10081 resultaten.
Wat ik voel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 87 Ik leer zien
wat belangrijk is door na te doen
hoe jij kijkt
Ik voel wat jij voelt
door na te doen wat jij voelt
Als een brabbelende kind
volgt mijn kennis
mijn lichaam dat
jouw bewegingen volgt
Hoe dichterbij hoe beter
mijn weerspiegeling is
maar nooit precies hetzelfde
zelfs als het water glad is
en dat is weg
zodra ik erin duik…
Het land zonder mensen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Ik krijg betaald en ik koop
het bed waarin ik wil liggen
in het land van mijn keuze
het land van de revolutie, van vrijheid
....en gelijkheid waar iedereen weg moet
....die zegt of steunt dat anders beter is
het land zonder mensen
....die huisgenoten en buren uitzonderen
....om hun afkomst, geslacht of liefde
het land zonder volgelingen…
Raven op mijn schouders
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Raven op mijn schouders
om me de weg te wijzen en mensen
te roepen om hen te ontmoeten
De jongen die op het strand tekent
met kleurige keien, tweemaal daags
en ze natelt voor hij weggaat
wetend dat
de vloed komt met golven
die langer zullen leven dan hij
De man in de kamers vol tafels
met kwartsen uit de landen waar hij zocht
naar heiligheid…
Onder de kersenboom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 Samen op het bankje
onder de kersenboom
de aflopende dag langzaam
de nacht in laten zakken
Weer een avond samen
onder de kersenboom
Denk niet romantisch
aan de fonkeling in een glas
het vlammetje van een kaars
in de schemering
intiem samen
onder de kersenboom
Dat zou surrogaat zijn
en ons geen ruimte laten
te voelen wie we vandaag…
De schijnbare illusies
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 33 De snelheid van de trein trekt
voor mijn ogen de massa uit
de wereld, vormeloze strepen
tekenen onwetenschappelijk de formule
van Einstein op de ramen
Soms is even in beeld
wat het is, als je stil staat
Dan kun je zien
wat het is, iets tijdelijks
in zijn raadselachtige vlucht
van schijnbare illusies
Alles bestaat
onwetend hoe…
Rand van mijn kijken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen
Ster, Parijs of Prinses
de lijnen van mijn geluk
als de randen van mijn kijken
en ik bescherm me met geuren
ga nooit de deur uit zonder
deze zekerheid van de zegen
van boven, de rode loper
op mijn bedachte weg
Rekken en strekken
met sierlijke bogen
van liefde om te voorkomen
dat mijn lichaam inzakt…
Levend verleden
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 Mijn levend verleden spreekt als weleer.
Aan zijn voetstap door mijn leven leg ik
mijn bloemen neer.…
Geen angst meer
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 127 het vanzelf wel zien
Toch won ik weer van het leven
Maar de bladeren bleven dood
En bloemen bleven bloeien
Als een soort stilleven
Ik weet dat ook mijn bestaan weer strandt
En dat wil ik accepteren, want
Ik hoor het verleden continu om mij heen
En in verleden of toekomst
Uiteindelijk leven we samen
en sterven we toch wel alleen…
Geschiedenis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 De tijd is als een mooie vlinder
Die vliegt van bloem naar bloem
Over het pad van gebeurtenissen
Het pad dat leeft
De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren
Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren
Een raadsel met antwoorden
Die zich bevinden in ons verleden
Een klok met jaren als cijfers
Zo interessant dat…
Vlindereren
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 is je
op 't lijf geschreven
Jij schrijft
het nu
en het verleden
op elke bloem
die steel
met aarde bindt
Je maakt
een lint
van capriolen
De lucht
lijkt, door je dagtocht,
blauwer
Het is dat
wat me
in zomers zint.…
Hakkenhoog onstuimigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 310 zag je
in verboden rood
je trippelde
zo hakkenhoog
onstuimigheid
een bloem
op koude wind
die opent
als zij warme
aandacht vindt
heb je luwte
gegeven maar
de echo's van jouw
stappen ontbloten
nog verleden tijd…
Eigen koers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 63 ik zag dat jij
in loslaten
vliegen leerde
langzaam
probeerde een
eigen koers te gaan
langs kabels
hoogtes verkende die
nooit hadden bestaan
duikend diepte nam
met een scheervlucht
langs de maan
jouw voeten
in de aarde waren
al lang verdwenen
toch keek ook jij
nostalgisch om naar de
plaats die jij had betreden…
Zo volmaakt
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 3.646 zoals de
prinses haar liederen zingt
in heel haar naakt
laat ze het kind stromen
uit haar vrucht welke eens
was ontsproten uit ons
ouderlijk hart
Compleet zoals de melkweg
in het licht van duizend jaren
is het kind bijzonder
en toch ook heel gewoon
het leven strekt zich voor
hem uit, maar laat mij de dalen
nemen en hij de ongekende hoogtes…
in blauw dat kou laat groeien
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 750 pas als er bloemen zijn
is je schoonheid echt ontloken…
duizend tinten herfst
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 389 een vlaag gebroken wind verschraalt
contouren van een boom, zo naakt
nu stramme kou zijn takken kraakt
en bloemen uit hun zomer haalt
de wereld huilt
wat vogels op een kaal terras
verborgen achter vuil en steen
hun veren door de vorst uiteen
slechts dievend tussen blad en plas
een kruimel dood
in hoogtes glanst turquoise lucht
een zachte…
Herleven
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 185 Geen masker meer
een onoogelijke gedaante
mummie van verleden
roerloos in de tijd.
Toch ontpop ik
tot kleur en licht
sla ik mijn vleugels uit
en puur de nectar
van elke bloem.…
wieg maar in lentes uren
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 552 ik zag je bloem
het korenblauw
tegen het grauw van
opgetrokken muren
je bloeide
daar alleen en
wortelde in puin
van het verleden
het armetierig groen
gaf toch een
schitterende bloem
halsreikend naar het heden
kom open maar
laat zon je warmen
draag vrucht in wind
en rust in sterke armen
wieg maar
in lentes uren
jouw groen…
[ Boven de lakens ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 32 Boven de lakens
haar gezicht, wit, haar ogen --
grijsblauwe bloemen.…
Verleden
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 218 Soms krijgt verleden
een staartje ....
Sinds we in elkaar 'wonen'
zijn we nooit
verder dan
een hartslag verwijderd
van de ander
dat is houden
van elkáár…
mijn pakhuis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 343 De slaap is een schurftige bedelaar
steeds minder vaak vindt hij de weg
naar mijn deur bang als hij is
van mijn grijnzende honden, zie ze snokken
aan hun roestige ketting
Ik nam een kijkje in mijn pakhuis
van klein ongenoegen en groot verdriet
haalde wat rag weg en zag
wat kasten op een kier, de jaren '90
maakten goede sier....
en toen…
Gouddraad uit vlas
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 196 Het liefste van voorbij
is zo verweven
door mijn leven
als een bundel gouddraden
verkregen uit het vlas
het voelt nog steeds
zacht strelend
als zoete bloemengeuren
in een zomerlied
die mijn dagen doen kleuren
dat helend
opklinkt uit verleden
hoe intens
onze liefde was…
Nooit meer slaaf.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 201 Reeds lang
diep in de schedels gevallen ogen,
gebroken ruggen,
vergane oren,
zullen niet meer zien,
niets meer voelen,
nooit meer horen.
Laat staan spreken.…
Witte rozen
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 730 Verfrist door het wiegen
in handenvol dons,
brengt een luchtstroom
mijn bezwaard hart
tot ongekende hoogtes,
waar het zwelt door
een hemels gegons.
Verrezen wordt mijn hart
in de geboorte van
de zacht waaiende zon.
Verdriet verbleekt
door de kleur van een roos,
witgeschilderd door de horizon.…
Bedankt voor de bloemen
snelsonnet
3.0 met 15 stemmen 1.341 Evides wordt onder druk gezet
Om zich voor overlast te excuseren
Dat doet ze door met Pasen te trakteren
Voor elke gedupeerde een boeket
Rome kent al jaren deze tijding:
Bloemen voor de lang versleten leiding…
Twee en de zee - Duo gedicht
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 150 neem mij op in je golven
beukend, woest
kabbelend, ritmisch
wiegend, overmeesterend
spiegelend, windstil
neem mij mee voorbij de einder
waar dromen mij overspoelen
oneindige dieptes mij naar
ongekende hoogtes tillen
werkt vrije val bevrijdend
spreid mijn geest!…
Frank
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 145 Zij legt haar zorgen in 't water
zodat zij zich ontvouwen kunnen
laten doorgronden, schoon gewassen
voor de tijd van later
Zij geeft haar dromen aan de wind
daar zij zullen stijgen tot grote hoogtes
waar verhalen elkaar ontmoeten
totdat zij ze slapend hervindt
Zij plukt haar liefde in het bos
geeft zich onbevangen over
aan hetgeen dat…
Gisteren in vandaag
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 371 Witte bloemen
in de vensterbank
markeren een dag
zonder grenzen
in de tijd van gisteren
verleden
kent immers geen tijd
zoals de dader
geen spijt
lispelend
verschijnen woorden
in donkerraam
ik tel de letters
en vorm de zinnen
van mijn schamel bestaan…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
O n g e k u n s t e l d
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 428 Zie het ontwapenend kind
dat bloemen zorgvuldig plukt
een waar stukje geluk
als ze de allermooiste vindt.
Bekoorlijk is zij in 't licht
van haar schoonheid niet bewust
straalt ze vol levenslust
een glimlach op haar gezicht.…
Kostbaar
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 303 We eten allen
van de bloem der aarde,
een bloem,
die ik erg kostbaar
noem.…