Alle inzendingen over Miriam Mandel OR Canadese dichteres OR poëzieloze nachten

Op het containerpark sjouwt hij een krat vol dia’s : Canadese graansilo’s, kinderen met chocomonden en schrijverskoppen. Ik ken hem van lang geleden. Beleefd knikt hij in tweeën. Of we de brokken zullen lijmen, beelden retoucheren. Maar een omkeerfilm is enkel positief en altijd transparant.…

Ons peil dat stond garant voor laatste prijs, dus: met het telefoonboek in de hand op zoek naar sterke Canadese spelers met namen als De Vries, De Jong, Van Dijk. Zo werd van keepers en van spelverdelers de nationaliteit ge-copy-pastet en zo werden de kansen meer gelijk: van cruciaal belang voor vlees en geest…

Het pad der liefde gaat niet over rozen Maar voor jullie geldt dat wel Nog even los van de uiterlijke pracht en praal van deze dag zijn jullie een stel dat innerlijk weet wat liefde is Weinigen is het gegeven over rozenblaadjes te lopen Het is normaal slechts weggelegd voor koningen en koninginnen Maar Miriam en Arjo, het is ook voor júllie…

De moeder ging verzuurde paden Maar in het kapsel van de dochter Klavervier, op haar huid, aaiing Zomertortels ‘Wat kan ik voor je doen vandaag?’ Mensen veren zichtbaar op, hun ogen Vergroten Er danst pretlicht in haar kijk Haar huis spiegelt tevredenheid Ze heeft haar geest verkend met woorden Naar buiten kijkend, is ze binnen…

. -------------------------------------- Jo Govaerts is een Vlaamse dichteres die op veertienjarige leeftijd haar eerste dichtbundel publiceerde.…

Ik heb mijn oren niet geloofd maar wel de prullenmand gedregd een peuk, die stonk terstond gedoofd Werd mij een kool - ik redeneerde dat ik dit verre prefereerde boven uw jonge en begeerde begaafde dichteres gestoofd.…

De woorden, hoe relatief als dichteres. Menselijke woorden glijden voorbij lege, holle klanken lijken stiltes te roepen, om antwoorden te vragen.. die voor elk kwamen. De letters, de cijfers...alles is zo relatief. Eén lief, één leven verbaasde mij toen, nu het scheen alles volledig te geraken in diep stil zwijgend wezen.…

Zij leidt de dichterschaar Van 't Vaderland, voorwaar En Vlaanderland, nietwaar 'k Heb medelij met haar Want één ding zit me dwars Als Neêrlands dichteres Had lichtgewicht miss Lieke Te weinig in haar mars Zij is meer dan een 'zes' Maar ging niet polemieke…

Mijn oeuvre, vind ik, is zo slecht nog niet, dus is het ook wel leuk een keer te horen dat het een jury ergens kan bekoren. Maar nee hoor, want ik kreeg tot mijn verdriet, alweer niet de Nobelprijs toegewezen. Ze zullen deze site daar toch wel lezen?…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

In de ban van zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille…

Dus, lieve mensen, goede nacht en slaap maar fijn, Dan zal ook morgen wel een mooie dag weer zijn.…

lopend langs zee diep verzonken in gedachten hoge golven intens verdriet verloren niet meer kunnen denken dromend over wat is geleden hopen voor later jij komt me tegemoet met je handen in je zak tranen rollen over je wang je hebt spijt zeg je vergeven tranen van blijdschap de zee komt tot rust we lopen zachtjes door we zijn…

tjilpen van vogels tranen over mijn wang hoge eiken dorre bladeren op de grond het regent een geur van bos tijd staat stil mistig en vol geheimen geheimen van mij problemen die ik niet kan ontvluchten waarmee niet valt te leven verdronken in een diepe zee vol van gevoelens m'n leven beeindigen soms speel ik er mee zacht en eindeloos…

groen gras blauwe lucht geuren zoals nog nooit eerder geroken dwarrelen van bladeren druppelen en suizen van watervallen vrolijk gelach warme zonnestralen die kinder ogen doet glinsteren een hemel, paradijs voor mij…

Vroeger was ik blij en vrolijk op de boot gelukkig met mijn familie pappa, mamma, zusje maar nu is alles anders nu woont mijn pappa alleen op de boot gelukkig met zichzelf en zijn nieuwe vriendin ja, nu is alles anders mijn pappa, de boot de leegte in huis de leegte op zee waar hij naar verlangde die leegte maakt alles anders…

Hoop doet pijn. Geloven in iets wat niet waar kan zijn. Hoop is vals. En ik wist dat ik gelijk had. Nee, een glimlach hoeft niet. De zon komt niet meer op. Ik weet ook dat je het niet meer hield, dus gaf je maar gewoon op. Hoop is een illusie. Het maakt alleen maar dingen kapot. Het is een transfusie van de sleutel naar het verkeerde…

Nu zal ik vertellen wat ik voor je heb gedaan. 50 duizend tranen heb ik gehuild, geschreeuwd en gebloed voor jou, en je wil me maar niet horen. Ik wil je hand deze keer niet, deze keer red ik mezelf. Mischien word ik dan een keer wakker, niet dagelijks gekweld, verslagen door jou. Net toen ik dacht dat ik de bodem had bereikt, sterf ik weer.…

Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ---------------------------- Uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

Laat ons mensen samen, van donkere nachten, lichte dagen maken.…

hier mag ik blijven aan de Dombrug over de Zwarte Nete de kleine beek van oost naar west het zicht op weelderig grasland waar Canadese ganzen langzaam grazen en winnen van het trage vee om dit lieve laagland om de schoonheid en de troost om de hoge hemel blauw naast witte wolken om nooit vreemde handen aan dit kwetsbare om de angst…

Achter haar: een man, wiens hoofd op haar schouder zit -- zoals een havik.…

De storm rukt daken weg van zoldergeheimen -- verslindt verledens.…

De dichteres beschreef velerlei zuivere getuigenissen en stak haar borst vooruit.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

het is nog immer één groot raadsel in de beleving van deze dichteres! Het is wennen, altijd leren kennen wat de gevoelens nou werkelijk willen herkennen. Het was, altijd al zo: voorbestemd richting nieuwe tijd om onderdrukte onbewuste bewuste krachten expressief te uiten in dichterlijk smartelijk gedachte: onverklaarbaar!…

Degene die naast me staat is stil van geest. Hoeft niets te bewijzen, schreeuwt noch overschreeuwt. Pact van stilte, voor het leven verbondenheid in bescheidenheid. Gelijk ik: wachten in eigen krachten.…

Dat is uit Canadees onderzoek gebleken (Bron: De Standaard)....…

(Do not stand at my grave) (Bewerking van de briefkaart versie, rekening houdend met de in een interview in 2000 voor de Canadese radio opgelezen originele versie) Sta niet stil bij mijn graf en huil Daar ben ik niet; ik lig niet in die kuil.…

herdenken 't herdenken van slachtoffers die zijn gevallen in de tweede wereldoorlog alle mensen die onvolwaardig bevonden werden door het systeem alom stilte pijnigende gedachten de adem stokt een brok in de keel mede om onze bevrijders die hun leven gaven om ons te bevrijden van de tirannie onze bevrijders de Canadese…