11015 resultaten.
MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART
poëzie
3.9 met 13 stemmen 3.365 De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door ‘t donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!
Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!
Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden vond:
Heer, ‘t moet door U genomen!
En nog eens overviel…
De appelboom
poëzie
3.4 met 5 stemmen 1.801 Na warme dagen volgen koude nachten.
Als lakens ligt de dauw op bleek en haag
Versteven naar wat zonneschijn te wachten
En slaat in wolken op en regent traag.
De struiken tinkelen met haarfijn ijzel.
En in de hof, de dragende appelaar
Komt uit de damp reusachtig te verrijzen,
Met ronde konen en veel grijzend haar.
O eedle boom, die, boven…
Adieu
poëzie
3.6 met 9 stemmen 2.415 Ik ben niet meer met u alleen
en op de peluw is er geen
o lieveling, die lot en leed
zo onafwendbaar zeker weet.
Geef mij uw mond en zie mij aan:
lang voor de zon, lang voor de maan
verzinken in de wereldmist
zijn onze namen uitgewist.
En wat mijn hand te strelen vond
zal liggen in de wintergrond
en wat mijn stem aan u bescheen…
Gebed
poëzie
2.7 met 6 stemmen 941 En uit 't verstuivend wereldpuin
Vorm ons als nieuwe mensen weder,
En laat ons leven in uw tuin.
-----------------------------
voetschabel: voetbankje…
Bij de rozen
poëzie
3.4 met 8 stemmen 2.043 ‘Zij zijn voor sterven en vergaan geboren,’
zo dacht ik vluchtig toen ik bij de rozen was.
Maar schrok, en hoorde dreunen in mijn oren:
wat is u zelve, ijdel mens, beschoren,
zo kort als gij hier wandelt bij de rozen op het gras?…
Over het gras
poëzie
4.1 met 13 stemmen 3.591 Over het gras en over het water
dwaal ik achter de beminde
die ik vroeg en die ik later,
die ik nimmer, nimmer vinde.
Smalle schelpen zijn haar handen
om een eeuwge zee te horen,
in zijn wieg en broze wanden
zingt haar hart mijn wee verloren.
Handen die mijn hoofd niet koelen
met hun sneeuw, de lichte, zachte.
Hartklop die ik niet zal…
Klein Air
poëzie
3.5 met 12 stemmen 1.549 Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.
In de warme lampeschijn
zal zij liggen, bleek en fijn.
Wilder dan een springfontein
breek ik uit, en ben weer klein
bij haar leden, zoet satijn,
diepe bedding, dieper pijn.
Morgen drink ik rode wijn,
morgen zal mijn lief hier zijn.…
Gebed in 't Duister
poëzie
3.8 met 4 stemmen 1.787 Lang voor 't eerste dagegloren,
lang na Venus' gouden schijn
kniel ik, uwe stem te horen
uit die weelde, uit die pijn,
uit die tuin, bedekt, bedwereld
met een bloesem van Voorheen.
Heer, behoed haar in de wereld,
doe uw mantel om ons heen!…
Vrouwen
poëzie
3.1 met 7 stemmen 2.517 Met hare zachte handen rukken zij open
wat jaren lang ten bodem sliep -
nemen haar deel, met een glimlach, en hopen
op sterren en stromen, ànders licht en diep.…
Zacht branden
poëzie
4.5 met 6 stemmen 2.565 Zacht branden van de teedre lenden:
een wiegeling, een wit satijn
aan mijne handen, de gewenden,
die met haar leest verzameld zijn
tot éne slag en in het stuwen
des bloeds niet laten van hun wit.
Die stem, die stameling bij 't huwen:
wie zijt gij? - En het diepst bezit
de tweelingster, haar ogen, weergevonden
in de golven en het…
Doorreis
poëzie
3.7 met 6 stemmen 1.507 God heeft ons spelende beschreven,
als kindren hulploos gaan wij heen.
Geen heul is ons in 't lest gebleven,
zijn diepe vaderlach alleen.
O bloed, bestijg de broze zomen
van dit gevonnist, schuldig lijf:
gij hebt een koninkrijk ontnomen
en gij alleen rekt ons verblijf.
Maar hoor, wanneer de blauwe velden
der nacht begroeid van…
Orgelpunt
poëzie
4.2 met 17 stemmen 768 De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
Annabel
poëzie
4.4 met 5 stemmen 1.710 Mijn kleine, kleine Annabel
zij zong zo zuiver en zo schel
als fluiten op een glansrivier,
zij was geluk en leefde hier
mijn kleine, kleine Annabel
ik wist uw prille leden wel,
de trilling van die bloemenmond
wanneer een hand uw haren vond
mijn kleine, kleine Annabel
de geest is lang, maar wij gaan snel:
op 't koude laken ligt uw lijf…
De donderbui
poëzie
4.0 met 2 stemmen 321 De lucht betrekt, het zand stuift op,
Hoog torent zich de donderkop,
Die blauw als lei, en koperrood,
Dreigt met vernieling en met dood.
De bliksem, kort en lang van lijn,
Gelijk een zenuwachtig sein,
Meldt ademloos: wie vloeke of kniel',
Gedenk uw zonden, red uw ziel!
Een windstoot, water, vlam, een knal,
Alsof de hemel barsten zal…
WINTERAVOND
poëzie
3.5 met 2 stemmen 282 Ook nu het avond wordt,
Heer blijven we op U hopen,
Het winterdaglicht kort,
Hoe traag de dagen kropen.
Het water is zo diep
En donker, de lantaren
Beschampt de oeroude baren,
Waarin de wereld sliep.
En als de smalle boot,
Waarin ik word gedrongen,
Van levens wal afstoot,
Hoe hoog de golven sprongen,
Van u komt heil en heul…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
De bloemen van gisteren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 182 Bloemen die mij veel vertelden
Waren de verre gezanten met chrysanten.
Bloemen die mij veel vertelden
Waren mijn eerste kindervrienden.
Wij spelend met een bal van klei,
een pop met namaakogen
en met een plastic diertje op een voet.
Maar nu zijn die bloemen er niet meer.…
Allerzielen
poëzie
3.9 met 20 stemmen 4.901 Zwijgende mensen
Over de straat...:
't Is of ze peizen...
Wellicht komt er een lief gelaat
In hun gedachten rijzen.
En rits'lend reuz'len
Over de weg
Verdroogde blaren;...
Daar komt iets van hun dood gezeg
Over mijn jeugd gevaren...
't Is Allerzielen...:
Over die blaân
Langs dode kanten,
Heb ik daar straks een vrouw zien gaan,…
Herfst en Allerzielen
netgedicht
4.8 met 110 stemmen 8.615 Het is weer herfst en Allerzielen
wij leggen bloemen over grijze zerken
voor zij die ons met veel pijn ontvielen
en nu eeuwig rusten onder hoge berken.
Tussen engelenkopjes en gedachtenissen
lezen wij namen die met ons zijn verwant
en doorheen de stille tranen die wij wissen
geven wij de roos van liefde uit onze hand.
Herinneringen komen…
EEN BOSJE WITTE CHRYSANTEN
hartenkreet
4.4 met 11 stemmen 867 D’ eerste maal dat zij ging naar zijn graf
met in haar armen ‘n bosje witte chrysanten
vielen de tranen op de mouw van haar jas
en kleumerig grauw werden haar handen
trillend van angst stond ze voor ‘t ijzeren hek
de stapels bloemenkransen lagen nog fris
om haar mond speelde ’n zenuwachtige trek
verslagen was zij door ‘t ondraaglijk…
In de tuin
gedicht
1.9 met 23 stemmen 15.952 Met lichtgevulde hersens in de tuin,
in het verschiet weiden de zenuwen
en op kniehoogte snuffelt God
wat in een bries van oud behagen.
O, tijd van lauwe kranten en gesprekken,
het leven klotst stompzinnig uit mij voort!
-----------------------------
uit: 'Bij bewustzijn', 1996.…
Pasen 2009
netgedicht
3.5 met 10 stemmen 388 Weer klinkt het nieuwe lied uit tuinen
waar 't oud verdriet is weggedaan
en wat zolang niet werd verstaan
dat bloesemt nu in duizend kruinen.
We vieren Pasen, feest van licht,
een groot geheim, een vergezicht.…
Ik zal wachten.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 377 Ik zal wachten tot de dag
dat je bij me zult komen
Ik zal altijd blijven wachten,
nét zolang
tot je bij me zult zijn
Tot die dag zal ik zwijgend
in de tuin staan,
naar de oude boom gaan,
elke dag
Ik zal zacht neuriënd
aan de beek staan,
tot die dag.…
Pasen
netgedicht
4.1 met 7 stemmen 234 Weer klinkt het nieuwe lied uit tuinen
waar ’t oud verdriet is weggedaan
en wat zo lang niet werd verstaan
dat bloesemt nu uit duizend kruinen..
We vieren Pasen – feest van licht,
Een groot geheim, een vergezicht.…
Pasen
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 381 Weer klinkt het nieuwe lied uit tuinen
waar ’t oud verdriet is weggedaan
en wat zo lang niet werd verstaan
dat bloesemt nu uit duizend kruinen..
We vieren Pasen – feest van licht,
Een groot geheim, een vergezicht.…
Vader
hartenkreet
3.2 met 14 stemmen 2.682 Zoals jij zat
verloren in de hoeken van de tuin.
Een gevallen blad.
Een weggeworpen woord.
Een bijna vogel voor de kat.
Zoals jij zat
in de laatste stralen van de zon.
Een schemering.
Een ondergang.
Een leeggebloede avond.
Zo zal ik zitten in mijn vel.
Een oude rozentuin.
Een lege schommel.
Een oud gerei
verloren in de hoeken.…
Carl en Karin Larsson
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 Dezelfde bloemen bloeien in de tuin.
Hetzelfde uitzicht over het meer.
Het huis straalt weer in de zon.
We kijken door een venster naar de oude tijd.
Tijd die hier aarzelend heeft stilgestaan.
Carl's alledaagse schilderijen leven nog.
Kersti speelt weer in de tuin.
Zoals toen. Zoals nu.…
Allerzielen
netgedicht
2.8 met 12 stemmen 1.499 zo vormloos vluchten
de grijze vegen
met de nevel regen
de graven zuchten
dempen droeve woorden
die fluisteren rond
witte bloemen grond
langs stenen boorden
het water spat rozetten
de chrysanten bloeien
de cijferjaren zetten
stiltes aan het bloeden
die blijven kwetsen
al hebben arduinen
geen doornen
die de aanraking
verhoeden…
Allerheiligen
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.531 Denkend aan de dode dagen
tussen grote grijze graven,
komen kleurige Chrysanten
me levend voor de geest.
Een pot voor hem, een pot voor haar,
een pot voor 't kleintje
dat doodziekjes is geweest.
Hier heb je je speelgoedkonijntje,
kleintje,
je had zoveel troost aan dat pluchen beest.…
loslaten
netgedicht
3.2 met 25 stemmen 626 het werd stil, het werd anders
het werd ook veel meer dan
onvervangbaar of een lang verhaal
beelden mompelden over troost
alsof de dans van chrysanten hen verwarde
in eigen, uitgesneden armen
de wereld was ook niet groter dan de aders
van steen, uit het zaad gegroeid
dan de zekerheid van de aarden weg
tot het verlangen naar jou
bij jou…