Alle inzendingen over Tot in je weer ontmoeting mag

ontmoeten jezelf als individu, je unieke ik Want juist die ontmoeting die steeds vernieuwende kennismaking is de basis van een innovatief leven, overleven en leven doorgeven en begint steeds weer, altijd weer ieder jaar, iedere maand, iedere dag, ieder uur: Ieders innovatieve bevrijding, een kunst op zich!…

wegen voor het feeërieke avondmaal met de artiesten uit ootmarsum die zijn al jaren half gaar ter afsluiting de kring in opening naar weer ontmoeten een traan en kus de lach nog op de snoeten…

Zo had ik je nog niet ontmoet, zo dansbaar en doorschenen, zo thuis bij discolicht zo snel wer- velend in die muziek van jaren her. Ik heb je lief, mijn ster.…

maar ik geloof er in, ik geloof er in dat ik jouw nog een keertje mag spreken, jou veel dingen mag duidelijk maken, om te zeggen: hoe veel ik om je geef.…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg. Dat hij vervuild verweerd vergrijsd is kan ik helemaal…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

Ontmoeten Mij ontdoen van moeten Ont.....moeten Het niet moeten Ont........moeten Vrij zijn in gaan Ont.........moeten Omdat ik het wil Ont.......moeten Nee het hoeft niet Ont......moeten Omdat het mag Ont..........moeten Hoe moet dat dan?…

Alleen in de diepte mag ik je voortaan ontmoeten: mijn warme tegenstroom, mijn lief. Het staat vast dat je dood bent. Maar wat is dood? --------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

De zon lekt over graven, tekens van ontmoetingen, mededogen gekerfd in stenen. Waar licht komt baden, rekken luie schaduwen tot een nieuwe dageraad. °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°° uit de bundel: - Wie de zon ziet,mag het zeggen. -…

Dan probeer je te kijken, onze blikken ontmoeten. Maar meteen wil je dat ontwijken en bestudeer je weer je voeten. Dit is niet afwijzen maar je nodigt mij uit. Het spel van bewijzen, een mentaal besluit. We stoppen en ik kijk je aan, uiteindelijk zeg je nog iets. Je mompelt: 'mag ik gaan?', ik knik en je verdwijnt in het niets.…

Perzikstad las ik Een sprookjesstad als Babylon Hingen daar tuinen Met bloeiende bloesem En sappige vruchten Melbabylon Droomprinses Roxannexander Tussen muren van paleizen Bijtend gif Van salamander En doodse poelen Waar Narcissus Egozoekend Stilt de tijd Achter zijn rug Loert mee de dood Zag hij die tuinman Dan niet staan…

bemin jij onze taal zelfs het toetsenbord gaat dansen jij bespeelt het magistraal Al is jouw woordgebruik pover en klopt een zin soms niet toch is het nog niet over en weer druk ik op delete .....…

Dan is ook dat weer weer niet goed…

Het weer, altijd weer het weer. In de krant, op radio en t.v., ha daar is de weerman weer. Een klant tegen de chauffeur: "meneer het regent weer", "ja mevrouw nu weet ik het wel weer". Weer? blijf vandaag eens weg, dan kunnen we over je praten. Want morgen? Dan begint het allemaal weer.…

't Is hollen of stilstaan, telkens weer, te nat, te droog, te warm te koud en dan ook nog onweer. Bliksemflitsen schieten door 't wolkendek heen, de donder volgt er vlak bovenop, wat een geweld daarboven, maar weet je, ook dat... houdt vanzelf op!…

  Ik kijk in de lucht, de wolken samengedreven door de koude strakke wind vinden hun weg naar gebieden meer landinwaarts gelegen. De vogels die zijn gebleven waaien wapperend met hun vleugels alle kanten op. De volgende bui dient zich al aan, druppels parelen al spoedig langs plantenstengels naar omlaag en verdwijnen voor eeuwig in de…

trein Maar wie er ook de schuld van is feit is, met het weer is het mis en daar kun je geen ene bal aan doen…

Van indigo en koningsrood van waterverf en smaragdgroen van zonnebloemen en koolzaadgeel van koolwitjes op lavendel van al die dingen meer vertel ik als het zomert weer…

Altijd weer.. Kom ik bij dat zwarte meer.. En hij zegt tegen mij.. Lieve schat blijf bij mij.. Ik trapte er steeds opnieuw in.. Vanaf mijn tenen tot mijn kin.. Moet ik wel van jou houden.. Is elke keer mijn vraag.. Jij kiest haar.. Niet mij.. Dan is het over en voorbij..…

Het weer geeft mijn gevoel aan, bewolkt het weer geeft mijn stemming aan, druilerig het weer geeft mijn weerzin weer, stromende regen en donderslagen. De weersvoorspelling voor morgen zonnig, warm en droog dus zal mijn stemming omslaan als het weer, en is mijn gevoel, mijn stemming en mijn weerzin spoorslags omgeslagen.…

Het weer houdt de gemoederen dusdanig bezig dat men er moedeloos van zou worden.…

Als ik vertrek neem ik mee: een beetje van dit en een beetje van dat Ook als ik vertrek, dan vergeet ik wel eens wat Wat ik echter nooit vergeet is, hoe ik ook vertrek met welk gemoed dan ook Ik neem altijd ‘t weer mee, waarheen ik ook loop.…

Nutteloos is de vraag het waarom Het antwoord bedachtzaam traag Gegeven van uit leugenachtig hart Uitgewrongen mijn gegeven liefde Altijd weer, altijd weer, altijd weer, Mijn liefde sluit zich af is stervende Dan is daar.....…

en over dat boek dat nooit geschreven werd omdat ik steeds hetzelfde schrijven zou over jou hoe lief je wel was en hoe teder over hoe het niet kon tussen ons hoe jij met je hoofd in een andere wolk zat dan ik hoe we uit elkaar woeien hoe we elkaar weer ontmoetten soms en dan weer even schoon weer speelden…

Nederland wilde beter weer het werd een groot verlangen ik keek naar het weer op tv, maar keer op keer zag ik de bui al hangen…

De gemoederen zijn dermate verhit dat weergoden zich schrap zetten voor de op handen zijnde hittegolf…

Het weer is van slag, Pakistan verzuipt De zon schijnt in Nederland De Alpen verdrinken. Het weer is van slag Rusland verdroogt De oogst naar de Filistijnen Het weer is van slag: Alweer!…

Langzaamaan wordt het killer, zie ik daar een vallend blad Wordt het gras minder gemaaid, loopt er op het pad een slak. Langzaamaan, regent het vaker, wordt alles natter, kleffe boel Maar ach de herfst nadert, we moeten mopperen, dat is wat ik bedoel.…

Maar: de hond gaat naar buiten, en onze lieve heer is niet boos, de takken zitten nog altijd aan de bomen, en als ’t hagelt, tja, dat kan pijnlijk zijn, maar pokkenweer, ach, de zon schijnt morgen weer, dan kunnen de honden weer naar buiten, dan is de storm gaan liggen, dan zwiepen de takken niet langer staan ook de gezichten niet…

gezonnestraald door gisteren geregenzwiept door nu verlang ik reeds naar morgen naar het kuiltje voor de jus…