Alle inzendingen over armen OR warmte OR dichtbij

Jaren van liefde, warmte, vertrouwen, twijfels, ontdekken, discussies, leren en dromen. Dromen van een leven met iemand die zo veraf en toch zo dichtbij staat. Moeilijk om alles wat er nog samen te ontdekken valt op voorhand al te moeten vergeten. Vergeten hoe het voelt om bij elkaar weg te kruipen, in elkaars armen te liggen.…

Hoog in de hemel ster deelt haar licht en warmte niet alleen met kerst Kijken naar een ster zo dichtbij en toch ver weg verbonden met haar Gouden witte ster ik tracht haar aan te raken onvoorwaardelijk Zoveel moois en meer een ster schittert voortdurend eeuwige liefde…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase. Nu, in dit wilde…

Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd het laatste kwartier aangeeft de zon ondergaat en de nacht begint Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd zijn laatste adem uitblaast en me meeneemt naar de eeuwigheid Hou me vast…

Ze loopt elke dag voorbij het grijze haar fier opgestoken Ze laat haar hondje uit en spreekt hem zachtjes toe Ze loopt elke dag voorbij in dezelfde verschoten jas een plastic tasje in haar hand Ze spreekt zachtjes in zichzelf Ze loopt elke dag voorbij naar de winkel in de schuur daar wordt haar tas gevuld Ze prevelt zachtjes: dank U wel…

Je armen om me heen Ik denk laat me los Maar voel me tegelijkertijd zo verloren Ik kan niks meer We zitten daar maar Geen idee van tijd Wat we wel weten is.. Dat we elkaar nooit meer loslaten Voor eeuwig bij elkaar We hebben misschien twee harten Maar ze kloppen als één!…

Maar dan denk ik:wat maakt kleding nou uit sommige mensen zijn zelfs te arm voor een beschuit…

Armen vol geluk dat is een kostbaar geschenk houdt het stevig vast.…

Wij sluiten alles hermetisch af om ons te beschermen tegen het gespuis Zij slapen met open ramen en deuren Wij leven met de mobiele telefoon, de PC en de TV Zij zijn verbonden met de hemel, de zon, het water groene velden en de schaduw van de bomen De moraal: zijn zij arm, ver van de bewoonde wereld, of zijn wij het...…

kom in mijn armen en laat me je laatste uur verwarmen en wiegend eindigt hier jouw avontuur nooit meer in mijn armen geen kopjes nooit meer vragend in de keuken geen gesnor de brandstof is op…

Troosteloos zijn is iets anders dan niet getroost te kunnen worden, een arm om je heen voelt niet als warmte, het is slechts een arm om je heen. Een zoen op je wang voelt niet als liefde, het zijn slechts twee lippen op je wang. Troosteloos zijn is intens verdriet en zo diep reikt een buitenstaander niet.…

ik denk dat ik naast je zou staan in een kamer aan een raam je niet aanraken je bent te dichtbij in welke sluitertijd pas jij mijn huid voelt jouw warmte je sluit de vitrage doet de gordijnen dicht ik maak mijn ogen open zie jou dankzij het licht…

’t Geluid van de wind door bomen vol met blad De warmte van de zon die neerkomt op het pad De rust en de stilte doorbroken door gefluit Een ontbijtje verrukkelijk met aardbei en beschuit Vanuit m’n eigen tuin zie ik het van dichtbij De zomer is in aantocht, een heerlijk jaargetij…

op zoek maar ik kom niet dichterbij jouw armen gesloten iedere blik voelt als verstoten je aanraking voelt als lucht niet bij je zijn, is erger dan wat dan ook ik kom niet verder dan achter jouw schaduw staan in jouw donker dichtbij, maar toch ver van je af het is als de zon zien, maar zijn stralen niet voelen als het einde van de…

Vaders armen hebben mij van kinds af aan gesteund bij alles wat ik deed vaders armen waren zo bijzonder gaven veiligheid en warmte troostten bij verdriet vertelden zwijgend veel in vaders armen voelde ik me altijd kind ook toen de tijd dat anders wist maar geborgen in zijn armen zal ik nooit meer zijn nu hij veel verder is dan…

naar écht gevoel, van dichtbij…

Ik weet dat ik hem nooit bereiken zal hij is te oud, te wijs, te anders En nog zal ik er altijd van dromen om in zijn armen te liggen zijn warmte te voelen en te bedenken dat ik gek ben dat dit mijn grootste droom was…

het is gewoon die arm die je om me heen legt waarmee je me troost alsof je lieve woorden zegt het is gewoon die arm die zoveel warmte geeft de kou uit mij verdrijft dat alles in mij weer leeft het is gewoon die arm die mijn vertrouwen herstelt mij de bloemen laat zien die bloeien in het veld het is gewoon die arm die ik zo vaak mis…

Kom maar mijn kindje in mijn armen hier op aarde Ik houd je vast neem je mee koester je Ik je moeder in vadergedaante Jij uit de warmte van dat enige echte warme moederlijf in mijn sterke armen die je voelen in je zachtheid in je hartenliefde je ontvangen Jij die me voedt in mijn vrouwelijke liefde…

Ik moest aan jou denken lief toen de trein allang was vertrokken jouw geur mij nog omhelsde Voeten vinden zonder aarzelen hun weg Met jouw armen nog om mij heen komt de nacht mij halen warmte om mij heen Ik moest mijn lief Met mijn ogen dicht droom ik over morgen jouw geur, jouw armen, jouw warmte Met ogen open in het eenzame duister…

De wereld is ontwaakt in licht en warmte slaapt en rust na een lange reis lieve kleine speciale je bent nu thuis in de warme armen van liefde.…

slapen met open armen ontvang ik je samen zijn we dan weer één, als voorheen waren het dagen, maanden of jaren ik ben het nu al vergeten alleen van liefde wil ik nog weten ik voelde je altijd heel dichtbij, dat moet je nu toch begrijpen…

heb je wegen gelopen de paden gezien die jij bent gegaan ontmoette je steels in een spiegelruit je zwaaide en lachte ik verwachtte je stem en verrassing in ogen maar herkenning bleef uit je danste lichtvoetig de lente bleef ongrijpbaar voor mij heb je adem geroken jouw warmte en liefde voelde zo eindeloos dichtbij…

kom niet te dichtbij ik wil je gadeslaan de armen losjes langs je lichaam de schouders in serene rust je gezicht zonder voorbehoud verstild verscholen achter verwaaide haren je verhalen kleuren de hemel korenbloemen blauw langzaam waait de wind alle woorden weg…

winterwitte warmte lakens op een hoop broek over een leuning armen in de knoop hoofd diep in het kussen kussen op het hoofd maken zachtjes wakker doen wat werd beloofd…

Och arme Yuri toch! Eventjes pimpelen Dankzij de warmte daar had je vast dorst Door je voortijdige olympiaderoes ben je nu verder voor Rio geschorst :-( © Inge Boulonois…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

Verbrand in zijn pak, verstrooid over de golven – maar hij waait terug.…

het water, stil van wolken, spiegelt mijn binnenste naar buiten alsof het weet heeft van de vreemdeling en wat geschreven kan worden als je te dichtbij komt; het gezicht gesloten, weggerukt uit de warmte van een zomerochtend omgekeerd door regen alsof hemelsblauw geen eenzaamheid kent, geen landingsplaats van weemoed of treurnis…

vuur dichtbij warmt het raam op. auto’s ploffen als kastanjes. onmacht dirigeert de flatbewoners geluiden keren in nachtgewaad langzaam tot rust elk vuurtong krimpt, sist een groot risico uit. bijvoorbeeld ik in rolstoel…