Alle inzendingen over bank naast school

Hij was een pientere gast, nieuwsgierig van aard, maar kreeg ook op school eerder kletsen dan punten. Hij stotterde en kon geen twee minuten stil zitten. Geen combinatie om mee op de eerste bank te geraken, toen. Ook geen om nog een job mee te vinden, veel later.…

De leren bank oud en versleten loert mij wat wezenloos aan wil mij niets laten weten van al wat hij heeft verstaan De tafel waaraan we zaten is zo ijzig stil jouw woorden hangen nog aan de muren als ik ze horen wil Het bed waarin we samen lagen omarmt ons niet meer de leegte naast me voelt als een afgrond jou niet hier te weten…

lieve schat ik mis je ik mis je elke dag ik mis het fijne samenzijn ik mis je lieve lach ik mis de warmte die je geeft ik mis je in mijn bed ik mis jouw lieve zachte stem en ook mis ik de pret ik mis je hand in die van mij en ook mis ik jouw kus ik mis je naast me op de bank ik mis het lekker knus ik mis je steun door dik en dun…

Ik op de fiets: een lijn door de straat, een pijl naar de school. Ik op de fiets peil het kind in mezelf, dat schooltje wil spelen. Ik op de fiets en de regen de regen verregent het verscholen kind. Ik arriveer, zet de fiets in het rek, hang een slot aan mijn ziel en geef tamelijk tamelijk les.…

Dit is examen doen: duizend energieseconden lang uit evenwicht aan gene zijde de doodsrivier: een rij verlegen tafels zonder kandidaten En ik, vanuit doodleuk volwassen zijn schrijf hen vast in de lijnen van mijn hand, opdat wij samen zijn. Daarna kunnen de tafels aan de kant.…

Nooit zin om naar school te gaan, Aan huiswerk zal je nooit beginnen, school wat is daar nou aan, Wat zal je deze keer als smoes verzinnen.. De leraren lekker pesten, nooit doen zij iets goed, Je behoort heus tot de besten, niks dat mag, alles moet..…

Later bij het ontbijt krijg ik een visioen: het melkpak draagt van Willy Vandersteen Suske en Wiske zó vrolijk dat ik daarheen wil, de school moet het nu maar eens zónder mij doen.…

Het jongetje waarnaast ik zat was vreselijk gemeen: Ik zei dat ik de juf aanbad toen klikte het meteen…

de tafel het raam terug in de tijd toen stilte nog bestond de punt van de pen in inkt gedoopt het wit dat wachtte vond de tafel en stoel van eikenhout waren nog één geheel ik telde de kralen hoe roetste het raam met rood en groen en geel…

Op school zocht ik naar snijpunten, gedreven schreef ik in logaritme schriften vol. Mijn jongensbrein stond van formules bol, maar veel is mij er niet van bijgebleven. De leerstof was niet bruikbaar in het leven en bracht mij af en toe het hoofd op hol. De vraagstukken eisten een hoge tol, oneindig meer dan ik had willen geven.…

Een pagina omgedraaid in het leven van een kind Groot geworden, door een vriend bemind Geboortestek verlaten, om studiofreak te worden. Gewapend met tassen en borden. Microgolfoven, om punten in te stoven. Wordt gaar gestoomd, voor het werk waarvan zij droomt. Studentenleven begonnen, nog onbezonnen. Zonder tegenslagen of negatieve…

De vakantie is weer voorbij de scholen zijn weer open hier in het dorp zie je ze nog kinderen die met stoetbomen lopen Een moeder pinkt een traantje weg heeft haar kind voor 't eerst naar school gebracht het ventje glundert om zijn groot zijn van opwinding weinig geslapen vannacht Het is weer drukker in de straten 'k zie grote en kleine…

De eerste stapjes, de eerste schooltranen, de eerste melkbeker, de eerste dag De eerste ochtend dat je buiten mamma broers en zusjes in je eentje mag. De eerste dag, de eerste schooldag, al dan niet gepaard met tranen, zul je altijd in je hoofd en je gedachten wel bewaren. De eerste schooldag, een nieuw persoon, die je dag invult,…

De tranen die worden geplengd op de eerste schooldag, zijn het begin van de loopneuzen! De overvloed van indrukken die de kleintjes opdoen, lijken teveel voor zo’n klein hoofdje en toch: zijn de eerste tranen er de oorzaak van, dat een uitlaatklep zich voeden kan, met alle leerstof die een kind zich indrinken kan!…

de zomer is voorbij kinderen gaan naar school een andere juf of meester in een nieuw lokaal spullen zien er mooi uit alles ruikt nog fris schriften zijn nog onbevlekt eerste les staat op het bord vriendjes en vriendinnen vertellen over hun vakantie…

ik wil weg weg van hier ik verveel me heb niets te doen ik val in slaap trrrrrrrring de bel gaat yes nu snel naar huis…

jongens het haar kort geknipt een meisje met zwaarmoedige blik rechtop zitten in de klas bang te verlangen wat niet mag een knippert met de ogen tegen het licht een vage glimlach op het gezicht meester sluit aan het einde van de rij waar ze nu nog samen staan zo verdeeld zullen ze later gaan.…

terwijl ik wacht op eten heb ik een kijkje in de keuken waar twee koks bezig zijn het voedsel te componeren obers rennen af en aan de sommelier vult glazen eigenlijk is hij de gérant die ieder kundig aanstuurt de koks schelden hem tot rotte vis op mijn bord ligt verse schol…

Als 's avonds de telefoon gaat weet ik al wie eraan de andere kant praat kleindochter lag met juf in de knoop was een beetje brutaal, sapperloot. Dat was twee avonden geleden alweer en oma zei: zeg maar sorry de volgende keer. Dat deed ze, maar ontliep niet de straf vond het niet leuk, maar weet nu al vast: Dat je beter even op je tong…

Dat hadden we nog nooit zo hard gevoeld. Een herstart vol nervositeit, gebalsemd in het plezier van een nieuwe boekentas en een driehoek die nog in zijn plastieken tasje zat. Het zou me niet verbazen dat meer ouders dan gewoonlijk een uurtje vrij namen. Om ‘s ochtens mee te kunnen lopen tot aan de poort, of om ’s avonds aan de deur…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Toen bliezen de poortwachters op gouden horens, buiten daar spartelde het licht op 't ijs, toen fonkelden de hoge bomentorens, blinkende sloeg de Oostenwind de zeis. Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel, uw ogen brandden de blauwe hemellucht, uw haren waren een goudgespannen weefsel, uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…

Ik neem je bij de hand En laat je naast mij lopen Je beentjes zijn nog kort We gaan samen ijsjes kopen Ineens ben je een stuk groter Naar school gaan doe je al alleen je kijkt dan ferm de wereld in Een wijsneusje van kop tot teen Je bent inmiddels net zo lang als ik Je stappen zijn ook even groot Je hebt een eigen kijk op alles Waarbij…

Als de bank niet lekker meer zit, niet lekker meer staat, je ineens denkt, ‘k weet niet waar dit ‘zit’ geval over gaat, heeft het kleine financiële gevolgen om de bank te vervangen, maar hoeveel zal er aan de strijkstok zal blijven hangen, als de bank weer met ’t geld belegd en pint, wie er dan nog lekker zit en uiteindelijk wint?…

liefde kent geen leeftijd gelukkig niet en godzijdank anders had ik jou mijn lieve meid nu niet naast me op de bank vakantie vieren en zoveel meer Alles doen wij lekker samen alleen de reacties, die doen soms zo zeer dat zal je toch moeten beamen omdat er zoveel over ons "gevonden is" terwijl ze ons niet eens kennen 'k wist niet dat liefde…

Jij naast mij en tussen ons niets anders dan al wat wij samen verlangen.…

Een hoed op de bank naast me. Ik zit er als een heer. Met een gans dan. toch best apart.…

of even afwezig naast je op de bank jij vond me terug maar waar ben ik nu?…

Samen op de bank. Geen woord wordt gesproken. En dan op eens, van uit het niets, een gil. Ik kijk je aan, wellicht verbaasd. Nooit verwacht. Tranen over je wang. Je staat op en slaat met de deur. Weer stil. Heel stil. In mijn eentje op de bank. En dan opeens, een traan, over m´n wang. Een beetje bang, kom je nog terug?…

in herfst gewaaide lege straten ademt de wind diep en vermoeid kristallen woorden ik kijk er doorheen en zie de dichter zijn lied schreeuwen nog harder dan vogels die langs jonge bruiden en oude zondes breken met de lichte val van de zomer hij draagt zijn pijn in verstilde akkoorden en zoekt troost bij allen die willen…