Alle inzendingen over Robert Enke

In een vlaag van stil verlangen sprak ik je zachtjes aan nooit had ik durven denken dat het er nu zo voor zou staan in zo’n kort tijdsbestek weten wij al zoveel van elkaar wat maakt ons gek waar verlangen wij naar waar we nu zijn bevalt me wel waar we kunnen gaan is de vraag ik laat het lot beslissen dat blijft nog even vaag maar…

Onder de douche verblijven wij zoenend en strelend gaat de tijd voorbij mijn handen door je haar langs je lippen je borsten passerend voel ik je tepels door mijn vingers glippen van achter jou druk ik je tegen me aan je billen tegen mijn………. je draait je om en gaat voor me staan elkaar plezieren met de tong en de mond sensueel…

je bent langzaam verdwenen stil uit mijn leven gegleden zonder een woord te verspillen was je laatste zucht snel vergeven de wind heeft je meegenomen naar een plek buiten mijn bereik met zonsondergang ging jij heen dat is nu de plek waar ik altijd naar kijk want in de diepte van de horizon daar moet je wel ergens zijn en al weet ik dat…

Is dit waar ik leef Daar waar de armen Armer worden En de rijken Rijker? Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen…

Bladeren vallen voor ons versieren het pad waarover wij dwalen herfstkleuren lichten op met de zon wij lichten op met de laatste zonnestralen de laatste regenbui van vandaag heeft regendruppels achtergelaten glinsterende bladeren alsof belegd met kleine karaten zingende stilte om ons heen het zuiverste geluid dat bestaat alleen de wind…

Lieverd, luister nou eens ik kon er niets aan doen het gebeurt iedereen wel eens word nou niet boos om een zoen ik was licht beschonken ik weet het niet meer oké heel misschien was ik dronken maar er is echt niks gebeurd voorzover ik me herinner heb je niet genoeg gezeurd? oké misschien hebben we gezoend maar dat stelde niks voor echt waar…

Je voelde je bedrogen Omdat ik om een beetje tijd vroeg Je dacht dat ik een ander zag Maar aan jou heb ik meer dan genoeg Het doet pijn om te voelen Dat mijn vertrouwen wordt gewantrouwd Ik wil tijd om uit te vinden Waarom je zo’n wantrouwen heb opgebouwd Heb ik me verkeerd opgesteld Of zeg ik soms de verkeerde dingen Ik heb altijd de…

De auto van mijn vader is mooi groen. hij ziet er heel sjiek uit, maar toch kost hij weinig poen. Het is een Rover 75...…

Het sneeuwt Het sneeuwt in mijn hoofd Een dikke, dichte sneeuw Grijs aan alle kanten Geen mensen Geen geluiden Alleen de sneeuw, de sneeuw en ik Af en toe zie ik de sporen Van iemand anders Plotseling houden ze ergens op Of ze gaan door maar ik verlies ze uit het oog ik weet niet waarheen maar ik loop door ik sluit mijn ogen genoeg…

Mensen kunnen makkelijk praten, maar ik weet wat 't is. Als je gevoel je in de steek heeft gelaten! Ik heb keuzes gemaakt die niet goed zijn. Doe daardoor mijn mensen pijn! Moet mezelf weer terug vinden, naar hoe het was. En nu ik nuchter ben, besef ik dit pas! Ik doe dit voor de mensen die er altijd voor mij zijn. Ik word van binnen een…

Vertaling: Robert Dorsman, Jan van der Haar en Alfred Schaffer…

soms durfden we maar nooit alleen met luid bonzend hart langs luchtig geklede dames in schaars rood licht... van levensgroot bloot schrokken wij ons dood…

Dat is althans wat onderzoeker Robert Levenson (University of Berkeley) beweert na onderzoek.…

Ze kan op rijen echte mannen bogen, Hoeveel daarvan zij ooit eens heeft bedrogen Doet er niet toe, geen enk'le vrouw is braaf. Hoe langer ik naar deze foto kijk Hoe meer ik denk: Wat is de kerel rijk Die deze vrouw zijn leven lang kan zien.…

Op de grauw arduinen richel Hier en daar vergroend van mos, lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder 't venster, waar het muurke Door de tijd gebarsten was, Stonden triestig te verdrogen, Uitgeblomde dahlia's.…

niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen zoals de boom mij gaf, te pogen 't Sap te danken dat d' appels opzogen Maar ook enk…

blozende bedonderde besneden penis vouwt reukloos langs je dijen weg in je koele scrotum mengt sperma zich met accuzuur de holte van je arm draait haar poes naar mij toe maar je ligt zo zacht en weerloos uitgestrekt dat ik voor het eerst sinds jaren kan ademhalen in het blauwe van je nek ------------------------------------ (vertaling: Robert…

Vertaling Robert Dorsman en Jan van der Haar ---------------------------------------- Uit: 'Voor ik jou word', 2017.…

Met gebroken hart vraag ik je of het nog kan: vrienden te blijven.…

Ik droom van de geur van nog te plukken appels – en word niet wakker.…

De ondergaande zon waarin je schaduw staat treurt haar tranen rood wordt twee keer zo groot voor ze werkelijk gaat De opkomende maan verbleekt als weinig straalt huilt verlegen vol tot zij hoog en hol in het duister dwaalt Een fonkelende ster herdenkt jouw felle gloed vindt geen enk`le rust stort als kaars geblust `t vallen…

Op de grauw-arduinen rijchel, Hier en daar vergroend van mos, Lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder 't venster, waar het muurke Door de tijd gebersten was, Stonden triestig te verdrogen, Uitgeblomde dahlia's.…

Ter bekostiging van de begrafeniskosten van de erop afgebeelde Robert Jasper Grootveld oerprovo. Op dezelfde plek formeert zich de rouwstoet achter het vlot met de overledene.…

Ben Shahn, Robert Moterwell en Man Ray dienden haastig van de muur gehaakt en weggebracht. Ik keek toe, de handen rustig in de zakken. Heimelijk legde ik de eerste steen van het UNO-gebouw (1949). Buiten, in de zon van 5th Avenue liep een meisje uit Californie, ik telde haar zomersproeten.…

Ze ziet er niet uit als een begijn dankzij Lancômes cosmetica-lijn ! Vergeet dat gepoch : 't is boerenbedrog ! Ze is dus te mooi om waar te zijn ...…

In overgang van licht naar Donker Schemer jij in nachtgewaad Met gezwinde pas Het oog van de nacht waakte Minzaam Over jou, terwijl jij reeds In het licht verdween Van een hemellichaam dat -geen ster- Op geen enkele manier Geen enk'le wijze Echter jouw allure kon Treffen Laat staan zelfs evenaren In 't verschiet voorbij Jij…

Eens ziet ge minzaam ook op mijne grafzerk neer; Met der ontslaap'nen stof zal zich mijn stof vermengen; Dan scheidt geen noodlot mij van mijn geliefden meer, En 'k zal om hun gemis geen enk'le traan weer plengen.…

Het laatste cadeau: de kinderen om haar heen – die blijven spelen.…

In het schemergebied Waarin het altijd nu En gisteren is, drijven Onherkenbare schimmen voorbij, Vage schaduwen van dode En levende wezens die evengoed Allebei onrustig bewegen In mijn hersenschemering - 'k Weet niet precies of Ik nu de heer Parkinson Of toch meneer Alzheimer Voor de deur heb staan - Ik ken ze niet meer uitelkaar…

rilling door de klas als het krijt bijna op was krasten nagels scherp * Deze ervaring opgedaan tijdens les van meester Hendrikse in de 6e klas van de Robert Kennedy School te De Kwakel in 1972.…