Netgedichten

netgedicht (nr. 1.614):

Ongelukkig moment

Misschien kon je het niet vertellen
In wezen lijkt me dat nu zo gewoon
Jij schonk me immers je eerste zoon
Nu mag ik hém niet eens meer bellen

Lief je had me niet zo mogen kwellen
Ik zag mezelf al met die kroon
En daarom kreeg ik je verraad als loon
Frappant, hoe dat soms op komt wellen

Was dit voor mij toen te voorspellen
Al dromend naast je op die troon
Slapend rijk in een roze roes

Jij wist het al veel eerder, snoes
Ik hoorde pas veel later het gehoon
Juist toen ik mijn geluk wilde tellen