Netgedichten

netgedicht (nr. 17.737):

Nu jij er niet meer meer bent

De leren bank
oud en versleten
loert mij wat
wezenloos aan
wil mij niets
laten weten
van al wat
hij heeft verstaan

De tafel waaraan
we zaten
is zo ijzig stil
jouw woorden hangen
nog aan de muren
als ik ze horen wil

Het bed waarin
we samen lagen
omarmt ons niet meer
de leegte naast me
voelt als een afgrond
jou niet hier te weten
doet mij chronisch zeer

Het huis
met stomheid
nu geslagen
heeft de vensters
dicht gedaan
en vreet de resten
van mijn dagen.