Alle inzendingen over Loos licht

Een krank en schamel hout, Het minste van het woud, Door iedre wind geslingerd, Reikte ik mijn ranken uit, Weerstaan, maar nooit gestuit, Een dorre wilde wingerd. Geen mens die naar mij zag. Al waar ik kroop of lag, Mijn groen ging alles dekken. Tot in dit woest revier De goede hovenier Mij wijs kwam stekken! Hij plantte me in zijn tuin…

jij hebt de wind gewist die in de ochtendglinsters zonnekleuren los zou laten zij twinkelden gevangen stralen in de schemering tot jij de deuren opende en wolken witter riep nevels los maakte van de koude grond die neersloegen op gras en bloemen om te stoeien met licht in dat kort moment ontsloot de hemel voor even om…

gouden strepen in een donkere nacht luid gedonder mijlenver het alles betekenende gevecht is weer begonnen tussen het geluid en het licht het licht flitst er op los laat zien wat voor moois het kan het geluid is jaloers en dondert er dwars doorheen urenlang gaat dit zo door maar dan...…

alleen daar bereik ik los van land en zand hand en tand transparant in de lucht, indigo! slechts een gedachte creëert neem mij op mee Yo Pradodayat ik schitter schenk licht ben licht Tat Aum…

En nu nog maar alleen het lichaam los te laten- de liefste en de kinderen te laten gaan alleen nog maar het sterke licht het rode, zuivere van de late zon te zien, te volgen-en de eigen weg te gaan. Het werd, het was, het is gedaan.…

je vrijt met mijn gedachten maakt woorden in mij los streelt aangenaam de zinnen verpakt in lichte blos je grift in mijn geheugen je naam, je hart, je lijf kus de tijd die ons nog rest voordat ik hem verdrijf…

Een doelpunt maken is geweldig fijn, Niks mooier dan er flink op los te scoren. Al zal je dat vandaag de dag niet horen: “Ik wil graag voor de ploeg belangrijk zijn”. Maar let daarbij ook eens op zijn gezicht, Dit er zo uit te persen valt niet licht.…

in het doolhof van zinnen lieten we elkaar los op lichte plekken lagen tegels losser naast elkaar in de dwaaltuin slingerde het verlangen naar terug bomen en stenen als stomme getuigen…

Ik lig in je armen Om je hart te verwarmen En denk in het vooruitzicht Aan een droom in het licht We lopen hand in hand Op een warm zomerstrand En over een hert in het bos Die loopt daar helemaal los Ook over zwemmen onder een waterval En de zon zo rood en rond als een bal Mijn haren zo los in de wind Jij kijkend naar mij en vindt…

De hemel is onbezonnen, licht nog zo ongeschonden. Bomen wit als boekweit hangen neer stil in schoonheid, maar de losse kastanjebladen zijn schichtig en overladen van wind.…

BELOFTE ze worden vaak gedaan geven hoop en licht in de duisternis worden geloofd ook al blijken ze loos maar nauwelijks nagekomen maken schuld soms zelfs boos stranden in vervlogen dromen telkens weer…

Jij wierp licht op mijn wezen, veranderde mijn gedachten, bracht hoop in mijn hart. Liefde kwam, zag in mij een gewillig slachtoffer en liet me niet meer los. Nu moet ik leven in een droom van onbeantwoorde liefde, in een nachtmerrie van verlangen naar jou!…

zijden vlinders gelokt misschien verborgen woorden in haar vingers zinnen getooid in liefde in vreugde van schuimend licht ze brak los in vloeiende hoogte in volle overgave openden mijn handen de gordijnen van je zijn…

Iedere morgen na het nachtelijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…

Gelderse rozen met hun koele Ballen lichten de hemel toe. Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

Als onweerswolken Vol donder en bliksem, Dreigend zwart getooid met Verraderlijk zilveren rand, Jagen oncontroleerbare Gedachten door mijn brein - Ze gaan er met mijzelf vandoor, Zonder dat ik ook maar een moment Boven mezelf word uitgetild - Gedachten jagen, Gedachten jagen, En laten mij dingen doen Die ik van mijn leven…

Het is de nacht die luister geeft aan het gefluister wat zacht wijkt naar ruimte en zwicht voor de druk van het ochtendlicht…

in verweerde spiegels zien we de tijdgeest verkleuren het craquelé van de verscheurde tijd het onuitspreekbare dat niet aangeraakt door het licht in donker stilzwijgen sterft we laten los liefdevol zien we om de tijd vliegt…

de zomervogels trokken naar het zuiden we raakten los uit elkaars armen de verlatenheid streek neer om niet weg te gaan verstarde verlangens bevroren in het ijskoude licht hoe naakt was de waarheid die rillend aan ons kleefde toen de noorderzon zonder ons vertrok…

Nu de schaduw grijpbaar wordt zich vangen laat in mijn handen tussen de vingers wriemelt vrijheid van het licht zoekt Maakt zich in mij een voelen los dat liefst als blad uiteen valt verteert en zich vindt in sporen weggeblazen en gedragen door de wind…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

met daadwerkelijke beleving maak ik mezelf los los uit de wildernis der gedachten los van zielsperikelen los van geestelijke vervuiling los van dwalend verstand los van vooroordelen los van iedere onaangename band want met het besef dat niet alles vast staat voel ik mij losser dan ooit…

ze komen meestal na mijn dromen passioneel, met lichte regenvlagen ik stel mezelf wel duizend vragen waarom moet mij dat overkomen er speelt een film in mijn hoofd die wordt steevast weer herhaald door de losse stukjes onvertaald worden hartverlangens uitgedoofd zijn zo'n dromen dan bedrog of komt de waarheid aan het licht twijfels en…

De nacht licht op in een maanloos landschap. De engel staat stil en wacht. Ik strek mijn handen uit in een machteloos gebaar. En voel de macht die zich verliest in wellust. De schaduw licht in kleuren op, Laat zien wat werkelijkheid mag zijn. Maar niemand gelooft de gevallen engel.…

De taal slaapt je hoort haar stilte voor de storm het seizoen barst los wanneer het ochtendlicht gloort wordt zij ook in haar slaap gestoord met een vriendelijk gebaar verwelkom ik haar letter voor letter in een uitgesneden licht heft zij haar armen op ongemerkt ontstaat dit dicht…

Waarom ben je hier en adem je me uit zuchtend zichtbaar het vliegt als cellofaan langs je graaiende handen traant het losse in het blinde en beneemt me de adem stilaan waarom blijf je waarom niet gaan in het ademloze duister die ondenkbare tijd in het onvergetelijke lichte…

Uit de bundel : Wie doet ons het licht uit?…

kalverstraat/hoek spui zij staat stil, kijkt naar het schikken van bloemen rustig herfstgevoel kruipt langs bladeren omhoog plaatst zich tussen zonnebloem, hortensia als schaduw van een laat zomerse dag een vent, een zwerver op afstand kijkt zij kijkt verlegen weg zijn tekst blijft hangen in het stadsgewoel aandachtig, charmant, intelligent…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

Iedre morgen na het nachtlijk slapen Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen. Iedere dag heb ik haar weggegeven, Telkens één dag meer van 't eigen leven. Telkens een kortstondiger bewoner Zie ik haar belanglozer, dus schoner. Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden En de grenslijn wegvalt van ons beiden.…