Alle inzendingen over Najaars

klinken ’t is niet het moment om een noot te kraken of hoe dan ook neerslachtig een zomer te verwelkomen ik kies voor breeknoten als een tweede kans van verwelkomen ze versnellen mijn wachttijd gebroken en wel maar ritmisch hollend naar een zomers gejubel en dan pas wil ik een blue note vinden ze opbergen in een strandzak om in het najaar…

langverwacht toch snel verkleurt onze wereld eens waren we zo pril en loom in de lentezon dartel in zachte regen wij blozen in de tijd als de roodgouden lanen en plafonds onder weidse luchten in 'n feest'lijk najaar jij zo mooi en onvergetelijk met ‘t goud van jouw herfst op je gezicht en in je hart versierd door goede jaren…

weer, regeert de natuur met harde hand een grijze stroming breekt los in zweepslagen kraakt de glasheldere hemel in scherven vergruist het water tot ze zich schuimend overgeeft waart rond en rond tot de wind zijn adem staakt en nevels oplossen zodat verborgen licht weer openbaart…

Ze komen langs als goede vrienden onverwacht, soms dagenlang achtereen mild van toon en met een genegenheid en vol toewijding zoals je ze kent van gepasseerde jaren Ingetogen en met een verkwikkende rust. Je begroet en kust ze in schemerige sluiers ze blijven korter dan voorheen, maar zoveel hoeft er niet gesproken te worden De hoogzomerse…

in geurende luchten mijzelf verliezen verdwalend in kleuren verdrinkend in tijd verkleurende vruchten wilgen die kniezen herfstgebeuren dompelend in spijt spijt van de dagen die ik onnadenkend doorbracht met vreemden te ver van hun bron verwijtend hun klagen in motregen drenkend herfstontheemden op zoek naar de zon…

O tragisch traag laat vallen van de stam Scharlaken bladen in de bruine sloot De wilde wingerd, of in gulpen vloot Zijn bloed, gelaten najaars-offerlam. Een huivrende angst bevangt me en jaagt mij voort, Grijpt bij de keel me en steelt mijn levensmoed.…

Het eind van weer een zomer in Almere, septemberzon, mijn tuinstoel en mijn glas, een crossfiets en een skippybal, het oude gras dat voor mijn ogen groeit, de zeven peren van onze nieuwe perenboom. Het was misschien niet veel, maar toch: het stond ‘m goed! De warme middag werkt op mijn gemoed. Ik ben tevreden. Ik lig waterpas. Steeds minder…

Op die donkere dag bespraken we de kist, de kaarten en de cake Vandaag voert de stille tocht langs achteloos weggeworpen boerenhoeven langs verlaten erven waar geen zon schijnt en toch de schaduw heerst Traag stappend proberen we de einder, waar aarde en hemel raken, te ontlopen stemmen staken, een enkel gebaar volstaat in de najaarsstilte…

zie mij hier nu staan in mijn bonte herfstkleuren de mooiste mode…

Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht, belofte van veel sneeuw. Een lage wei waar 't water blank om korte wilgen stond tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen en tegen 't witte water, wit en weg. Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken weinige, ruige vlokken op de vlucht, als vagebonden…

Neerlandse zomer Van een lange winter proeft Als de wind en de regen De held're luchten vervagen Van hemelhoog juichend Naar dodelijk bedroefd Als Wilde Wingerdbladen Wijnrood verkleuren De dagen ras verkorten Daar de zon vroeger ondergaat Dan word ik gedragen Door schone herfstimpressies Laaf ik mij aan de warme indrukken Eer 't najaar…

Er was een woord in de wind, bij `t gaan over de duinen – wij hadden `t gezwegen – `t woei kil elk bloeiend leven aan, `t was allerwegen. En wij gingen als blinden en waren doof, gingen als doven en waren blind, en de dood van de zomer was in het loof en ging ons voorbij in de wind. En `t popelblad trilde op het wolkengrauw, als maanlicht…

Lente, de blonde, Winter en zomer, Najaar, de dromer, Innig verbonden Dansen hun ronde. Al de bezonde, Zwellende kelken, 't Rijpen, verwelken, Elk heeft zijn stonde In deze ronde. Wanneer de monden Van deze teersten Lachten zij 't eerste? Wanneer begon de Dans in het ronde?…

verkleurt het blad Een fris windje waait er Het regent lekker nat De zon breekt door de wolken Een regenboog wijst het pad Het wonder aan de horizon Wijst een weg vol kleur en pracht Een paddestoel schiet uit de grond De struiken wiegen zacht Een nieuw seizoen kondigt zich aan Eerder dan gedacht Loslaten en nieuw beginnen Is het najaar…

'alles is verleden tijd sprak de dichter' in de schaduw van oktober ben ik het die amechtig tracht mee te liften op de rug van een seizoen van verval met de snelheid van vallende eikels gaat het snel bergafwaarts…

Mij kwelt deze dagen de eerste lichte vorst. De zomerkleren weg, weer het wild gepruts met knopen, oorwarmers sjawls en wintermaand en elke dag weer stamppot met Unoxworst. De vreselijke regelmaat der dingen; Ik kan een golf van walging niet bedwingen.…

2 het is stil buiten omdat het zondag is en najaar, een duif daalt neer op het braakliggend land en kirt niet meer; hoor je het licht zelfs niet tussen het kreupelhout aan de bosrand?…

In 't Oosten vangt de dag al aan In 't blauw van het Westen talmt nog de Maan Een wilgenboom met tak na tak biedt zwerversvolk kort onderdak De zwervers vliegen af en aan begroeten Zon behagen Maan met luchtig en weemoedig fluiten dat hen achteloos ontsnavelt onder 't vechten met kornuiten Druppels die sereen eerst blonken…

De laatste rozen bloeien; de regenbui is weer weg nu, al is de lucht nog grijs. Plots is er weer licht in ziel en zinnen en durf ik weer te zingen; niet heel luid maar ingehouden, want de laatste rozen bloeien en de weemoed nestelt zich al in de bomen die hun bladeren verliezen – die verkleuren tot hevig geel en bruin. De dagen gaan met…

Buikzwaar hangt een waterdrop Aan een moede bladertop. Een duif kamt zijn gevulde krop. Bellen zwellen aan de hop. Corpulente wolken wegen Eén voor één hun druppels regen. Ik woog woorden toen wij zwegen. Regenwolk, van regen zwaar Spaar uw regendruppels niet. Regen, regen, regen maar. Regen tranen van verdriet.…

Vreemd, dat boom en tak zo stil staan In het gouden licht vandaag, Dat de bladertjes zo stil gaan, 't Een na 't ander, naar omlaag. Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel edeler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En aleen wat…

het najaar is een feest van gouden kleuren wilde wolkenluchten en striemende regens stormen spelend met het vergankelijk blad en wandelen langs ritselende geurige paden kijkend naar de tuinen van vele nette lieden die de ganse herfst al blazend doorbrengen sjouwend met een enorm stinkend apparaat geen bladgelazer meer door onze bladblazer…

Zwevende vogels trekken schimmen zodat het zwermen schijnen naar zacht wenkend perspectief opzoek naar verdwenen zomer kom maar vlieg voorbij het kale najaar nestel buiten ‘t wolkenlint hoe intensief waarheen doezel uit smachtend gezwind ontkil je vleugels naar lomer weg van de wind over zeeën van golvende weide van nattig gras met…

Natuurgetrouw en zacht als eeuwige Voor altijd balans Voorjaar, najaar en hoogseizoen Laat mij van jouw (Kom bij mij!) Liefde proeven, mooi' vrouw Absorbeer mij hel'maal 'k Kom tot, bij, in jou Liefde is als vliegen Papieren vleugels Lijven versmelten. Worden één Gezamenlijk Wij en jij Man en vrouw Beijing 2001 - Praha 2011…

Als de zomer zich terugtrekt komt de herfst aan de deur, - de vogel die een veer laat - neerslachtig Een windstoot werpt mij omver ik voel mij ontredderd koorts op mijn voorhoofd. De wind spuugt als een slang, giftige kou in verlaten grachten Zwarte wolken trekken langs de hemel de geest is dwalend Breng mijn zon terug ik heb haar…

Voorbij zijn de dagen van zomer en zon waarin de vroege vogel in de eerste zonnestralen zijn ochtendliedjes floot regen nog verfrissend was wind heerlijk verkoelend in plaats van nat en kil de dagen waren lang avonden meestal buiten geen sombere najaarsblues maar vrolijke zomerrokjes het is voor de geuren en kleuren dat je de…

In het najaar zal het badgasten en zonaanbidders niet behagen.…

Eeuwige nazomer 't Was reeds november haast Maar -regelmatig toch- Scheen weer de zon Soms was het bijna zelfs Zondereenjasaanweer Wat onberekenbaar Omdraaien kon…

Tot bloei wil de herfst nog niet komen alsof hij de tijd negeert de sleutel van het slot verbergt die de stormen aan de ketting houdt tegen verre gevels juicht in zomertonen nog de purperwinde - klimmende kelken op een groen serveerblad - waaruit de zomer nog altijd wordt leeggegoten het woud wast de voeten in sompig moeraswater waterland…

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken…