Netgedichten

netgedicht (nr. 60.029):

Doolhof

Gevlucht voor mijn gevoel
Weggerend voor mijn leven
Een weg gezocht in het doolhof
vol struikelblokken
en dichte deuren

De trein gepakt
en alles achter mij gelaten
Mijn ogen opengeslagen
en nooit meer dicht gedaan

Gekropen uit een diep dal
Een zwart dal
met maar één uitweg

Mijn leven zit opgesloten
en de sleutel ben ik kwijtgeraakt

Huilbuien verraden de realiteit
Een verborgen verwarring
De verloren tijd is kwijt

Gestruikeld over een drempel
Mijn ogen dichtgeknepen
En nooit meer opengedaan

En dan ineens, warempel
Begin ik het te begrijpen
Begin ik mijn leven
te verstaan

Het einde is nog niet in zicht
Het is net donker
en nog lang niet licht

Vandaag is morgen niet
morgen niet vandaag

Ik sluit mijn ogen
omarm mijn verdriet

Straks zal ik slapen
Zometeen heb ik rust

Ik pak de trein
en vertrek
naar niemandsland
Met hart en ziel
en zonder verstand