onomstreden leidt tot het betreden van een nieuw hemelsblauw En dan opeens ... is ook officieel niet meer wat was…

Onderweg naar hemelsblauw maar verdorie nog veel te jong nog zoveel wat ik zeggen wou totdat de realiteit binnendrong Dit kan toch helemaal niet waarom dit allerliefste kind ik merk dat ik volschiet omdat de pijn mij verslindt Ik zing voor jou nog net hoorbaar maar weet…het is voorbij jij aait mij door mijn haar en zegt: blijf alsjeblieft…

Jan Lauwereyns won gisteravond de VSB poëzieprijs voor zijn bundel 'Hemelsblauw'. ------------------------------------- uit: 'Vloeistof en Welvaart', 2008.…