Alle inzendingen over carmiggelt OR honderd OR dundruk

Ik voel mij somber. Ei, wat zal ik doen? Een platte geest dronk nu een glaasje. Maar ik ben een poëtisch baasje en ga mijn weemoed in een versje doen. Dat is het voordeel van mijn gave. De burger kan zijn ei niet kwijt, terwijl ik, rustig mijn neerslachtigheid gelijk een paardje voor mijn kar laat draven. Is het volbracht, dan ben ik opgelucht…

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem 'n ongekende…

De ster strijdt moedig tegen 't vet, dat haar contracten bibberig besluipt en zachtjes naar haar lieve konen kruipt. Zij houdt dieet en gaat naar bed. Duur is de roem, eet zij het eraan af? De mensheid roept: 'O kijk, daar staat ze.' Toch is zij maar een heerlijke melaatse, want waar ze komt zet men de straten af. Zij mag etagekelners…

De hese toonaard van haar 'ja meneer,' doet hem zijn brieven onbekookt bekorten. Wat ook aan zijn ethiek mag schorten, hij is gehuwd en stelt zich nog te weer. Haar zoele blik drijft spanning in zijn post. En 't brievenboek legt zij zó innig neer dat haar elektrisch haar hem zacht en teer het voorhoofd streelt en weerstand kost. Met droge…

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem '…

Dit kleine prinsje, kraaiend, blij en rap, is 't enig wezen in het aardse tranendal voor wie hij in een afgrond springen zal. Nu ja, maar stellig van een hoge trap. Van vadertrots zwelt hem de weke krop, want dit is nu toch 's levens suikerstang. Hij sabbelt, maar het duurt niet lang. Het zoet slinkt weg, de knaap groeit op. En geen notaris…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ofwel, hoe een statisticus dat ziet: U haalt de honderd of u haalt het niet, Meer smaken zijn beslist niet aan de orde. De kans is - wetenschappelijk bepaald - Vijftig procent dat u de honderd haalt.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Carmiggelt die het ook zag, pakte rap zijn pen en schreef een stukje in de krant: ~Een tochtdeur en een stoere wenteltrap flanerend door de stad, ja hand in hand~. ’t Verhaal kreeg nog een aardig staartje want de Stedelijk museumdirecteur bood hen een plaats als kunstwerk in zijn pand; de wenteltrap te samen met de deur.…

Daar is de boer terug na honderd jaar. Hij wil weer aan het werk, maar alles is zo raar. De stal is zo anders en hoe je melken moet? Het is niet te begrijpen wat een boer nu doet. Daar is de dokter terug na honderd jaar. Hij wil weer aan het werk, maar alles is zo raar.…

Het was, zo sprak een krasse vrouw in Drenthe Voor mij gewoon een soort van levenslot: Ooit win ik honderd euro uit de pot Want honderd euro vind ik best veel centen Maar dat het vijftigdúizend euro was Dat vind ik toch qua lot wat al te kras…

Wat een wijf Zuiderparksociaalgestoord Maar in één woord, geweldig Waar ze dwars kan liggen, Daar ligt ze dan ook Vierenzeventig Ze lult honderd in het uur Haar ogen schieten nog altijd vuur Nettie Soms klink je bedonderd Maar ik vind je geweldig Wordt maar lekker honderd…

het kraken doet mij vragen of de zon mij nog wel lust kan geven, deze zomervlagen als zij mij met hitte kust en haar felle stormen waaien mijn zware kruin verdraaien en stukken breken, uit mijn eigen zijn zal ik dan sterven deze zomer aan het eind van honderd jaren uit het leven van de dromer?…

Het jeugdvoetbal-WK maakte furore, Maar aangezien de mens steeds ouder wordt Is het naar mijn verwachting binnenkort Ook tijd voor een WK voor senioren En zijn wij weldra allerminst verwonderd Over ons voetbalteam boven de honderd.…

Ik werd door mijn gezondheidszorg gehinderd, Maar nu is er een middel op de markt Dat onze kansen op een hartinfarct Opeens met liefst twintig procent vermindert. Dus als ik elke dag vijf pillen slik Heb ik nooit last meer van mijn rikketik.…

En als ze jou eindelijk eens wilt plezieren, bedenk dan honderden manieren.…

Ons kabinet doet het straks extra goed, Want de ministers trokken honderd dagen Van hot naar her om ons om raad te vragen En weten nu precies hoe of het moet. Maar eerst zijn zij, van dat gereis doodmoe, Aan net zoveel vakantiedagen toe.…

Honderd keer zei je al ik hou ook van jou. En wel tweehonderd gedichtjes heb ik voor je gemaakt. Overal gingen we heen, ik jouw Heer en jij mijn Dame, gezellig hand in hand en wij maar kussen. Ik had niks in de gaten en ondertussen val je, duizend bommen en granaten nog an toe voor die asociaal, dat stuk rapaille.…

De beeldsnijder maakt een kleine treinreis, draagt een wortelstronk, door bliksem geraakt Hij zeult te voet verder; een kleine stad naakt. Wacht daar vrije opdracht of strakke eis? Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt! De winkelier biedt veel te lage…

Ik schreef jou wel honderd brieven. Wel honderdmaal begonnen zij met “lieve”. Wel honderdmaal was de inhoud gelijk, Wel honderdmaal voelde ik mij de koning te rijk. Wel honderdmaal werd ik door je afgewezen. Ik stop er mee Ik ga wel een boekje lezen.…

Levensadem, die heel Nederland mint, waait al een eeuw vol ontembare kracht, doolt over het waddenrijk als kustwacht, is tegelijk een stuwende landwind. Met de aard van een nieuwsgierig zoekend kind schuifelt hij voort door Veluwes ruige pracht, blaast zacht geurend in zoele zomernacht bij weidezang, als krekelliefde hem zint. De bereisde…

jarig zijn zit niet meer in haar brein dat allang is ingehaald door het verleden honderd als een niet bekend getal in de tuin en in het nu is het genieten groot geluk met al die vage en toch lieve mensen om haar heen als de nectar uit de rode klaver is vergaard vindt ook de hommel in de schaduw van een boom haar rust…

liefdesbrieven naakt te zien in zonnestralen Om in honderd kleine dromen die ik met de sterren schreef Er één te zijn die voor jou neerviel, voor mijn lief, zolang ik leef…

Uit honderd kranen stromen herinneringen, als enige opvang is mijn beker wat pover. Geen handle om de stromen te bedwingen, dus spoedig is de beker vol en spoelt over. Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop.…

Al honderd dagen zijn voorbijgegaan Maar het wil nog niet lukken met formeren. Al wordt er nog zo door de Haagse heren Geschaafd, gelijmd en weet ik wat gedaan Maar nu komt er gelukkig hoop van boven Want Gert-Jan Segers laat ons weer geloven…

Hij is het die zegt dat wij niet moeten zeiken over de honderden mensenlijken. Hij is het die zegt dat wij ons niet moeten hinderen aan de dood van honderden kinderen. Hij hoort vast niet de noodkreet, die vooraf gaat aan heel veel leed. Degene die dit alles niet interesseert, is hij die de wapens levert en fabriceert.…

Met wel honderden wachtend op een vlaagje wind om uit te zweven…

Honderd en nog blij Zo wordt iedereen toch graag een dagje ouder…