Alle inzendingen over ademnood

Ik zou zo graag mijn betraande gelaat in je warme haren willen leggen of mijn hart in je schoot, net zolang tot het door ademnood doodgaat, liefdeskoningin, zodat onze zielen eeuwig verbonden worden en niet zo wreed gescheiden op aarde. Door zoveel misverstanden en misères.…

de tocht naar boven een worsteling ademnood hoogtevrees op de top mompelt de man: ik ben er en geen bereik …..................................................... Meer over schilderij: http://bit.ly/AzAS4Y en http://bit.ly/xEzDGG…

zoet hebbeding Troost in nood en lachebekje zo innig met elkaar verbonden Meidje, met rood geweende kijkers ben 'k toch zo machteloos Dit kan je toch niet maken Slapen of eten doe ik ook niet meer Kaarsjes staren me verbaasd en geschrokken ledig aan Tal van zogezegde geliefden lachen me vierkant uit Resulterend in passievol kokend boos vuur Ademnood…

Ontelbare uren in ademnood Tot je een ankerpunt vindt, tegenpool van pijn of dood. Keurig. Minzaam. Voornaam. Zo sta je daar…mijn wilde schoot. Regendruppels spatten open op jouw haar.…

Sinds het begin van corona, nu enkele maanden geleden, leven ze in ademnood zij die het vandaag nog kunnen navertellen. Aan de muur hangen hun herinneringen een boom met vele takken. Dat is waar zij voor elke dag opstaan.…

Ze ging varen en sprong overboord en ze heeft 'm d'r liefde verwoord in de zee, toen ze dook en daar paarden ze ook, maar ze zetten het naspel niet voort, want in ademnood vloog ze meteen weer omhoog. In de kiem was hun liefde gesmoord. Gedwongen hiertoe te beslissen volhardt ze d'r liefje te missen.…

Als een minnend musketier die hier zijn wereld had vergroot zong hij verliefd in bloedend rood nog eenmaal van haar schone ogen Haar schone ogen die hem dreven tot zijn laatste ademnood en aan de eeuwigheid beloofden wat hij zelf had ontbloot Gij kwam in licht en lachend leven met uw ogen die steeds bleven en in tederheid mij streelden…

De vlam, nietig als een dorre gele lis, siddert in ademnood, voert verbeten kamp, wil drinken, zuigt moeizaam met hevig gestamp. Maar _ aan lavende vloeistof nijpend gemis... Storm en regen gaan het lichtje worgen, dat bijna verzinkt, dan echter opspringt, ondanks noodweer blijft laaien tot de morgen.…

Als pijn en ademnood je leven leidt, Hoop ik op een snel afscheid. Want zo langer doorgaan, kan en wil ik niet, Dit geeft me enkel maar verdriet. Ik weet dat ik het toch niet winnen kan, En vraag me af, wat is de bedoeling hier dan van? Elke dag een strijd voor het bestaan? Nee laat me dan maar liever gaan! Lion Queen, 25 April 2006…

constante druk van zwaartekracht als ik de teugels aanspan maar kom ik thuis als de kraaien in een duistere schim de kleur van de nacht uit de grond hebben gestolen, een kluwen touw het gedicht omwindt zich vergelijkt, zich verdicht en de tijdelijke dood wordt opgeschort door drukkende aardse ziel kan ik rustig stikken, door haar ademnood…

Ademnood schuurt en piept de kinderborst zonder enig belang; verstikt astmatisch zijn trage pas door de ziekenhuisgang. Dat weer kleur krijgt met kunstmatige lessen; verbonden met pompen en zuurstofflessen.…

Ademnood van een chauffeur om de grillen van een hondse klant. Hoor de smeedijzeren brug daveren. IJswind bijt in de kraalogen tot ze breken. Langs de neusvleugel vloeit het zout.…

Geen handjes tastend uit te steken, geen glimlach doet de harten troosten en waar de lichtste adem breekt, rouw-baar rouwen in een ademnood, groot verlangen naar de oerzee van de moederschoot.…

Storm strijkt de flanken glad Wist de hoefsporen van de steenbok Die vlucht in de sparren Voor de hefschroef Een piloot in ademnood De lens van 'National Geographic' We verdwalen in geruchten. De maalstroom van straten.…

draak buigt over de schatkist Snuift boven de goudklomp Houdt de stoottroepen tegen Haalt de vloot uit koers De duisternis dikt in, dijt uit De bron verdampt Overal komt de dood zich moeien Dan ontmoet ik mijn dubbelganger De schim die voor me uit loopt Dan tikt een vriend op mijn schouder Leidt me met lokaas naar zijn val Waar ik in ademnood…

Ik hoopte er op Maar er kwam niets Jouw hoofd na jaren strijd eindelijk zacht rustend op het kussen En terwijl je mij ontglipt hou ik je vast Ik hoef niets meer te zeggen, Ik hou van je en ik ben hier Ademnood veranderde in ademen Ademen veranderde in zuchten Zuchten veranderde in uitblazen Uitblazen veranderde in stilte Stilte…

ontstond uit verlangen, zich bewoog in kloppend hart en bloed, kijk achterom door de ogen van vandaag, lees gespiegeld wat hier staat ik was dat kind op een zelfgemaakte slee, op denkbeeldige sneeuw in het licht van het verwaaide spoor, haalt de vonken uit het vuur van uit de hand gelopen dromen, al lijkt alles even stil te staan in ademnood…

Ademnood vergt zuurstof - toch een kleintje - Wel een zeer fijntje. Het woord zonder werken is inderdaad dood Een werkwoord vervoegen, vaak kwestie van leven of dood. 'k Gun elk mistroostig wezen De helste felste gouden... regenboog.…

Misselijkheid en ademnood, ik houd het voor gezien. Het tempo stijgt, ook de zon verdwijnt. Haar oogleden zakken, als wolken voor de zon. Haar euforische krachten, tillen me troostend van de grond. Een moment van haar grootsheid, ik voel me blijvend klein. Op de gesloten groep, is het tijd voor haar pillen.…

en na de feestjes, als wij dertig zijn en dronken van twee biertjes in de beha-loze zomer schrijden wij in onze eigenaardigheid naar huis: hermetische cellen in het harnas van de angst dat ook het stof tot stof vergaat en ons als een watertaxi op de Tafelberg slechts met ademnood omgordt. ------------------------------------------------…

Stil sta ik, laat deez' zuiverheid op mij instromen, plechtig, met een overdadig gevoel van levenslust, geniet ik met ademnood van deze aardse kracht, leg mij neer, en lees de wolkenpracht. Mijn hart springt op van oeverloze vreugde, van enkel gevoel in deze wervelende natuur, ik schep eigen werelden, eigen gedachten.…

voorbedachte rade plaveit hij omzichtig zijn weg een bres is snel geslagen in water kunnen kraaien niet kraaien zij klampen zich wanhopig aan haar vast jachtig haasten gevoelens zich voor de zondvloed uit hij - de man - tracht de zondvloed te stoppen door wortel te schieten in haar - mat geslagen - aarde zij - dreigt te sterven door ademnood…

hete brei Jij bent galeislaaf en meester ineen die op het kruis varen van het naoorlogs onvermogen De ziekte die jou in de beenderen slaat onder een niet zichtbare almacht knijpt de raderen fijn om het venijn te stoppen in een bitter distillaat waar jij jouw roes uitslaapt en je droomt voorbij de eigen onmacht voorbij de diepe ademnood…

deze vrouwelijke burgemeester die vooral haar barmhartigheid toont dat mannen wel kunnen, maar moeilijker want de man heeft geen natuurlijke baarmoeder laat het op zich fout zijn wat Femke heeft gedaan of juist zo gelaten, op z’n beloop gelaten maar zij is slechts een hoek van de driehoek de schrik om de schreeuw door die Amerikaanse ademnood…

Vaarwel klassieke eetkamer hoekbankje in zes kleuren rood Herinneringen te meer brengen mij in ademnood Vaarwel tweepersoons eiken bed witte luchtige deken Herinneringen te meer die wonden in mijn hart steken Vaarwel klavier en leren bankstel beiden in donkerbeige kleur Herinneringen te meer ik mis jouw klank en geur Vaarwel pitoreske…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om door…

Dat verdwaald en blind Om mama bleirde in paarse ademnood. Het zuur knaagde aan onze kuiten. En hij knaagde aan de voorsprong met reuzetred. Op de rand van de uitputting Doken we een schuilkelder binnen Tot een verlamd waken veroordeeld.…

Krijg ik daarom steeds meer ademnood?...…

oerwoudgeluiden uitluiden klokkenluider uitbuiten tuinkabouter boswachter coniferen refereren referentiekader marinepersoneel sonate satesaus paus kruis hemel bedevaart verjaardagstaart maart april mei hertengewei geweldenaar toonbeeld toonbank klerenkast zinloos geweld laadvermogen aardewerk werkonderbreking schouderklopje stopteken ademnood…