Jouw ogen
Gedichten schrijven vaak zichzelf,
alleen jouw ogen niet, die moet ik maken
van zeewater en zilte schelpen.
Je ogen blijken mooier dan het raken
van woorden die moeten benoemen.
Geen vers tipt aan jouw kijken.
Ik schrijf over dat eindeloze blauw,
over het oplichten van de einder als het
weerlicht zoals toen die middag jouw
iris in mijn blik geweerlicht heeft...
Maar alles schiet tekort, noem het onschrift,
en noem het nutteloze zomaarwoorden,
dichtertje, misschien kan alleen de muziek
er iets mee in accoorden en een melodie.
(het is: Rachmaninow voor het eerst horen
en huilen moeten en heel erg, heel erg verloren
raken)
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 23 januari 2003
Geplaatst in de categorie: liefde