treurzang in het park
met bloedrode stippen op hun stam stonden ze er
treuriger bij, alsof ze voelden wat er komen ging
want hoe vertel je oude bomen dat zij overbodig
waren, moesten wijken voor een ruimer zicht
wellicht waren ze liever een natuurlijke dood
gestorven, doorheen de tijd vanzelf omgewaaid
nog lang klonk na het harde geluid van de zaag
hun zacht geruis, gelijk een o zo droeve sonate
zoals zij daar lagen tussen schuchter ontloken
krokussen, ontheemd in stemmig paars en geel
Geplaatst in de categorie: natuur