Alle inzendingen over dromen OR realiteit OR liefde

zacht kinkt haar stem overstroomd door emoties dwalend in spijt waar dromen toekomst boden is gisteren terug in de tijd zweeft vandaag zonder morgen stapelen zorgen realiteit de vlag is gestreken het dromen gebleven maar zonder geborgenheid…

Constant zie ik jou Jij leeft in mij Steeds meer droom ik de dagen in voorbijgaan van tijd, terwijl werkelijk de realiteit een waarheid van wikken en wegen Beschouwt Steeds maar weer die pijn Die leeft in mij Die constante waarde van werk'lijk weten dat echte mog'lijkheden Waarlijk onuitputtelijk zijn zonder dat liefde…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

wij hebben samen de sprookjes doorgenomen ze teruggezet naar dromen om er meer creativiteit in te laten komen in het lezen en weer beleven wordt de wereld ruimer in zijn mogelijkheden toch verdichtten relaties tot een knus geheel waarin warmte en vertrouwen een fundament was waar je ongezien op kon bouwen zonder ingrijpende…

Waak je of slaap je nu, denk je of droom je? Ik werd wakker vannacht als gestreeld door je hand, op mijn voorhoofd gelegd, mijn denken geregeld, mijn angstige zorgen gesust en verminderd. Heeft een droom of heb jij mij genezen?…

op het eindeloze pad koos hij teveel voor richtingloze deuren tijdloos balancerend op de botte rand van het scherpe mes in te harde realiteit in zijn dromenwinkel ruilt hij oude idealen voor verse dromen van een mooie stilte tegen redelijke prijs niet bang meer zijn voor lonkend leven duistere gedachten over koude dood die wegsmelten…

Mijn drang voor erkenning illustreert mijn gevoel voor onzekerheid De illustratie, een teken dat ik besta Ondanks dat ik besta voel ik geen leven Geen liefde en geen rust Een hopeloze romanticus die alle vorm van liefde afweert En vervolgens verder zoekt naar het ultieme medicijn Een medicijn die me gevoelloos maakt Ik heb veel ruimte nodig…

jouw oogopslag zat altijd boordevol illustere ideeën vandaar mijn wat afwachtende lach je handen spraken gaven vorm aan wat jij al tijden in gedachten had dat nu het zonlicht zag plannen groeiden maar tijd en geld snoeiden hun bloeien met wanhopige groet wierp jij het boeket de hemel tegemoet ik heb de bloemen in armoe opgeraapt…

Soms Hoor ik jou Soms zelfs Zie ik jou Doe ik mijn ogen open Het einde van de droom Ik hoor je graag Ik zie je graag Maar dan in 't ècht gewoon Als dat niet wil Als dat niet kan Als dat niet goed kan komen Nou ja, dan moet het maar Dan ga ik maar weer dromen…

aan de ander die niet wil veranderen zweert bij zijn verkrampt gemeander in een wereld die in wezen geen boodschap heeft aan al wat misschien toch best anders drie duizend uren in de dag en ieder uur getracht te vergeten wat ik niet langer onder ogen lijdzaam afgeteld naar het moment dat zonnen zouden doven in het schroeivol licht dat dromen…

Het brengt deze fantast van een rariteit terug in de realiteit.…

Ik heb je meer te bieden dan een leven. Ik kan je een leven met inhoud geven. Nooit meer verveling. Nooit een saaie dag. Altijd avontuur. En in slaap vallen met een lach.…

Terugdenkend aan vannacht - 'gek', fluisterde jij waarna ik een zachte streling voelde van jouw beide handen met mijn gezicht ertussen. ‘Schrijven maakt het leven mooier,’ zei je toen ik je er later digitaal naar vroeg omdat ik wilde weten of je sliep toen je het deed. Is het echte leven het leven zoals we het ervaren, of is…

kleur ik werkelijkheid of is de verf bereid daar vorm aan te geven er grijst tweeledigheid in diepere nuancering het penseel mengt componenten tot geheel schaduw en contrast kleden ieder met balans die bij hem past alleen het witte doek blijft maagd waar het om dromen gaat…

(er is die vreemde droom, iets besprong haar op een nacht begin dit jaar, het boorde zich diep in haar ziel, die ochtend vond ze bloed tussen de lakens en iets als stuifmeel op haar kin) Na jaren dorre droogte hagelt het pijpenstelen letters in haar kop.…

jij neemt de schaduwkanten om uit het licht te zijn de confrontatie met de waarheid doet jou te veel pijn nog koers je voor de wind in het ontwijken van de feiten maar eens zal jij jezelf tegenkomen tussen de scherven van je dromen…

mag ik je dromen lenen ze vullen met geluid de kleuren van seizoenen geven de tijd zetten we uit om eindeloos te dansen op de muziek van ster en maan nachten door te halen pas tegen het ontwaken de droom als schaduw laten gaan…

Ik dans met jou de kamer rond onze voetstappen ritmisch over het parket de muziek brengt ons in hoger sferen en toch blijven we op de grond stopt de muziek dan kijken we elkaar nog lachend aan even kenden we geen tijd en zagen een andere werkelijkheid.…

Dromerig staarde ze voor zich uit en brabbelde een paar woorden Als je goed luisterde, fantaseerde ze voluit Al kon je het bijna niet horen Stoïcijns staarde ze naar de lucht, droomde kinderlijk verlangend over een prins en een paard Soms ontsnapte er een stille zucht, met haar hoofd achterover hangend en haar haar in een paardenstaart…

als tussen droom en werkelijkheid geen scheidingslijn meer loopt en zonder schroom de wenselijkheid aan realiteiten wordt geknoopt dan kan de vraag het antwoord zijn op wat ik eigenlijk wil… en valt vandaag het menselijk brein in slaapstand eindelijk stil…

Ik ben niet onzeker Ik ben alleen onzeker over ons Alleen een "ons" is er nog nooit geweest Alleen jij en ik Zo voelt het alleen Toch is de realiteit je enige houvast Misschien moet ik de realiteit onder ogen zien Dat is zwaar, geloof me De liefde die ik nooit van je heb mogen krijgen De vriendschap tussen jou en mij Is me veel te kostbaar…

Ja, dat doet een droom, ik voel iets dat er niet is – er niet meer is: jij.…

(een elfje) ach lief elfje met één woordje minder ben je een tientje…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

Mijn gedachten zijn als muzieknoten toonladders die een lied componeren, is het om een hele groep te laten zingen, dat scandeer je in de nacht steeds weer. Hoe zou het zijn om te heten zoals jij heet, drager te zijn van jouw voor en achternaam je mooie naam , die ik maar niet kan vergeten laat staan doorstrepen en al helemaal niet kan uitgummen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

september drijft in regenbuien naar oktober de wilde eenden zijn er nog alsook wat schokkend nieuws als vals getij licht en donkervallen argeloos in stervend gebladerte en wij maar belachelijk doen in een mengeling van eigenheid realiteit en dromen…