Alle inzendingen over Spijker OR lijmen OR schroeven

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een naaktslak die onlangs in Vlijmen Zo graag zijn relatie wou lijmen Sprak: o liefste slak En gaf haar een smak Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

vandaag plak ik al het loof weer aan verlaten takken ik hoor ze kraken, ben niet doof ze zijn te stijf om ze op te pakken de lijm is het slijm uit mijn mond immers dat heeft zijn dienst bewezen te samen met mijn charme als lont zal het bos in wondervolle glorie herrijzen de stramme stammen zeggen dank voor mijn geste maar de bekommernis…

bepaalden van stukjes leven die ik nogmaals wilde lezen uit de laatste jaren van mijn jeugd waarin normen en waarden deugd gingen geven vol verbazing las ik hoe de tekst een eigen leven was gaan leiden in de praktijk hoe woord en daad uit elkaar waren gegroeid en hemelsbreed verschilden dus zonder pijnen de waarheid lijmen…

Weer voel ik warm mijn vaders hand en hoor zijn stem in mijn gedachten, als ik de geur van spijkers in een roestig blikje ruik, die lang vergeten in een schuurtje wachtten…

Kees krabt met een spijker in zijn g*t.…

Jouw woorden Als een zoete adem Liggen ze op mijn lippen Het is jouw pijn Die ik voel Jouw pijn voor haar Is mijn pijn Voor jou Lijm mijn hart Alsjeblieft……

maar langzaam krabbel ik weer op en je liefde en mooie woorden lijmen mijn hart ik mis je zo..…

muren absorberen al wat binnenskamers leeft pas als de spiegel breekt geven ze woorden vrij waarbij vertrokken gezichten in niet te lijmen scherven achterblijven…

Het gedicht had zich doodgeschrokken bij het zien van het moois van een ander de plinten probeerde de woorden nog te lokken door zich totaal te ontbloten maar het gedicht was zo vastgegrift dat zich de lust als lijm in hem had vastgegoten.…

Laat mij maar een vogel zijn, lijm mij vleugels aan en gooi me in de wind. Tegen de wolken geplakt als een ver zicht, klapwiekend op niets dan lucht, waarop ik zwevend aan de einder verdwijn.…

De vrienden gaan niet mee met Spijkerman. Ze zwichten niet voor ’t grote geld van John de Mol. Ze hadden weliswaar altijd veel lol, maar trekken toch hun eigen toekomstplan. Maar Spijkerman kan dat geen donder schelen; hij kan toch al die rollen zelf wel spelen!…

Het is in diepste zin iets religieus Het martelt zelfs, de regels doen vaak pijn Maar lavend zijn de nectar en de wijn Verslavend wel, desnoods intraveneus Wie wil dan toch, met smart en goed fatsoen Zijn leven aan de Poëzie verdoen?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

de eieren getikt en opgegeten al het donzige uit zicht bloesem dwarrelt met gewicht van veertjes naar beneden het paasverhaal van wrede spijkers en het kruis ligt weer ver in het verleden…

Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat kapot gaat niet meer te lijmen.…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

er was eens een man die zich vervreemd voelde bij de koppenwinkel had hij zijn oude hoofd af laten schroeven omdat hij jong wilde zijn de mensen lachten hem uit het was ook geen gezicht zo'n krakerig kreukellijf met een uitgestreken snoet na een jaar keerde hij terug vroeg om zijn eigen gezicht dat was echter al verkocht aan een rondreizend…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

Mijn bloed met inkt vergoten Het beeld voor eeuwig verwoest Niets is meer zoals het ooit was En zal ook nooit meer zo zijn De wereld is aan diggelen De breuken zijn goed zichtbaar Geen lijm die dit kan helen Het zicht voor altijd stuk…

Ik dacht er te makkelijk over na al die films over grote diefstallen, want nu zit ik enkel nog over Greco te dromen, terwijl ik naar een domme spijker staar. Heb de spijker platgeslagen, El Greco in mijn ziel gestolen, opgesloten.…

Toen ik een kind was maakte ik een hengel van een stok en een touw en een gebogen spijker. Ik bewoog de stok door het water en een vis bleef haken aan de spijker. ik rende huilend naar huis, de vis aan de stok in mijn hand, de werkster nam die van mij aan. Later zei zij mij dat ze de vis naar het water teruggebracht had.…

soms breekt stilte scherven uit de tijd kartelen de randen gevoelig tot onenigheid in samen lijmen blijft het schrijnen waar is stilte wie geef jij verloren tijd…

Daar zit je dan, te zweten in je huis Een snelsonnet moet vrolijk zijn, jawel In deze hitte is dat echt een hel mijn dichtersader is vandaag mijn kruis dus lijm ik maar wat woorden aan elkaar - heel freudiaans en duivels - en ben klaar…

Zwaaiend met tas steek ik over om de spijkers op te halen die liggen in de hooiberg is mij toegefluisterd.…

(het wordt weer Pasen) ik vrees wanneer ik aan het kruis zou hangen (de handen en voeten doorboord met grote spijkers) niet meer de puf zou hebben om naar de "bright side" van het leven te kijken daarvoor ken ik mezelf toch wel een beetje…

Mijn ruisende rokken, jouw diepblauwe ogen, onze lichamen aan elkaar geplakt met lijm van zoetgeurende karamel.…

en naaien Maar de kapotte stukjes komen weer samen De tijd heelt alle wonden De stiksels van het samen naaien zullen verdwijnen De lijm resten zullen verdampen De littekens zullen blijven maar ik ben niet kapot te krijgen…

je brak in glas de tranen kwamen later een barst nog niet gezien maar ons kristal hoorde de tonen al en nee niet vals geen scherven om te lijmen jij blijft gewoon de mijne omdat ik je niet barsten laat…

De dag was niet vervuld van somberheid Maar wel van rouw en weemoed om het sneven Van Saab, het merk dat toch bij leven Iconisch was voor lef en kwaliteit De fans zochten geen spijkers op laag water Maar hadden van die Muller wel een kater…