Alle inzendingen over bloedrood

De avondzon zinkt in een bloedrood bad een droomreis die een vreemde bestemming had?…

scheur de tijd hang de eeuwen in gekleurde stroken plooi ze met strijd het geel van haat en nijd dat geesten heeft gebroken het bloedrood en gewapend grijs van macht in kille woorden uitgesproken in groen de zoen van zondoorstoven zomers die nog steeds naar lente roken het hoge blauw van kou omdat de winters in hun eigen wakken…

Dag ik moet verder, ik heb nog een lange weg te gaan, voorbij de bergen aan de horizon, onder de bloedrode lucht van de ondergaande zon, Ik moet nu echt weg, had ik dit maar eerder gedaan, dag ik moet verder, de wereld is nog zo groot, laat me los, alsjeblieft laat me gaan, ik ga op pad, op weg naar het onbekende, mijn schoenen vol met lood…

Breng over haar bloemgloede kleuren, uw bloedrood, o nieuw getijde dat is nu.…

laat zandkorrels, ruw en grillig zacht een naam schrijven in vochtig zand waar afdrukken van vriendschap tijdloos zijn wanneer de zon bloedrood haar nieuwe dageraad begroet vouwen handen licht duister samen en vlechten een nieuwe morgen ogen vinden elkaar in het gemis van gisteren waar langs de lijn van eb en vloed elke golf weer die…

geschoven, tranen ook minstens blauwe plekken en stof om in te bijten na het vertrappelen dan het verzorgen, dekens vol troost op gehavende schouders en zoete woordjes schuren in gescheurde oren die vinger die nog wijst uit het oog, uit het hart de dolk die daar niet hoort en franjelintjes in het haar daar stamp je maar mee door een bloedrode…

De troosteloze aanblik van de oorlog, verstilde schuren in het schemerlicht een levenloze boom tekent zich af als een skelet tegen de bloedrode lucht die lijkt te roken in een hemels schijnsel gekrompen is de hooiberg die schuilgaat in het donker wachtend op de morgen, voor elk geluid beducht in een zucht lijkt Putten uitgestorven…

tedere ik doop nu mijn zachtste penselen voor jou in het rode karmijn in violette kleuren schrijf ik blinde zinnen vervuld van je beeld krijt ik bloedrood naar de maan heel me aarde open beeld gehuld in sagen van het oude woord ik heb nog steeds geen huid tegen oude stormen kom verwarm je bij de open haard waar de rode…

het licht van de zon versterft, waar de vlucht van de avondvogels ijler, steeds maar ijler wordt tot een zwart en grillig silhouet dat danst met zachte pastel, daarheen vlucht mijn zomer vol van onvervulde dromen, mijn lijf verstart, verstijft, want verloren dooft elke lust, doodt elk genot, elk verlangen van het hart, mijn hart dat bloedrood…

Met rode ogen van het tranen drogen om het bedrog na het bezonken rood, breekt de ketting zich in losse kralen van bloedrood, bloedeloos tot lijkbleek dood.…

Met mijn handen in mijn haren, en mijn hart dat kleurt bloedrood. Wil ik jou 5D eren, maar dan moet eerst mijn ego dood.…

De strijd is gestreden Bloedrode krassen op de muur Je ijselijke lach zacht wegebbend in mijn hoofd Het gevecht is voorbij Ik dacht dat ik voor eeuwig zou blijven vallen In deze duistere droom De gedachte dat jij mijn leven zou leiden Werd me teveel En ik zou opstaan Je de vorm van mijn hart tonen Mijn tranen barstten uit Als glazen…

De klaproos ontboezemt Haar bloedrode huid. En dan volgen Weer de golven Van warme, dansende winden, Die zachtjes gaan rusten In een roes Van een weeë, Felle droom.…

Jouw lach Kleurt een grauwe hemel, En brengt woeste golven tot rust Jouw aanraking Ontdooit bevroren harten En brengt warmte in elke hoek Jouw stem Voert de stilte weg En brengt klank in gedachten Jouw ogen Bewegen bergen heen en weer En voeren de wind steeds verder weg Jouw lippen Bloedrood als de zonsondergang Laten mij sidderen…

Zwaar vergrendeld door het oog verduisterd kent de opening uitgang noch ingang de breuk gegipst ongenezen geheeld scheurt bloedrood nerven in tweëen op een kiertje net groot genoeg voor een zachte zucht laat liefde lopen onbedekt hapert het roestige beslag zelfs de sleutel, ooit soepel lopend, past niet meer aankomen mag…

een zachte middagdood staart een man verstijfd met rimpelhanden op de rug naar een half gevulde kelk hij veegt zijn ziel af met de muis van haar hand die ze vergeten is op zijn hart en weet zich verzekerd van een nieuwe volle dag niet alles werd vandaag geproefd noch beproefd, er is nog meer te ledigen, hij voorvoelt leven en dood, bloedrood…

(negen zonnen zijn gegaan hun licht in bloedrood wenen aangezet opent grauwe velden) een vlinder stoeit er niet voor niets haar tijd van wederopstanding verjaart waar in jonge bomen lente klaart en snelle vogels nestelen; besef verongelukt in koude woorden ergens zwerft een marmeren maan tussen sterrenhemels en de nacht in die…

Bloedrood gaat de zon onder en kronkelt zich tegen het raam. Doodmoe leun ik tegen de nacht. Donkere engelen gaan in mij liggen onder de lakens van mijn bestaan. Een onmetelijke angst lokt mij bruut en genadeloos en sleurt me naar de diepte in mijn lichaam.…

Mijn tranen stromen gedachten zijn bij jou Heb zo met je te doen omdat ik van je hou Mijn tranen stromen om jouw intense verdriet Je hart wreed gebroken en dat verdien jij niet Mijn tranen stromen in golven bloedrood Jij bent me zo dierbaar hebt emoties ontbloot Mijn tranen stromen voor jou voor je pijn Jij deed er alles aan om…

gooi geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt wat een pech ik gooide ze veel te vroeg weg o wat een pech lopen zonder schoenen over een verharde weg de bloedrode blaren doen wel wat pijn lopen over groen gras lijkt mij ontzettend fijn maar de weg is te veel lang dus waaien wij maar door ieder zijn eigen gang nooit gooi ik nog schoenen…

In die bloedrode zon van een ondergaande dag zwemt een frêle zwaan rond een verlaten nest waarin het steenei met de verloren verwachting.…

met bloedrode stippen op hun stam stonden ze er treuriger bij, alsof ze voelden wat er komen ging want hoe vertel je oude bomen dat zij overbodig waren, moesten wijken voor een ruimer zicht wellicht waren ze liever een natuurlijke dood gestorven, doorheen de tijd vanzelf omgewaaid nog lang klonk na het harde geluid van de zaag hun zacht…

Eind April begroet opnieuw de draak die als een losgeslagen metrowagon door de bloedrode groeve raast geen halte geen opstapmogelijkheid alleen zwarte uren springen op het verlaten perron zwartgeblakerde tunnelwanden met affiches vol doodsmaskers diep wortelende bomen schilderen een regenboog in chaos in gebroken kleuren wat ooit vloeibaar…

ik proefde je wijn zag de stronken verleden stond op de grond waar je wortelt in heden je pakte de zon in bloedrood verdwijnen rankte de twijg liet bloemen verschijnen je druifde wat bleek maar de zomer was heet je droeg vol dankzij de krenters hun beet geplukt en ontveld wordt de oogst nu geteld ze flessen het vat na de rust…

Haar huid glanst duister als de nacht ogen fonkelen geslepen granaten en sluiten zich brandend verlegen lippen welven in perfecte pracht als een bloedrode stempel gelaten vochtig als de prille ochtendregen Het lichaam wervelt in slangentaal trekt onweerstaanbaar blikken staar brengt harten acuut in levensgevaar en bindt de zwakken aan…

Dan lijkt het of mijn hart verscheurd is en mijn ziel bloedrood gekleurd en kan ik maar niet begrijpen dat er zoveel nare dingen zijn gebeurd. Ik zou het dan uit willen schreeuwen al mijn opgekropt verdriet maar ik weet U aan mijn zijde en dan doe ik het maar niet.…

passchendaele golvende korenvelden doorvlekt met rode bloemen vrede geurend over akkers verten trillend in zomerse rust eens was deze aarde verscheurd verdorven en vermoord lagen hier resten van mannen schreeuwden gewonden in stinkende bloedrode modder onder fluitend staal en de dodelijk kus van gas doden zijn kruisen keurig in rijen…

bevroren ogen en koude angst wurgend alle liefde dood Wanneer afgrijzen en weerzinwekkende voel brandt als vuur in een gesloten hart en prikkeldraad de huid omvelt Als haat opzwelt en de keel dichtsnoert Dan zie je beiden ieder een kant op gaan Was eens de liefde mooi en bloeiend Teloorgang gedoemd Zwarte bloemen ijzen in gebroken harten Bloedrode…

vanuit het ochtendgloren roept een stem open je hart voor het wonder als je in magie gelooft ik ben jouw droom kom liefste volg me, volg me voel je vrij want het verleden kent geen toekomst ik ben het licht dat jij zult zijn langs de rand van de wereld kus ik de hemel waarin jij leeft en geef je vleugels als je valt langs bloedrode rivieren…

In deze donkere nacht van gedragen bezinning Verdampt ras de wijn tot een bloedrode lust. Het kaarslicht vervormt tot haar fraaie verschijning Door de bloedrode lippen van schoonheid gekust. Beneveld vervlieg ik door de krochten des tijds Aanschouw in haar ogen de vragende lach.…