Alle inzendingen over Verdriet OR Ongelukkig OR relatieproblemen

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Het is een onbehagelijk heel slecht gevoel dat je ervaart en tijdelijk heel ongelukkig maakt.…

Vroeger als u deelde met uw naasten maakte het u lang gelukkig Heden als u met uw naasten deelt maakt het u lang ongelukkig…

Alles horen, alles zien maakt volledig ongelukkig het hart verdraagt niet meer dan een selectie dagelijkse ellende en daarvoor is er teletekst…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Na haar verwijten keren de straatgeluiden -- maar langzaam terug.…

Jij geeft niets om mij, ik hoop dat je plezier hebt -- Met mij gaat het goed.…

en vol verdriet ineengekrompen om ervoor te zorgen dat niemand hun problemen ziet geen mens zal het interesseren niemand zal erover praten zonder een berichtje in de krant zullen zij het leven verlaten...…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eer ik nog de Liefde kende dacht ik, ze is het zoetste zoet. Hoe gelukkig! dien de Liefde, met heur' hemelnectar, voedt! 'k Zag, met tranen in mijn ogen, menigmaal een' jongeling, Die, met blijdschap op de wangen, naar zijn jeugdig meisje ging. "Liefde, geef mij ook een meisje! stel mijn kloppend hart te vreên! Liefde, geef mij ook een…

Misschien kon je het niet vertellen In wezen lijkt me dat nu zo gewoon Jij schonk me immers je eerste zoon Nu mag ik hém niet eens meer bellen Lief je had me niet zo mogen kwellen Ik zag mezelf al met die kroon En daarom kreeg ik je verraad als loon Frappant, hoe dat soms op komt wellen Was dit voor mij toen te voorspellen Al dromend naast…

Ik had een blaar op mijn kleine teen, de teen ernaast ontsiert door een eksteroog een ingegroeide nagel aan teen drie en dan van de kuit tot aan de knie, een ontstoken ader die er niet om loog, mijn knieband was intens gescheurd, mijn been deed zeer, maar niet getreurd, ik kon nog lachen, zij het wel, als een boerin met kiespijn kommer…

weet je van jou de herinneringen zijn in goede tijden mij tot vreugdevuurtjes lichtpuntjes ook zijn het als bij momenten ik somber of verdrietig ben telkens weer mis ik dan toch jouw hand in de mijne de lieve kroeltjes ook langs wang of in het haar terloops gegeven telkens weer omheen mijn schouders mis ik dan jouw armen die tegen…

Niemand had het hem nagegeven Dat onze buurman zo ongelukkig leefde. Nu dragen ze hem buiten, en begint zijn laatste rit, Ongelukkig in zijn kist. Zelfmoord, niet zomaar een woord!…

Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

De ideale mannen, waarvan vrouwen dromen, worden meestal ongelukkig, of zijn dom.…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…

Niet te stuiten, het tranendal niet te stoppen de tranen-waterval Het verdriet, zo intens zakdoeken te weinig. Zo hard is de klap dat ze nooit, nooit meer met huilen stoppen mag. Zo snikt ze, gierende uithalen zo weent ze, grenzeloos tegen dit verdriet is geen medicijn dus laat haar, laat haar gewoon maar verdrietig zijn.…

Ik loop door de duinen, langs de zee… Ik kijk naar de golven, wil met ze mee… Daarbij droom ik stilletjes over jou… Ik vertel de zee hoeveel ik van je hou… De zon schijnt, maar warm heb ik het niet… Ik sta bij de zee, met zoveel verdriet… Ik voel me alleen, zonder jou aan mijn zij… Jij was ongelukkig, nu ben je vrij… Zoveel schrik was er…

Een boerenzoon in Hoorn Werd met een varkenshoofd geboren Hij was heel ongelukkig Maar de boer zei slechts nukkig: 't Probleem zit gewoon tussen de oor'n…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…