Alle inzendingen over Verwoesting.

Van veel dieper dan zijn verbrokkeld verstand zijn verwoest bewustzijn komt het kruisteken dat hij slaat bij aanvang van zijn laatste ademtocht. Het heelt het helpt. Hij glijdt onweerstaanbaar en moeiteloos weg uit dit leven. Wat blijft nog enige tijd?…

eenzaam was zijn leven verlaten door een hart ogen verborgen tranen hij huilde ze elke nacht emotie ging verloren levenszin verdween verwoest waren zijn dromen de dag geluk verdween tot ongeremd verlangen zijn hart vulde met hoop de drang om weer te leven verborgen lag in jouw schoot…

Het elixer van het leven staat schuin op de dood van gevierde dagen komt tijd tot nood Bestrijd het einde met klinkende hamer met dorstige geest en elixer tezamen Voed het tijdperk met het suggestieve met verdrongen ideeen en het progressieve Hunker het uitstel dagen versmijten aftellen verwoesten en jeugd verspreiden…

zal ik wolken raken de eindeloze dreiging van grijsgrauwe stormen die vernieling zijn verschijnen als schicht die zichzelf weerkaatst verwoesting scheppen in schoonheid van licht zal ik geraas ondergaan gebulder beheersen bedarend als briesje het lot weerstaan bevend als riet dat buigzaam gebleken de stilte aanvaardt waar stormen…

Je ogen kijken smekend willen zo graag begrijpen In je hoofd hangt een giftige mist die voortschrijdt met verwoesting Jouw handen grijpen de mijne Hulpeloos kijk je uit het raam ziet kinderen rennen maar herkent je kleinzoon niet En meegevoerd door een warme traan verdwijnt er weer een stukje van jouw leven…

voorzichtig rollen zij door het stof met onherkenbaar gemaakte gezichten nog zijn de ogen droog in de grimas van verleden tijd alsof zij dit al jaren wisten waar berouw en spijt nog altijd geen handen wensen te geven dromen papieren vonnissen alles bepalend zwart afgelakt verwoestend in dreigend gaan dwars door hun leven…

Langs de betonnen besmeurde wegen Kom ik talloze plat gereden kadavers tegen Die eens zo bontgekleurd in boomtoppen zaten Hoelang gaan wij door deze wereld uit te baten Waarschijnlijk tot we als mensheid zelf ten ondergaan Verwoesten wij hem en vervuilen met gassen Overtuigen wij ons zelf altijd maar weer Niet in deze schitterende wereld te…

Ik staar in het water Een bevroren gelaat Tranen als ijspegels Voor troost nu te laat Ik staar in het water Spiegel van mijn zijn Verwoestend en kil De schaduw van pijn Ik staar in het water Aura vol met verdriet Voel enkel nog leegte Ik ben er en toch niet Ik staar in het water Laat mijn leven varen Golven van wanhoop Die de dood…

Een zucht naar het verleden naar een jeugd nimmer beleefd een glimlach naar de poppen die zwijgend keken mijn diepste geheim begrepen een blik naar het venster waar ik nachtenlang wachtte op een vallende ster een kracht die niet te verwoesten was hoeveel geweld men ook pleegde en nu een plek waar dat kleine meisje gekoesterd…

De straten angstig stil muren doorboord met kogelgaten Lichamen liggen langs de weg overal tanks en soldaten De stad totaal verwoest door bommen en granaten Loopt daar het oorlogskind bang en verlaten Pijn en verdriet in zijn ogen zijn ouders zijn hem ontnomen Hij, het grootste slachtoffer zal hij dit ooit te boven komen?…

Zweverig droge denker met jawoord getakt witte vredesduif het is zo donker mijn lief zo donker doch spitse komeet waar aan de maan zich warmt tot dat het nieuwe licht verlicht het masker valt scheerslags langs dodenmasker ademnood verwoest de kruin van een oeroude boom het is donker zweverig zuur en nat.…

als nachten vergaan en dagen vervliegen blijft mijn liefde in een doosje met hartjes bestaan als engelen hen beschermen die waken over mijn geliefden kan mijn hart rustig kloppen zonder een klop over te slaan als duiveltjes komen dan zullen engeltjes vliegen en ze verwoesten en verslaan dan zou zijn leven in dit wereldje van haat en…

Jij verwoest me, Verwaarloost me, Jij maakt me kapot. Verbittert me, vertrapt me, Ik wil dat je me verlaat, Ik wil dat je vergaat. Het is een oceaan van zielsveel pijn, Zonder eb en vloed, Ik verban je uit mijn leven, Voor nu en voorgoed. Traan, verdriet, woede, kwaad...…

Gesloopt door die ziekte, verwoest en verrot. Ook jij kon niet winnen, ook jij ging kapot! Niet langer meer praten, of lachen om iets. Je bent gewoon verdwenen, weg in het niets...…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

het laatste beschavingsvernis sluit de kist terwijl nieuwe raketten vertrekken richting verderf en dood gedrogeerd en gemanipuleerd door strategen vechten bendes en legers hun strijd om de macht pionnen in het spel van kanonnen weer raast de waanzin van oorlog en verwoesting aan de wereld voorbij en nog even dan gaat het ook tussen jou…

Maar avondgloed te Rome, zachtvurige zonsravage regenboogbekroond laat door geen glorieus verwoest bestaan zich evenaren. Ik aanzie die wondere ondergang, besef hoe mijne evenmin fataal en keer op keer als voor het eerst zal zijn. -------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

de boom staat aan de grond genageld als een verwoestende vuurzee haar inferno uitspuugt de boom, de stille getuige die niet vluchten kan blijft zwijgend staan temidden van een kolkende ontwrichting de boom blijft alleen achter weet hij misschien hoeveel mensen stierven tranen vloeien als de achterblijvers een bloemenzee aan…

Ze had haar boze oog gericht op een prachtig eiland in de Atlantische oceaan hoe kan het toch bestaan dat een orkaan zo tekeer kan gaan het eiland heeft haar schoonheid verruild als je de verwoestende beelden ziet zo veel chaos, wanhoop en verdriet bevolking totaal verdwaasd want nog is zij niet uitgeraasd de natuur heeft weer haar…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

Zo ge alleen u zelve liefhebt, Als een vonk, die in 't kruit valt, Zo verwoestend en verterend, Valt het onrecht in uw ziel. Zo ge uw zaak en die des Heeren Liefhebt, die ten strijde u opriep, Maakt het onrecht u geruster En ootmoediger en trouwer.…

in een bijbels sprookje verschenen op wonderlijke wijze tekens aan de wand van het paleis van Belsazar ze spelden groot onheil als goddelijke straf voor de verwoesting van zijn tempel vandaag staan de tekens als moorddadig geweld en genadeloze terreur bloedrood en kamerbreed op ons netvlies geëtst we willen ze niet zien en…

Om van A naar B Te komen is voor Een slak nog geen Vanzelfsprekendheid, Want er zijn onderweg Onnoemelijk veel Hindernissen die met Het tempo van een slak Genomen moeten worden, Tegen de tijd dat ik In B ben aangekomen is, Als ik om me heen kijk, De halve wereld verwoest, Een bevolkingsgroep uitgeroeid - Het enige dat…

Moeilijk wordt het pas wanneer je een idee hebt gekregen van wat liefde is: gemankeerd en getekend waar wonden geheeld maar niet verdwenen zijn de geleden schade, de boeien de schillen en de schilden die onderhuids verwoesten wat van geen opgeven weet op dorre bodems ontkiemt en van niets kan leven Je ziet haar in de ogen je…

cijfers met een eigen leven twaalf-twaalf elf-negen begrippen over ieders lippen al qaida tsu-na-mi kijkkast kotst vloed verwoesting over stranden vol kerstbomen geen ontkomen aan in land gezogen in- leef- vermogen kelk Leed tot op de bodem op netvlies gebrand - wij reiken Hand raken Heil…

zoals zij lieflijk een rotskust wast met schuimwitte wanten zijn weerbarstige groeven betast onverhoeds vaste grond verwoest wanneer zij grimmig en bulderend haar gal ophoest zich verheft in haar bruidsgewaad en als een withete furie gestroomlijnde duinen wegslaat verslingerd aan haar witte kant trekt zij zich drachtig terug haar adem…

Ik zal vinden wat ik wil, het meer en meer, lichaam uitspanselwijd over het volle oppervlak gespreid, opstaan in drie tijden tegelijk, het meteen vergeten, om halfzeven door de nevel en de spinnenwebben waden, blinden losdoen, hemel lezen als verwoesting als altijd ---------------------------- uit: Kluwen (2011)…

Wachtend op een trein die nooit meer komen zal sta ik op een verwoest perron met onder mij een gapend dal te staren naar wat eens de perronklok was de wereld is van god los geraakt komt er dan geen einde aan deze cirkel van geweld waarom heb ik in godsnaam geen heidehutje gekraakt in wat verschillen wij, wat men de mensheid pleegt te noemen…

ik schreeuw maar hoor geen geluid trek vacuüm net onder de huid waar onrustig weefsel chaos genereert die ik niet beheers in het dagelijkse en normale uiten komt wanorde naar buiten nu stapelt het in wachten op de trigger flikker op stroomt onmacht met fijngevoeligheid verwoestende kracht uit het stuwmeer van onverwerkte…

vezels en water groenten en fruit daar ga je van poepen dan komt het eruit stoppen met roken kappen met de drank begin met bewegen en kom van die bank het leven is lang zonder chips en cola het leven is goed zonder peuk en bier de dokter kan met vakantie want er is geen kanker meer hier eet geen reclame of een schreeuwde leus verwoest…