Alle inzendingen over Warempel

In de zomer roept zij, dat is mooi gedaan ik hoor warempel spelen al de Violen geloof zelfs de Narcis speelt trompet vogels zingen, maken hun dolle capriolen. Hoe alles groeit en bloeit dat weet ze niet zij is alleen maar blij en in extase maar wat zij niet bedenkt, nog niet ziet dat ik weer angst heb voor de volgende fase.…

Zo gezegd en zo gedaan en warempel de glimlach is niet meer van haar lieve gezichtje afgegaan. Dat gezichtje wat eerst zo triestig stond, kwam langzaam maar zeer bij, de pijn is niet minder, maar ze kijkt nu weer wat blij. Een beetje aandacht en een bruin kopje doen soms wonderen…

Het is warempel echt bij elke tak Er zitten gaatjes in het bladerdek Ja, heel veel gaatjes, gemaakt door slak Waar is hij, de ‘bladperforator’, De aanstichter van onheil in ‘t gewas? Hij moet er zijn. Ik voel ’t aan m’n water Ah, daar is ie, verscholen in het gras Ik dacht dat slakken langzaam waren Maar zo niet hij.…

doortrekt Of elders in mijn wereld uitvloeit De rest beweegt Van een doel af naar nergens of ja Toch naar de onbemeten stilte Als ik ooit sterf en Jeffrey het heelal doorreizen zal Wordt hij waarschijnlijk door de marsmannen gevonden ‘Dat is gek’ zullen ze denken Ze willen niet mijn inzicht krenken Maar Jeffrey zou na al die tijd Warempel…

Uiteindelijk in den Haag aangekomen lijkt alles warempel goed te gaan, we kunnen parkeren in en garage, welliswaar bòvenaan, maar het goeie bericht is dat we er heelhuids zijn! Bij de balie aangekomen, precies, we zitten bijna vooraan en wat verwacht werd kwam nu uit, ze zit op stoelnr. 13, hoe zoeken ze 't warempel uit?!…

staan hevig te dromen samen warempel echt waar hij dichtte in exsilium geroemd op zijn www waar hij woest leeft als beatpoet met saxbom celebrities and royalty deed ooit zijn confessies als master of ceremonies zij sadder wiser vlucht vol sentimenten voelt weer haar lente vraagt met een zucht give me stronger wine and madder music…

oh boom, wat ben je mooi in deze bonte herfsttooi het lijkt warempel net of je op een schilderspalet al die kleuren hebt gemengd en ieder blad ermee hebt verwend deze tijd van bruin, purper en goud is het getijde waar ik het meest van houd jouw prachtige bladeren vielen een voor een dwarrelend gingen ze als afscheid van je heen in dit…

opengeslagen en nooit meer dicht gedaan Gekropen uit een diep dal Een zwart dal met maar één uitweg Mijn leven zit opgesloten en de sleutel ben ik kwijtgeraakt Huilbuien verraden de realiteit Een verborgen verwarring De verloren tijd is kwijt Gestruikeld over een drempel Mijn ogen dichtgeknepen En nooit meer opengedaan En dan ineens, warempel…

bericht ditmaal Of ik mijn bankgegevens even wil checken en dat is een heel ander verhaal Want mijn bank komt nooit zomaar bij me binnen, die doen dat heel subtiel Maar goed dat ik niet voor zessen thuis ben, of anderszins door de mand viel Ping zegt mijn pc, weer een mail, ik ben niet alert, piep- piep zegt mijn mobiel een berichtje warempel…

De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de mensheid wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren kan, ik denk van niet.…

De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de wereld wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren kan, ik denk van niet.…

De waterschaal die hebben wij natuurlijk niet vergeten want drinken doen ze ook al verwacht je dat zeker niet, soms zie je ze lekker badderen, 't spettert in 't rond oh warempel daar komen zelfs de Turkse tortels wat eten.…

Ze was een prachtige dame, een schoonheid die zich horizontaal .. staande moest houden Van haar onschuld nam ze al eerder afscheid haar vriend gaf haar een horloge een gouden Ze hield van wandelen derhalve tippelde zij; zo lokte ze vele mannen in haar heerlijke net Die verlangden warempel een kus op hun dij waarna ze liefde zochten met de…

Ik was dicht bij huis Soms denk ik met heimwee aan de tijd Dat ik klein was, pappa’s kleine meid Mijn hand in die van hem die grote vuist Mijn vingers, omklemd in die stoere knuist Ik was dicht bij huis Ik liep naast hem, die grote stoere man Warempel hij kon de hele wereld aan Als ik naast ‘m liep, passen naast de zijne Probeerde ik hem…

Zo ineens, zette net haar kopje neer leunde achterover en in een zucht: was het over, en gedaan en neen, het was toch echt geen klucht niemand lachte niemand deed iets, waren allen verbouwereerd zo ineens je ogen sluiten is warempel toch verkeerd?…

Van de schrijver Hans Werkman, dé biograaf van Willen de Mérode, kreeg ik ooit de bundel 'Lichtgeraakt' van Jaap, en warempel nog aan toe, Hans leek eveneens op mijn vader en Jaap. Ook dat overwegend vrouwelijke en integere. Ik zag hem eens in de trein naar Amsterdam. Ik denk dat hij Jaap ging bezoeken.…

Je zult maar zo bloot zijn als de bomen van nu de takken kaal wijzen heel, heel erg hoog alsof hij zich schaamt voor zijn blote uiterlijk Zelfs de grassprietjes doen er aan mee, want bij een beetje zon, lijkt het warempel wel alsof ze proberen de nok van de boom te willen keren.…

Het zal wel ergens goed voor wezen Alle tijden moeten om In huis zo’n 25 klokken ik loop me warempel ’t hoekie om de hond van slag, gaat op gewone tijd zitten bij de deur, die blaas is de tijd ook al kwijt de koeien iets verderop staan te loeien als een gek uiers zitten overvol ja ’t is wat met zomertijd het zal wel ergens goed voor wezen…

Er kwam warempel een reactie. Eén reactie. Van een dame: Neger zegt U? Dit vind ik wel héél respectloos! Ergio conclusio? Het is in deze maatschappij zo: Je mag wel verrekken, als je er maar niet bij vloekt. Of gaan we er wat aan veranderen? Vrolijk Kerstfeest alvast.…

Niets lijkt waar en alles Is warempel Zo opgefokt Dat de stedelingen blijven stomen Dromen in het water tuimelen En de rijken hun uitlaatgassen verkruimelen Over steeds grijzer geworden gebieden Waarin men tevergeefs zo nu en dan eens De fiets pakt.…

Het leek warempel vorig jaar Dat ik kind was heel gewoon Met mijn verdrietjes naar huis vluchtte En bij mijn ouders woonde Het leek gewoon wel vorige maand Dat ik trouwde en ineens Zelf moest zorgen voor het eten Want dat stond nu niet klaar Het leek toch welhaast verleden week Dat ik voor het eerst verliefd was Elke dag wel even keek…

Zodat al die vrienden wat triest, naar behoren, naar huis gaan en kijken naar hun liefste of vrouw en zo graag geloven dat haar beeld jou kan raken terwijl ze best weten dat zij niet de helft zo prachtvol kan zijn als ik jou steeds kan maken want in mijn café ben jij het bijzonderst begin ik warempel te houden van jou terwijl ik mijn glas leeg…

Terwijl ik aan het lezen ben, gemoedelijk op bed kijk ik hem aan, het is warempel net of z'n oogjes langzaam dichtzakken 't ventje was moe, dus dekbed pakken. Nog voor ik bij de deur gekomen ben slaapt ie, mijn prins en kleine vent en ik waak, want stel je voor dat ie huilt en ik 'm niet hoor?…

eenmaal hard, als je je hard maakt Voor juist alles Dat het leven je ontneemt Jij wil tranen maar ik lach en alles Wat jij mij vertelde, verandert in een Waas van iets van woede of ontzag Ik bal mijn vuist, geef je een klap Fluister zachtjes in je oor: "Het leven is nou eenmaal hard" Je slaakt een zucht en temt je woede Krijg ik warempel…

Hij houdt verder zijn mond maar dicht in de verte hoor ik de sirene en zie blauw licht zeg tegen hem: ‘k zou als ik jou was normaal praten tegen de hulpmensen voor ze je laten liggen, je zou warempel wensen, dat iedereen een woordenboek bij zich had!…

Schrijf niet over vreemde dingen Lijkt de Twilight Zone warempel wel Verzin iets anders dan De verleden, onvoorspelbare kerken- hel Doe net als normale mensen Doe net als iedereen Dan kom je echt het verste En sta je op het einde niet alleen!…

Bent U nog benieuwd, nou ik niet meer, want het is warempel Opnieuw elke keer Inleveren.…

Het rook zo lekker, maar wat een pech, een pasje over de drempel, een dagje binnen gebleven en warempel, de tijd is verstreken en je bent weg.…

. ------------------------------------------------------------------------ Uit: 'Dat lijkt warempel sandelhout', een boekje met teksten van de theaterprogramma's van Frank van Pamelen (1965).…

‘k wou dat ik kon zingen, ’n stem had van een prachtige sopraan ‘k zou warempel eerst beginnen en er helemaal voor gaan! ‘k wou dat ik kon schilderen, ’n hand had met erin een penseel ’n schildersezel en palet, ‘k zou schilderen zoveel!…