50825 resultaten.
Kwatrijn (-)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 In de zandloper loopt het zand in de
richting van de hand die hem plaatst.
we kunnen hem blijven draaien, hij
breidt niet uit, de ons aangemeten tijd.
de kleren van herinneringen verbleken
aan de waslijn van de eigentijdse wind,
in dat prisma zie ik alle kleuren breken,
berouwvol voor elk berouwvol kind.…
De een, is de ander niet, oké!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 550 Er zijn mensen, die bergen verzetten,
ik nog geen kopje
Er zijn mensen die de hele dag ploeteren,
ik kom hem net door
Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren,
ik doe niks
Er zijn mensen, die alles uit een dag halen
en ik?
Ben altijd weer blij als de dag om is.…
jurk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 587 droge zolderlucht kleeft op haar huid
als ze de jurk naar buiten haalt
de voile naast haar schaduw
op de grijze tegels slepend houdt
er is geen hoofd, geen haar, geen steen
nauwelijks ruikt ze bloemen
nergens in de stad een klok die luidt
enkel een zandloper wankelend wit
nu uitgetelde dagen een te breed geworden taille
op dronken benen…
Oosterend
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.206 Ik ben geen zandloper en
geen stolp. Ik ben je dochter.
Stil.
-------------------------------------
Meandermagazine 431, juni 2012.…
Camouflage
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 202 Elke dag zie je ze weer
op het journaal
er zijn er nu toch
al veel meer als soldaten
met hun camouflage pakken
bivakmutsen
bezetten ze gewapend
separaat en adequaat
onafhankelijk allemaal
hun eigen Checkpoint
maar hou ze in de gaten
het is wel even wennen
maar zo’n ding in je armen
vervult je jongens droom
je eigen oorlog…
Tuin onder het blauw
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 105 Snot en zand
De berg
De heg
Je snot
Dit land
Je speelt en lacht
De wereld zacht
Geen meteoriet
Geen bom
Alleen maar je snot
En het zand
In een speelplaats onder de zon
Geen meteoriet
Geen bom
Je snot
In het zand
Er is gelukkig niet veel
Aan de hand…
Uit "Slijpsel van tijd"
gedicht
4.0 met 2 stemmen 14.209 Kijk ik neer op je lichaam
tussen lelies in gebed
dan zie ik tekens
in je gelaat gegrift
die ik niet kan wissen.
Hoor nu mijn liefde
die naar adem snakt
nu je vragen verstomd
je ogen blind zijn
van het kijken naar mij.
Ik leg stilte aan je zij
blijf je met mijn taal
nabij om je te vrijwaren
voor het vergeten want
je lichaam vergaat…
Harmonie
gedicht
2.0 met 40 stemmen 13.711 Pythagoras zo wordt gezegd,
kwam in een smederij terecht
met vier fervente smeden.
Daar werd met slaan uit volle kracht,
een fikse herrie voortgebracht,
maar Pythje riep tevreden:
'Dit klinkt uniek en wonderschoon
want elke hamer heeft zijn toon.
Ik ga ze even wegen.'
En die gewichten, als verwacht
verhielden zich als 6 en 8
en 12 en…
De zaden van de zilverberk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 Een woud van twijfel rijgt
zich aaneen in zwijgen, onder
de kalende kruin niets verteerd
waarin het bladgoed zich herkent,
het doorbloedt als levend bewijs
het weefsel van de nerven.
slechts met de gedachten
waarin ik verdwaal, op het
einde te trots voor een beklag,
onmogelijk de serene grond
onder de wortels te verruilen
van een…
wijzers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 de tijd vliegt
hij maakt bang
hij sleept
en stelt teleur
de tijd is een fantoom
hij doet pijn
hij hamert
en lacht me uit
de tijd is een despoot
hij dwingt tot buigen
hij wijst
en ik word gek
de tijd is een verzinsel
hij doet alsof
hij slaat
en ik loop weg
de tijd heelt
hij is een slak
hij kruipt
en ik wacht…
Gras
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 185 We staan aan allerlei gevaren bloot,
We zullen ongetwijfeld ooit eens sterven.
Toch laat ik mijn humeur niet graag bederven,
Ik denk ook nooit voortdurend aan de dood.
Alleen wanneer ik grasmaai denk ik even:
Gelijk het gras is ons kortstondig leven.…
Spreeuwendans
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 176 Terwijl stadionlampen
Hun licht in aanvankelijke
Fletsheid op betonnen
Muren werpen
Zwermt anderhalf uur
Voor het treffen een
Golf van tienduizenden
Spreeuwen in de
Avondschemering
Die voor alles het
Afscheid in zich draagt,
Vormen aannemend
Die bol en rond zijn
Maar ook langwerpig
Als een zandloper uitgezakt
Legt ze…
Zomer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 206 Zomer, de mooiste tijd van het jaar
Alles bloeit en groeit weer
De zon schijnt heerlijk, wonderbaar,
Het geeft alles zo’n blijde sfeer.
Dankbaar mogen we zijn voor deze tijd
Waarin de aarde z’n gewas weer geeft
Door Gods trouwe zorg en goedheid
Zodat mens en dier de winter overleeft.…
TERUGBLIK VOORUIT
snelsonnet
2.0 met 17 stemmen 1.177 Er wordt weer heel wat achterom gekeken.
Men kijkt vooral naar wat is misgegaan
en wat men beter anders had gedaan.
Dat helpt geen donder, zo is mij gebleken.
Ook heb ik geen idee wat er gaat komen,
dus heb ik me maar niets meer voorgenomen.…
Klokhuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond
op zijn voorhoofd glad.…
Gerecycled ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 248 Ik bekeek mijzelf
als een stapel oude
kranten, waarop ik
als redacteur zijn
stem en z’n zegen
rust, de tijd verslaat
op het hete aanbeeld
van de waan, daar
gloeit in nachten de
blaasbalg van het
nieuws weer aan.…
Gesponnen geluk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 114 Ik kijk vooruit naar het vangnet
van de tijd, waarvan ik de mazen
nog moet boeten, in welk dwangmatig
gesponnen geluk ik ben beland, misschien
word ik voor die laatste stap gered.
Illustratie Claudio Dacosta ( Brl )…
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Op de blanke toppen van de
duinenrij maakte ze haar
uitzicht en boezem vrij,
de adem van de horizon
borstelt het golvende helm
en bindt het gebronsde haar,
gebleekt door het zout van
eerdere jaren, waaruit haar
meeuwen waren opgestegen.
Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich…
Voordat ik je weer ontmoet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 573 De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.…
Wanorde ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 De twijfelaar zegt, dat ik een
ander fust aan moet slaan met
flexibele duigen, wankelmoedige
ruggengraat door de tijd geringd.
Eikenhout doordrenkt door loog en
listig bier, schaars verlicht door een
spongat waaruit alleen de duivel zich
bezondigd aan het tappen van het zielennat.…
Met de Noorderzon ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 603 Ik streelde je wakker in een
morgendicht, onderzoek wat
je eerder hebt geloofd en
vervloek de gisting tussen de
engel en de sater, waarin je
z’n minnaar werd in donker licht,
ik verdoof de duivel met een
gelijke waan die rondwaart door
de botte hoornen op het hoofd.
Ik wil niet strijden met
een verwachting, die
de geest verwart…
Appel voor de dorst ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 Man en vrouw in verzet niet
zwicht, lijfelijk met gelijke taal in
de daad tot hun moraal verplicht,
een geluid wat vleugels houdt.
de weg ontwaart, waar de vrije
woordvlinders zwerven om de
leugens te ontdekken, zichzelf en
niemand spaart om de hemel van
hun levensdrang te overtuigen.
In een ontmoeting met de waarheid,
start een begin…
Cursief ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 145 Het sterven herkent
zich in de kleine dood
van afscheid, elk moment
van minnekozen verlegt
de schaduw van de tijd.…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 347 Kinderen uit het paradijs
planten hun kleurige parasols
in schaduwen van de regenbogen,
op het schoolplein van de dorpen
wordt de eindigheid door dans gewist,
gedenktekens van wanhoop en extase,
schittering in de ogen lekt door
scheuren van de dageraad.
Onder een gewelfde paraplu boren
duizend stemmen stille gaatjes
in de moezon…
Wederkerig lied ?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 108 Raak z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen van het heden.
Publiek, de dichters op de eerste rij van
blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onder het gebrandmerkte raam.…
Dichterlijke dingen ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Spelend onder een stolp
van glas wat geen glas meer is,
de substantie beperkt en
versterkt het in en uitzicht
van plakjes geschaafde tijd..…
Suikerspin ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Geluk is een meervoudig equivalent
enerzijds gewogen in een
gesponnen web en door een suikerspin
verleid, raakt ik een schuwe droom
niet kwijt waarin ik in haar zoete
wederkerigheid werd gekend.
Anderzijds als het handvat breekt
en het genot in de werkelijkheid
verbleekt, wat kan ik verwachten
in de sluwe ironie van spot
door de schaduw…
Zuurstofrijk ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 225 Geschuimde regels
op een gedachtezee
in oceanen van
onvoorspelbaarheid
waarin ik tijdloos onderga.
drenkeling naakt zonder
vinnen en schubben,
filter de woorden met
de kieuwen, om het
zuurstofrijke vocabulaire
uitzicht te vernieuwen.
elders, een landschap al
weet ik niet waar dat ligt
als ik het rijmen kan met
de mond en ogen dicht…
Open en onvoltooid ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 In z’n afgespeelde tijd is nog
niets verloren, blijven levens open en onvoltooid.…
Ondeelbaar ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 186 Het lijkt allemaal zo vreemd,
ideeën en wetten vervreemd van
naam, anoniem ongrijpbaar, wie
zal weten hoe de ziel er morgen
voorstaat, zijn licht gespeend
van sterren die opstijgen als het
avondrood zijn vleugels openslaat.
Uit het gezicht van uitdrukkingloze goden
die stilletjes verdwijnen in een overdaad
van overmacht en overgaat…