Alle inzendingen over Zwakte

Overtuiging is macht, arrogantie is echter geen kracht maar gesluierde zwakte en onzekerheid. Zij met rugklachten hebben vaak een bepaalde blik In de doodse ogen, die levendig zijn wanneer wordt gedacht dat de zegen is behaald.…

veranderd in begrijpen Het leven opgelost als het zout in de traan Samen zullen we de rest van ons leven rijpen De stevige omarming zegt; “ Ik laat je nooit meer gaan” De warmte zal ons boven alles uit doen stijgen Het fundament kan niet worden weerlegd Zonder woorden niets verzwijgen Houden van is niet teveel gezegd De kracht van onze zwakte…

Het is vaak moeilijk om dingen te moeten veranderen , en om er voor elkaar te zijn. Vaak besef ik dat niet als alle anderen, en deed ik velen met m’n veranderingen pijn. Ik voel een leegte in m’n lijf, het lijkt alsof ik elke dag meer verzwak. Ooit zal ik terug denken, aan de dag dat ik aan dit verhaal schrijf, dat ik er super veel tijd in…

vergaat mijn zwakte voor jou zieltogend in mistig allure vlucht jij weer weg naar woelige innerlijke oorden waar pijnlijke zuchten sturen en prille zachtheid vermoorden voel jij me nog mijn verre lieve ik was het toch wilde je gerieven zo ga ik weer naar een stille weg zoekend naar mijn verloren deel struikelend over droge tranen stikkend…

Waar ooit de kersenbloesem bloeide net langs de kromming van de beek Moet ik sterker zijn dan mijn zwakte anders stik ik van verdriet en breek Ik moet loslaten wat ik niet kan houden onze vervlochten harten zijn niet meer Ik denk terug aan de man die jij eens was wanneer je me liefhad zo zacht en teer Ik koester al onze liefdesherinneringen…

en toch en desondanks wachten - onmatig - - want matigheid is zwakte - en nieuwe kleren kopen voor de hoop hoewel de laatste zekerheden naakt gaan en trachten waar men niet bestond toch te ontstaan om het onmogelijk natuurverschijnsel: zon in de maan rondlopende weg terug of het oog in de rug.…

Het zwakte af en was je tot last. Je eens zo heftige vuur Werd langzaam aangetast. Je snakte naar het nieuwe voorjaar, Als dat er maar eenmaal was. Niet wetende dat deze winter De láátste in je leven was. De eerste dag van de lente, De zon was nauwelijks op, Kreeg jij van God die lente. Hij zette je lijden stop.…

langs lentegroene stroken lopen waar jij van zegt tegen mij het lijkt wel of jij erin huist okay ik geef mijn zwakte toe dat ik jou in pastelkleuren herken waar jij mij telkens inluist als kwestie van zien en gewen dan geef ik mij aan minnen over als ik jou in voorbodes zie van opgaande lente in perken van prille voorjaarsbloemen ik krokus…

Wanneer je je alleen voelt Huilend in slaap valt Nachten door je bed heen woelt En denkt dat je alles hebt verknald Dan is het de kunst om op te staan En sterk te zijn voor degene om je heen Om er weer voor te gaan En houden we ons samen op de been Maar ook als het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand…

Wanneer je je alleen voelt Huilend in slaap valt Nachten door je bed heen woelt En denkt dat je alles hebt verknald Dan is het de kunst om op te staan En sterk te zijn voor degene om je heen Om er weer voor te gaan En houden we ons samen op de been Maar ook als het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand…

Maar als de dingen ons bestaan verdoven, waarheid onbetrouwbaar wordt beschouwd, schoonheid financieel wordt uitgezogen, zwakte als een ziekte wordt gezien - wordt het tijd zich óm te scholen.…

Ik speel met de gedachte dat in een ander Nederland ivoor weer glanst, ijzer roest de zon nog opkomt in het oosten een land waar zwakte onschuld is het bordje bij de grens weer zegt: N E D E R L A N D maar hier wordt openlijk gebloed is leven leeg, geloof gevaar een lekland vol punaisegaatjes Ik leef met de gedachte dat in het ware…

wist ik dat ik onontkoombaar voorover zou gaan had al gauw een blauwdruk van handen polsen en elle bogen paraat kende de breuken dwars en overlangs wist van het bloeden heel veel en vooral eindeloos lang toch had ik alles geoefend en soepel gemaakt de realiteit geforceerd een dikke mat geprobeerd en zo wist ik precies wat mijn zwakte…

mijn kind kan ik de toekomst zien een heel klein beetje van wat er ooit zal zijn misschien in haar ogen ben ik een held sterk en zonder angst in het leven maar de waarheid moet ik zeggen is dat juist zij mij daarvoor is gegeven ik zie in haar blik wie ik wil zijn dit kleine wonder waar ik nu naar kijk zij maakt dat ik sterk ben in mijn zwakte…

het wit diep op de hellingen als enge mazen om een smart – de toon van fluit schelt hoog in lucht en zware voeten treuren stil je hoort nog enkel wat gezucht van grote vogels ’t blanke schemer een brede plaats vol harde pennen en afgestorven ogen van ‘t verlangen aan het begin van pelgrimstochten – en de door schaduw aangeleerde zwakte…

Stuurkunst, eenvoud in gebaren ultiem contact tot stand gebracht zo breekbaar, toch zo nodig leiden zonder zichtbare macht dwingen geeft de zwakte prijs van uitoefenen in onwetendheid de vruchten die de dader plukt zijn vroegrijp en verbleken mettertijd voor wie het weet, alleen maar goed nieuws het paardenhart is zacht, integer en puur…

O god wat valt aan de mens te helen als hij zo is waar uw schepping het zicht in dag en nacht deed verdelen of aan zijn aard, ongevraagd, mij dus, de zwakte zocht toe te bedelen ben ik de kroon op uw schepping als mijn vel verdroogt onder ooggeklepte mensen en vrij als ik zie dat wij door kwetsbaarheid worden gedoogd en de levensaderen…

Zijn hartslag zwakt weer rustig af en hij komt weer in de benen. Hij draait zich om en speurt dan weer verder op zoek naar grotere stenen.…

Moedig angstig. Angstig moedig. Niet langer hoeven vluchten. Niets meer verdringen. Wie moedig lijkt is angstig, in meer of mindere mate. Wie angst in de ogen durft kijken, is moediger dan leeuwen zijn. Is wijzer dan een uil…

verdriet Ik heb geen muren meer Omdat jij net zo kwetsbaar bent Leg ik mijn wapens neer Voor jou zet ik mijn masker af Aan jou geef ik mij bloot Ik werp mijn ziel en zaligheid Uit liefde in je schoot Want niemand hoeft te weten Hoe kwetsbaar en hoe klein Hoe angstig en verlegen Ik af en toe kan zijn Mijn sterkte en mijn zwakte…

Rust uitstralende mensen zittend op eindeloze heuvelachtige vlakten Er wordt globaal gecommuniceerd zonder te praten Er is veel gebeurd na het onderkennen van onze zwakten Industriele devolutie, het zijn alleen nog de schapen de blaten Het was niet de techniek, maar het fysiek waarin de antwoorden zaten Er is genoeg voedsel zonder alle handels…

vergaat mijn zwakte voor jou zieltogend in mistig allure vlucht jij weer ver weg naar woelige innerlijke oorden waar pijnlijke zuchten mij sturen en prille zachtheid vermoorden voel jij me nog mijn verre lieve ik was het toch die je wilde gerieven zo ga ik weer een stille weg zoekend naar mijn verloren deel struikelend over droge tranen…

wat geest is zo bedreven, Die vat hoe zo veel sterkte uit zo veel zwakte groeit, En hoe het Leven sterft om doden te doen leven?…

U weet niets van mijn wezen, Mijn zwakte, mijn kracht, Wat weet U van een volk dat U zo diep veracht, U graait in ons leven, U plundert ons huis, En wat U niet vindt Begeert U het meeste Ons hart krijgt U nooit in Uw macht Vroeger is nu een verre ster een vreemd vijandig land met vreemde harde mensen harde stemmen, harde hand En de schatten…

masker af Ik heb geen muren meer Omdat jij net zo kwetsbaar bent Leg ik mijn wapens neer Voor jou zet ik mijn masker af Aan jou geef ik me bloot Ik werp mijn ziel en zaligheid Uit liefde in je schoot Want niemand hoeft te weten Hoe kwetsbaar en hoe klein Hoe angstig en verlegen Ik af en toe kan zijn Mijn sterkte en mijn zwakte…

De Zwakte van de ziel die via foute signalen Het lichaam doet huiveren dat Uiteindelijk beslist wie het wel en Niet toelaat. Schoonheid vergaat; Vanbinnen groeit de liefde Voor het geschreven woord Aaneengeregen tot vloeiende zinnen Die schoonheid, jouw pracht Verkwikkend, vertederend Jouw woorden bemin ik.…

geen tierlantijnen die de zwakte van een melodielijn moeten doen verdwijnen nee hij laat de klare eerlijke tonen die we ooit eens ervoeren weer verschijnen geeft de melodielijn alle ruimte om z’n omgeving te kleuren opent de gesloten deuren naar de klankkast van de ziel toen ik dat voor het eerst ervoer drong het tot mij door wat…

geen tierlantijnen die de zwakte van een melodielijn moeten doen verdwijnen nee hij laat de klare eerlijke tonen die we ooit eens ervoeren weer verschijnen geeft de melodielijn alle ruimte om z’n omgeving te kleuren opent de gesloten deuren naar de klankkast van de ziel toen ik dat voor het eerst ervoer drong het tot mij door wat…

sterven aan een overbodig idee Soms lijk ik afgeslankt, neen, niet in gewicht jouw en jouw essentie komt almaar meer in zicht het is wel zo, vraagt de waarheid, te tonen dat eb en vloed blijvend beweegt tussen berg en dal Ik spreek over het nieuwe wonen alwaar licht zich vaker aandient maar niet ten volle wordt afgeschermd voor een zwakte…

Ieder mens is ten diepste kwetsbaar. Ons ego ziet kwetsbaar zijn als zwak. Machthebbers zijn altijd sterk. Of denken dat. Kwetsbaarheid erkennen is altijd indrukwekkend. Alleen de sterksten onder ons durven dat. Kwetsbaarheid zien en samen delen is geen gebrek aan macht. Integendeel. Delen toont een wil die leven wil. Delen baart hernieuwde…