Alle inzendingen over balkon OR schemer OR jachten

bomen staren in de mist huilen druppels op de straten het geluid vermindert zicht stilte voelt verlaten gevangen in het grijs dat kilte is gaan dragen omklemmend soms met ijs als de vorst is aangeslagen takken wijzen troosteloos verloren naar de hemel aarde lijkt wel bodemloos in licht dat uren schemert stappen dempen in het gaan…

onder het balkon klinkt de viool van mijn kat stradivarius…

In ‘n lantaarn op ‘t balkon brand een kaars elke avond weer ‘t liedje gaat erover immers? Maar soms, wordt ze vergeten dan zeggen we de andere dag: er brand een kaars op ‘t balkon, De gehele nacht!…

Een wit gefladder koolwitjes dartel op jacht maar wie weet naar wat…

naast elkaar op de bank kijken in dezelfde richting het zoveelste jaar ongenadig eensgezind houden hun mening voor waarheid volgen blind de vlag voorzichtig op een afstand statler en waldorf hoofdschuddend van op het balkon zij kunnen het weten verdreven de vijand vechtend van op hun balkon…

In zware pantsers van verstand, schaamte en schuld – zijn genen op jacht.…

vanaf het balkon een hond blaft in de verte stilte op de gracht…

Ooit al eens gedacht dat het muizen zijn waar een buizerd altijd maar op jacht in zijn scheervlucht zo naar smacht…

puppy aan het strand vrolijk op jacht naar zijn bal mooi, zo'n zeehondje…

ik hou van het leven ik hou van de zon ik open mijn deuren en val van het balkon…

Zonnebloem, gele pracht lijk zijn voeder zon die kracht schijnend op stoep, straat ordinair balkon geel, penseel linnen doek als schilderij in gebonden boek Vincent v Goch bestaan ze nog Jouw gele bloemen mensenhoog vrijend met de zon ordinair op ons balkon…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

je vaag waarneembaar de contour van een gezicht dat zich tergend langzaam naar je keert en met fluisterend geweld komt jouw naam over zijn lippen voel je vingers benig hard je zwakke lichaam tippen en weet je dat protest hem niet meer deert en als de echo is verzwakt en je ogen willen sluiten glipt je binnenste naar buiten waar de schemering…

met ogen dicht hoort zij geluiden in de kamer rechts van haar zij huivert licht wil hem beduiden met een aarzelend handgebaar te blijven liggen zich niet te roeren en beseft dan net op tijd dat de man die zij zo lief heeft naast haar met een ander vrijt…

mijn hoofd ligt zwaar tegen je borst en zuchtend zwijg ik ogen dicht mijn handen rusten rond je zij ik hoor het hart dat ritmisch klopt jouw adem sust mijn lust aan kant gerust toef ik in dromenland…

Waar kleur ontbreekt verliezen de nuances van de klare lijn en zwart-wit wint terrein buiten is vrijer nu dan binnen de schemering vervaagt in blauw en lokt de schimmen in de val tot alles ingesloten is Water en brood zet men hier voor te vinden is het op de tast, omstoten leidt tot wisse dood en morgen is geen andere dag Ik roep hem…

grauwe avondlucht zwanger van regen donkere dennen kraaien krassen de dag nog tot weemoed vlokken roet die de grijze avond proberen te rekken met hun ontheemd geroep enkele vinden een plek de rest zal wel blijven vliegen in de zwarte nacht…

24-12-2005 een zachtblauwe lucht met oranje en grijze flarden staat over de sombere heide het decemberlicht weerkaatst in de plassen spiegels in de schemering de nacht wordt als alle andere kinderen worden geboren geloof in de toekomst in het nieuwe leven kraamvisite zit nog bij het vuur straks komt er licht uit de hemel de wonderlijke…

Zij spreekt liefde warm en zoet als perzik in de zomer droomt een nieuwe morgen als een lied van verwondering bloeiend in haar ogen. Zijn kleine woorden kleuren al het grijs handen fluisteren zacht als strelingen op haar huid de nacht kan beginnen.…

ik rek deze dag nog even met mijn rug tegen de muur geniet van elk uur dat hij mij teruggeeft in warme stralen er groeit een boom uit de maan wil ik soms vliegen dan de grond wordt koud ik sta maar eens op ik ga ervoor…

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

In de schemer buiten op een tuinbank gezeten van de geluidloze vlucht van de vleermuis omgeven werkt het gestage knagen van het geweten ons méér op de zenuwen dan binnen op de bank gelegen met de televisie aan - vandaar dat in zo weinig tuinen banken staan ------------------------------------------ uit: 'Het lot van de Eenhoorn…

licht in, licht aan de duisternis valt in daglicht valt weg en de zon kust de zee sissend valt een vlammend betoog mij ten deel, licht uit donkere wolken, oplichtend water de dag gedoofd een verschil van dag en nacht…

Zachtjes, bijna ongemerkt verlaat de schemering met de rust en stilte deze mooie plek. De plek waar we altijd samen zullen zijn.…

langzaam dooft het licht duister komt door de ramen twee lijsters juichen…

Ter nagedachtenis van Hugo Claus Tussen het licht en donker wanneer het gerijpte koren zijn gouden schijn laat als lijn tussen twee landen de wereld even niets wordt alsof het even stil staat weg van glorie en stil ongedwongen loslaat van wat er is geweest als afscheid nadert weer een dag voorbij in eindeloze gedachte vergaan…

De zon is practisch nu verdwenen een heel klein wolkje wordt nog beschenen het is al laat, de kerk en toren die daar stonden zij door de schemering verslonden als hij weer slaat.…