Alle inzendingen over Negeren

Hoe kun je zoiets nou negeren..?!…

Steeds weer verslaafd aan goede voornemens begint elke morgen weer met een wens, die ik overmorgen toch weer negeer. Gewend aan goede wil geef ik maar toe. Ik besluit vandaag dat ik geen wens doe…

Dat is te wijten Aan niet door zure appels willen bijten Ze mist de pit om kilo´s weg te ruimen Wie vruchten stelselmatig blijft negeren Zit later mooi met de gebakken peren…

Echt, we moeten ze negeren. Dus elke vrijdag sta ik nu paraat. Ik moet toch weten waar het over gaat!…

Je lag als een sfinx in de woestijn : peilen naar jouw gevoelens ontweek je onberoerd en de tijd trotserend, overstromingen van het leven negerend. Piramidale ontzag had ik !…

Zal ik maar doen Alsof het gaat Zoals jullie willen Hokjes om in te plaatsen En te vergeten Wie ik ben Ik negeer de blikken Die me doen schamen Over wie jullie zijn De wereld een betere plaats Met of zonder mij Of maakt het niet uit Samen naar een toekomst Zonder 'typisch' En 'echt wat voor haar' Blijf jij in jouw hoek…

Zal ik maar doen Alsof het gaat Zoals jullie willen Hokjes om in te plaatsen En te vergeten Wie ik ben Ik negeer de blikken Die me doen schamen Over wie jullie zijn De wereld een betere plaats Met of zonder mij Of maakt het niet uit Samen naar een toekomst Zonder 'typisch' En 'echt wat voor haar' Blijf jij in jou hoek Dan…

Dan klapt hij dicht zwijgt... hij weet het niet gedachten in zijn hoofd tollen of staan stil Maar zij voelt boosheid zich niet serieus genomen interpreteert de stilte als onverschillig negeren Tenslotte doorbreekt hij met: ik weet het niet Waarom zei je dat dan niet het ergste is de stilte erger dan de storm…

zij schreven in onschuld hun namen op ijs van de ramen keken door mist die bomen berijpte met ijzige hand voelden de kou in het sombere grijs van daarbuiten moment van besef zonder een woord werd het feest voorgezet hun wereld was fijn maar werd te klein om het groot te negeren…

geef elkaar een hand voel de warmte van gelijkgestemden de band van het hart heeft nog geen ideologieën concepten zijn zo groen als gras trotseer de arrogantie van de maaiers negeer hun geld en macht de woorden zullen komen groeiend uit het occupy werkelijkheid in plaats van dromen…

Zichzelf negerend want hun waardevol geloof is Goddelijk geluk. Het is deze mens die met reden de rede uitdraagt met nadruk. Niet bij brood alleen voor het zout van de aarde dat heelt tot één stuk.…

Als droogbloemen hangen gedachten op betere tijden te wachten inspiratie voor zinnen en woorden lijkt iets voor verborgen oorden Als zoeken naar oases in een woestijn negeren helpt niet want leegheid doet pijn in afwachting van de geest in de pen dit rijmend breekijzer als broedhen…

Ik ben gelukkig een bevoorrecht mensenkind, mijn gezicht is weliswaar nu anders zegt men, vertrokken door 't kalme kijken en soms wijken, vol bewondering nog sterk genoeg ook vandaag. Maar dit zijn mijn handen, ze zijn even leeg, mijn volle lijf is nog steeds grotendeels in tact mij volop nog zeer dierbaar en toch aanwezig, aan mijn voorhoofd…

men noemt mij weleens arrogant, maar dat ligt niet echt in mijn aard, ik maak een gebaartje met mijn hand, en negeer dat soort dingen uiteraard... ik steek mijn kin omhoog en lach heel slap, naar diegeen die zich dat ontvallen liet, want arrogantie is een slechte eigenschap, en zulke eigenschappen heb ik niet...…

het licht wekt de ochtend we stappen uit de droom die ons onverhoeds of verwacht zal voeren naar de grote slaap we stappen uit zo lang we kunnen negeren onze droom het ochtendlicht is onwetend als de grote slaap ons in een dwingende omhelzing meevoert in een eeuwige droom…

het zijn niet de vleugels waaronder ik ben weggekropen toen ik amper kon lopen die mij hoedden tegen bezeren toen ik het vliegen moest leren het zijn die van een andere slag met speelsheid en kracht die optornen tegen de rafels van stormen valwinden negeren in opwaarts laveren mij in glijvlucht het hof kunnen maken met een sierlijke…

ik wist het maar het kwam beter uit me iets te verbeelden dorre randen van de slaap uitwassen van een droom het wordt heel vaag nu burengerucht geritsel van een muis danig in de war nog meer geritsel struisvogelen in het zand reizen door het landschap het bos is er om te negeren daarom zoek ik schelpen op het strand…

remmend Ik moet, is altijd verlammend Ik wil, kan een wereld beroeren Ik wil, kan mensen ontroeren Ik wil, kan heel veel bewegen Ik wil, kan alles schoonvegen Ik kan, is altijd hoopgevend Ik kan, is meestal alles gevend Ik kan, is de moed niet verliezen Ik kan, is voor leven kiezen Ik zal, is kruispunten passeren Ik zal, is bevelen negeren…

Het prikkeldraad negeren scheiding tussen hem & mij Of droomt hij van draven of galop? Ik weet: hij heeft geen kop Ik zou willen weten wat er in z'n hoofd omgaat...…

ik voel de lijnen van letters geschreven op je huid tekens van leven liefde en verdriet negeren kan ik ze niet maar als in je ogen de glimlach weer komt verzacht het getekende schrift rond je mond dan dwalen je handen niet doelloos meer rond maar onderschrijven beeldend je woorden met een al hemelse gloed…

Alleen nog de adem van warm verlangen wanneer ik je dan zie het bloed dat gonst de huid die gloeit een menigte magneten noem het liefde of lust oerkracht of begeerte het valt niet te negeren de heimwee die toeslaat als je dan toch weer gaat wie kan zijn zon missen alsof het leven je verlaat…

De regen is boos diagonaal giert zij de zon negerend gedoogt zij geen boog Haar ritme is verstoord zo laat zij rivieren overstromen bergen veranderen in modderstromen en brengt zij doodt en verderf Op Afghanistan regent het TNT in een eindeloze dorre vlakte Beursgenoteerd waarvan akte…

Als schuwe dieren kruipen ze voort de eenzame uren Terwijl ze langzaam hun territorium verliezen aan het angstfenomeen dat gezonde minuten wegvreet en verandert in onzekere seconden tikkend als de dreiging van een tijdbom Allemaal zo onbestemd lijkt het bijna irreëel maar de aanwezigheid valt niet te negeren…

Waarom willen wij waarheid negeren? Bang voor de schaduw dooft plotseling de zon Verschrompeld samen geperst vliegt vervolgens hoop door verwarring en liefde uiteen…

Dan klapt hij dicht zwijgt… hij weet het niet gedachten in zijn hoofd tollen of staan stil Maar zij voelt boosheid zich niet serieus genomen interpreteert zijn stilte als onverschillig negeren Tenslotte doorbreekt hij met: ik weet het echt niet Waarop zij dan briest: waarom zeg je dat dan niet stilte is erger dan de storm…

Moeders tactiek op herhaaldelijk negeren van haar verzoeken onze teringzooi te bergen. Dus sprokkelden wij troep voor moeke.…

Soms leeft een mens alleen voor eigen lol. Als dit soort volk met honderd in een zaal is, dan denkt men ook nog dat men heel sociaal is. De hoofden stromen leeg, de glazen vol. Natuurlijk wordt hier straks iets aan gedaan. Het wordt gezellig druk bij Pieter Baan.…

Misschien dat je me vroeg over vroeger te zwijgen omdat het niet mocht niet ging over lijken of over de heuvels zag de ochtend wat bleek ik had niet in de gaten dat je toch naar me keek wilde je het liefste negeren om je een lesje te leren maar talloze keren viel je mij weer op bij de spiegelmeren leg ik mijn handdoek en geef…

En ik negeer de poep op mijn terras.…

de rover zegt het pleit is beslecht komt laten wij haar vangen tranen moeten opgevangen in de perkamenten plooien van haar huid met elkaar gezind spinnenwebbend negerend het Betlehemkind haar huis schiet deze toren van onteigenen en schijn in gruis zoenende de engel uit Davids huis…