Alle inzendingen over Schoonheden

vissen in het water, brood met wijn ontbijtkoek als na droogte een hint van schoonheid overblijft is al het andere schijn…

langs zonnig venster scheert gracieus de meeuw omhoog naar Lokkende lonkende luchten uitgestrekt en eindeloos ontsluit zich een zee dobberend blauw wiegt zij wattige hemel en in 't brandpunt van het deelbare vallen zij heel even samen het kind in de vrouw en het kind in de man pannenkoek met appel en rozijntjes zegt de man…

Kaarsvissen glimmen in de maan, en in het licht – waarmee ze branden.…

ons huwelijk een spel is In bed staart hij weg van mij tijdens het strelen en het vrijen Hij ziet mijn eenzaamheid niet maar maakt er het beste van hij bergt mij in zijn armen voor hij actief wordt, en laat me daarna inslapen op zijn borst op zijn hart, dat zo rustig en ongrijpbaar voor mij klopt wanneer het hem uitkomt Hij ziet mijn schoonheid…

Je hebt niets te verliezen en toch kocht je de prins om met beloften en waarschuw je de mensen om schoonheid te mijden die te verbergen onder kleren en achter gesloten deuren waar de tijd in hun huid kruipt hun vlees verslapt en het aanvreet…

De zee bij Kijkduin kleedt zich in duizend kleuren – duizend humeuren.…

op weg in een serene gang naar een uithoek van mijn dromen gedreven door de sterke drang om hier steeds terug te komen langs vaalgroen mos en paarse bloemen volg ik het pad over de duinen om daar de zee zien op te doemen en door het rulle strand te struinen hoe zoet smaakt de herinnering aan de jaren van mijn jeugd de beelden die ik toen…

een fabelachtig oeverland dat ons haar naakte schoonheid geeft seringen langs de waterkant een meeuw die door het luchtruim zweeft een rijk palet aan zachte kleuren van lentegroen tot hemelsblauw de zeewind met haar frisse geuren een schitterende ochtenddauw het milde ruisen van de golven gekwetter van een leeuwerik kortstondig door geluk…

vaak word ik door schoonheid verblind het is een tint die mij met haar verbindt en ik de blauwe lucht zie als hemel terwijl het gras ruikt naar parfum dat ik ooit rook in Leningrad het is de dag voelen in een zachte zwoele schemer zonder dat ik het licht verlaat naakt is dan ook de werkelijkheid die na verloop van tijd het vlies…

Zacht kneed jij liefde in mijn huid, je boetseert mij – goddelijk zo mooi.…

Avond: de kale boom is plotseling weer vol – piepend spreeuwenblad.…

badend in het schijnsel van het zinderende ochtendlicht omgeven door het ruisen van de traag bewegende zee betoverd door een vlinder die een daverende dans verricht onschuldig en bekoorlijk en zo dans ik met haar mee het klamme mos, de paarse bomen, weerkaatsend in de felle zon de geuren die de prille lucht haar stille gratie geven erkentelijk…

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Tsjik tsjik, de sproeiers vormen vliesdunne nevels – met een regenboog.…

Ik houd van bloemen, maar niet omdat ze mooi zijn! Omdat ze bloem zijn.…

Boven de lakens haar gezicht, wit, haar ogen -- grijsblauwe bloemen.…

ik hoorde de vrieskou van de toendra de wind die door de grote grasvlakte ratelde het raakte me diep ik wist: dit is schoonheid die alleen bewonderd doorvoeld mag worden net als vlindervleugels die bij aanraking grijs worden…

ze verraadt niet, hoe ze het eigenlijk vindt om in de belangstelling te moeten staan misschien verafschuwt ze wel deze baan het blijft de vraag, wat ons eigenlijk bindt toch is ze mooi, ik hou van haar zachte huid die geen verval toont, van de vergane tijd al kan ik wel een beetje licht op haar kwijt voordat ik het landschap achter haar sluit…

omdat ze niet over mij willen lezen als boom sta ik onduidelijk op papier begrijpen ze niet dat ik ook lucht geeft en een spin soms op mijn noeste bast weeft al interesseert dat de mens geen zier mijn bladeren laat ik zo maar vallen het is goed zo meteen komt hier koud staal wordt de omgeving verpest door hoogbouw door de kap loopt men schoonheid…

Niet af te wenden, zal ook jij in schoonheid sterven, mijn laatste, late novemberroos. Eens zo krachtig, nu zo broos, het is slechts een verwelkte bloem die ik zal erven. Ben jij het ideaal, dat wreedheid tegenover zich vindt? Pijn en schade en intens verdriet verblind door schoonheid, ik zie het niet.…

Schoonheid vroeger. Schoonheid nu. Schoonheid later.…

Licht zonder duisternis blijde herinnering spirituele schoonheid perfect uitstralende zuiverheid zonnedruppels schoonheid en kunst groei schoonheid in collectieve eenvoud de toekomst nieuwe creatie geduld in gevoel vreugdevolheid zinsvervoering in stilte.…

Schoonheid wacht in onbegrepen lelijkheid. Lelijkheid heeft zonder schoonheid geen enkel recht om te bestaan. Schoonheid waarderen is geen verdienste. Is openbaring.…

Er is zoveel schoonheid te vinden, maar soms zien we ze niet of lopen verloren omdat we geen vrede vinden in ons hart maar onrust. Er is zoveel schoonheid te vinden maar soms horen we ze niet omdat we zelf teveel praten of woorden herhalen die er al waren.…

Om te zien wie je werkelijk bent helpt geen spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid…

Schoonheid zit van buiten, liefde binnenin, zonder schoonheid kan je niet leven, zonder liefde heeft 't geen zin.…

Huiver niet Nu woorden zwijgen en bloemen zullen spreken Huiver niet Ook al zie je door de schaduw de waarheid en de schoonheid niet Huiver niet Mocht aarde je bedekken Huiver niet Als je denkt dat er niemand is die je ziet Huiver niet Want schoonheid is vergankelijk Huiver liever niet Ware schoonheid schuilt in ons verdriet Dus huiver niet…

, door dit al, Het laat zichtbare schoonheid na, De schoonheid van het verval…

zo mooi teer schoonheid onder de vlinders reis met ons mee mooie witte vlinder misschien dat wij ontdekken waar uw schoonheid vandaan komt en iedereen zo ontroert…

schoonheid van het licht, heb ik macht over u, of heeft u mij in uw macht.…