Alle inzendingen over Schilderkunst OR Religie

Zonnestralen zwiepen naar beneden Tevreden maken zij de dagen licht Nooit zullen zij verzaken de dageraad aan te raken totdat de schemer is in zicht…

de handkarren ratelen geluidloos over de keien het carillon geeft de beurshandelaren taal noch teken vastgelopen voetstappen op het plein stakende stemmen overvleugeld door het bronzen bevroren klokgelui kinderen rennend gestold in woordeloze beweging ongehoorde straatventers prijzen schreeuwend hun koopwaar aan ze overstemmen…

Een prachtige dag alweer zon is reeds ondergegaan laat achter haar rossige banen. Maan weerkaatst feëriek schijnsel in een fascinerend licht ons bootje kabbelt over het meer. Heel passioneel lieven wij elkaar jouw huid zo warm glanzend gelijkend fluweel, een nachtjuweel. In volle betovering blijf je uitbundig stralen. ~*~ Schilderij…

Mijn schilderij beschrijf ik in een soort van sinterklaasgedicht, want klankkleur naast kunstkleur geeft meer evenwicht. Daar loopt niet zo maar een vrouwtje; we noemen haar Maulena en het mannetje met trotse houding en vlag Poukeno. Maulena is omgeven door warm oranje en geel zoals het hoort en Poukeno lijkt dan te vertoeven in een kouder…

tussen de keerkringen in het felle gele licht woedt bruut geweld een handvol rijstkorrels ruilen voor een stuk papier onder de tropenzon kneed jij planten en aarde tot verf op inpakpapier de schildering van je bleke gezicht omlijnd door donkere tinten wat oorlog met mensen doet…

je weet het: deze nacht zal de laatste van mijn leven zijn ik heb geen weet: wat speelt zich af in een onverzettelijk hart en hoofd in deze nacht met de dood in zicht schilder je een vredig tafereel de landelijke boerderij bloembollenvelden de horizon onbewogen onder een zacht wolkendek in deze heldere uren bestaat de oorlog…

Hij was sociaal gezien van zekere waarde Op Broederschap Bentvueghels kon je steunen Of even op een mannenschouder leunen Al was je inwijding geen fijnbesnaarde God Bachus liep er rond in keizerskleren Het uitvaagsel van toen kon zich dan laven Het danste dronken richting kerk en graven Om de Santa Constanza te onteren De paus trachtte de…

Dwars door de nacht hij laat het licht in ijzige winterluchten kristalliseren aura’s in vochtige lucht poëzie in sneeuwlandschap Als kaf in de wind als de muziek klinkt marcheren ze als robots buiten in de mist mannen met dode zielen hellemuziek drijft hen voort…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

De sleutelwoorden zijn religie, racisme of eigenheid, Maar het roofdier verliest nooit zijn geaardheid.…

denk ik aan kaarsen thuis Maria van Lourdes met haar blauwe lint incluis het kleine kind dat liefde geeft en vraagt om zelfgemaakte vrede in dit heden hangt nog rijk een wolk vol onbehagen deze dagen tellen dubbel als ik verder dan religie kijk…

Met religie heeft het veel van doen. Alles met de vrede van het wonder, dat zich door niemand laat begrijpen.…

Het geloof dat er in verwarring meer waarheid zit verborgen in abstracte dingen en denken komt vermoedelijk voort uit de woekering van mijn geestesziekte zij die geen houvast meer hebben aan de dogma’s van religie of het paternalisme van de linkse papegaaienkerk maken zich los door authenticiteit van de massa en bevinden zich…

De regen glanzend In de nacht Weerkaatsing Je kracht In het voorbij gaan Jupiter helder ginds Daar waar Wij bestaan Zonder politiek Religie Of die goede baan Meander door deze leidse straat Een taal Die ik nooit meer kwijt raken Wil…

Eén ding heb ik begeerd; één ding heb ik ontvangen: Dat, zo de dood mijn leden zou omvaên, Ik voor uw aangezicht, o Bron van mijn Verlangen, Niet ledig zoude staan! Want, als op 't strand geslagen door de drift der branding Een kinkhoorn, draagt mijn ziel uit dit mijn leven mee De één onzegbre vreugd, die Gij mij hebt gegeven: Het Ruisen van…

Geboren tot verlangen, Gelouterd tot geduld, Hebt Gij, in mijn gezangen, Uw melodie vervuld. Zij ons Uw doel verborgen, Uw daden zijn ons klaar: Gij maakt, in vreugdes morgen, Uw werken openbaar. O dag des heils! O heden! O zuivre morgenpracht! Wat deert mij nu ’t verleden? Wat heucht mij van den nacht? Ik kan alleen bezinnen Dat…

Is Mozes werkelijk door de Schelfzee gegaan? En is Noach echt met zijn ark weggegaan? Het is heel persoonlijk hoe je die verhalen voelt, Maar ik denk dat ze symbolisch zijn bedoeld. Sommigen zeggen Boeddha of Allah, En anderen spreken van de hemel of het Walhalla. De joden noemen hem Adonai, de christenen hebben hem God genoemd, Maar…

Elke keer denk ik weer Heer het valt waarachtig toch niet mee. Ik redeneer en constateer dat mijn psyche is in twee. Begrijp mij God 't is geen gespot al mijn kritisch vragen. Evenmin heeft het zin om bij wie dan ook te klagen. Vaak gedacht in de nacht is het fictie of een feit. Ik ervaar weliswaar steeds meer uw aanwezigheid…

Een zachte wind waait over de beek. Ik buig voorover en kijk in het water. De golfjes vervormen mijn gezicht. Ik zie dat de rimpels boven mijn ogen worden meegenomen in het water tot over de horizon. Ze worden gedragen in deze glimlach van God.…

Ik weet niet of het jou bekend is dat er een telefoon bestaat die draadloos vanaf de aarde rechtstreeks naar de hemel gaat. Ga op de knieën dan gaat er in de hemel een bel en kun je rustig spreken God hoort je stem wel. De lijn is altijd vrij verkeerd verbonden is er in het huis van God niet bij Misschien is er door niet te geloven…

Utopia, een eeuwig wonderlijk gebied, maar in de empirie tref je het niet. Wanneer je dit eenmaal beseft, is dit al een steek die je hart treft. Maar niet getreurd, je kunt altijd hopen, dat je er ooit in je gedachten rond zal lopen.…

mij treft vooral de bijzondere glimlach die ze draagt alsof hij haar eigen is de immer delende blik en haar handgebaar in gebiedende gastvrijheid haar handdruk maakt indruk ook zonder habijt…

Een uitgemergelde figuur sleept zich door de woestijn, een bewegende sculptuur van Giacometti, zoekend naar genade en een koele teug water, maar aan de einder wacht azijn, een zweepslag en het oordeel van een kronkelende made. Het lied van nog ongeboren kinderen, onaangeraakt door licht, begeerten en zonden, klinkt smekend in zijn hoofd, hij…

ze zit in de verkeerde coupé schrijft boete in de wasem omdat ze niet ontkennen wil dat het verkeerd is nipt aan de champagne in een hoek van velours herschikt haar parels glimlacht naar Lakshmi…

Het eeuwenoude lied van de woestijn klinkt in knetterende vuren van de nacht slaap zacht lief kind morgen een nieuwe dag als God het wil…

Uit de liturgie : Het Requiem vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard ik voel nog steeds jullie warme liefde en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten engelen vol van Geest en zo fijn besnaard zullen jullie aardse…

BARA Gods Eerste Hoofdstuk blijkt toch wat verkeerd gelezen: Hij riep niet ‘Er zij licht!’ of schiep in zeven dagen, De Heer bleek toen ook al - zegt nieuwe exegese - Te worstelen met aardse, zeer bekende plagen. Hij schiep niet uit het niets, was stuurgroeppresident, Schreef voortgangsrapportages met Gabriël cum suis, En als na versie…

sterren tekenen lichtelijk hoop rond de duisternis stilte valt daar waar De Mens door het noodlot wordt geplaagd verstikkend slikkend met gestrengelde vingers naar antwoorden in onzekerheid vraagt…

geboren in een vroom gezin van uitgelezen woorden geloof en bidden als ritueel met warme psalm akkoorden het Bijbelboek zonder stof op een opgeruimde tafel als ons vader daaruit leest houd jij gepast je snavel mijn geloof is uitgegraasd zonder de hemelse weiden mijn eigen geest verliet die vorm van belijden de liefde voor de Heer…

( voor Yaël ) in mijn gevouwen handen leg ik de woorden neer een verlangen voor dit kind zo frêle nog, ontvankelijk teer dat het in Gods toewijding beschut mag groeien dartelend, vrij als de wind toch als een faire bloem mag bloeien Zijn hand telkens mag vinden in het gedruis, de doolhof die richting mag kiezen vol spirit, brengend…