Alle inzendingen over erfenis

psychologische diepte een wezen wroetend door zijn wereld dát heeft hij met ons bestaan nagenoeg gemeen buiten schot baant hij zijn weg doch kan veel stof doen opwaaien knaagt blindelings vaak aan edele kunst weet zichzelf in de leegte om te draaien voor voedselsplinters ten eigen gunst' hij huist al lang in ons bezit een haast niet te vermijden erfenis…

O nacht, word wakker, speel een lage tuba droefenis of erfenis voor het vergeten. O nacht, sta haastig op, gedenk allen die hier stonden: Jacques, Edith en Aretha o.a.…

Zijn lendenen smeulden in de vrieskou De koelcel van december Moeder pookte het vuur op In een knetterend licht van zuchten Zwom het kikkervisje naar de overkant Brak door het membraan Versmolt tot vrucht Een klompje van chromosomen en strengen Een keten waarop mijn erfenis te lezen staat Het woekert in dat lauw, rond bad In de prille…

Met mijn ogen maak ik kindertekeningen, herschep mijn erfenis. Verder is er niks. De grote doos met foto's, toestellen, zakken vol met vieze lappen weggegooid. De roze klaproos op de theezeef slechts een plaatje. Eiwitten walsen voor mijn ogen.…

Weer een hart gebroken het was echt niet zo bedoeld Ik heb vanaf het begin wel degelijk voor jou gevoeld Wellicht voel jij dat anders dat spijt mij dan oprecht Zou het jammer vinden als jij mij nu alleen nog ziet als slecht Ik heb mijn best gedaan maar de erfenis van mijn ex Blokkeert mij mij te geven ík ervaar dat als iets geks Ben…

De sloot wou ik omzeilen maar de afstand was te groot de diepte kon ik niet peilen ik at van het laatste brood Ik stierf, de laatste blauwe luchten omringden mijn doelen die nu verloren leken te zijn in een afgrond waar donder heerste en de goden aten van mijn erfenis al streelde het verlangen om dán toch op deze aarde te blijven maar…

De erfenis verraste 'r door de waarde. Bij leven stond de heer al jaren rood.…

maar harmonie verliest verbondenheid in de melodie die als los zand zijn decibellen ziet stranden alleen de wind vangt wat vlagen herinnering die in verdwaalde cohesie nog naar bekende tonen klinkt weer hoor ik geschuifel van schoenen op het pad een bedeesd gefluister alsof de dode ook nog oren naar roddels had want een erfenis…

Hier is alles vernietigd en verlaten, slechts een erfenis van het onmenselijke.…

Als een deur geen deur is maar schilderkunstig oogbedrog dan waardeer ik dat nog maar schulden als erfenis of een romantisch huwelijk in 'Paris l'amour' dat mislukt zijn zeker geen dromen die ik uit wil laten komen De sprookjes houd ik liever in stand Dus wijs…

Zijn onze kleinkinderen wezens van het licht onverplicht erfenissen van onze voorvaderen, ze hebben zoveel kleuren en geuren van vroeger klinken vaak als liederen uit hun oude handpalmen. Zelfs het muzikale ritmegevoel is herkenbaar. Jong bestaan ze uit talrijke bijzondere vormen. Hun ogen dwalen vaak langs vreemde dingen herkenbaar als ik…

Alleen vandaag nog. Dan is ’t weer gedaan Met après ski-gebonk en oversekste Diep treurige Neanderthalerteksten Die bij de gratie van dit feest bestaan Zo blijkt maar weer de geest van deze tijd (Alsook Wim Kersten’s onnavolgbaarheid)…

In mijn handen draag ik jouw erfenis van ons leven samen Zij kijkt met helderblauwe ogen in mijn verdriet Nog kan ik je horen terwijl jij mijn naam fluistert jouw glimlach kan ik bijna zien ik voel nog steeds de warmte van jouw omhelzing Nooit gedacht dat deze dag zo snel zou komen Zonder afscheid draait de wereld door mij…

Het zijn de literaten niet die onze erfenis beheren literatuur maak literatuur en je bent binnen praat over koetjes en kalfjes op een originele manier gouden ruggen en groene staarten hemel en muilkorf alles rustig in maart en 's nachts achterberg-heimwee in driehoeken cirkels en grote gaten god wederom oude god met een baard en afzakkend…

houten kop Je vader in het verre Java zorgt vergeefs voor een klein meisje in een armoedig huis Hij ligt niet in diepe coma de ware reden voor jouw reisje ligt bij een houten kruis De tranen om je dode kind spoelen diepe glans uit een dunne laag vernis In pirouette slaat jouw passaatwind - als terminale regendans - de bodem uit mijn erfenis…

stilte niet Elkeen besefte waarop zij duidden die klokken vertolkten het verdriet Één ogenblik absolute stilte geven aan hen die veel te jong zijn gegaan Zij, die thans in zuivere stilte leven nadat hen de deur was dichtgegaan Alle gedachten dwaalden dan even naar die tocht die fataal moest zijn Die massale beëindiging van leven met die erfenis…

Wat heeft hun natuur, hun erfenis, eigen zangzaad te weeg gebracht. Wat mij in welhaast langdradige burgerlijke zinnen uit dromen onbevangen beelden laten vertolken. Mijn eerste zetten op papier heb ik als kind van tien en veertien al gedaan, het is bijna tijd zwijgend op te staan.…

Winsten die tot bonussen kwamen, ‘t waren de bankmanagers die namen, zij waren het die oogsten, wij mogen ons nu met hun erfenis troosten. Dat nu ons belastinggeld, opnieuw door de banken wordt geteld, daar moet ik van balen, wij mogen nu betalen, voor de hebzucht van banken en hun falen.…

Hoe kun je als legende overleven Een Beatle op z'n oude dag Als moderne Beethoven Een bejaarde Schubert Een Mozart niet gegrepen door een premature dood Hun repertoire een blijvende humanitaire erfenis Geïncarneerd genie Vereeuwigd in de hall of fame Zijn millionsellers Paul had alle winden mee En voer op de getijden Zang en bas…

De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht Van de erfenis, als de avondschemering Naar dageraad van tijd de herinnering Terug doet flikk'ren van mijn voorgeslacht: Ik ruik de bloed'ge wet van 't: Sterf of slacht, Wanneer mijn ogen, wijd, de tinteling Van 't laatste licht opzuigend, ieder ding Zien als een dreiging van vijand'ge nacht…

Tussen cipres, korenaar en zonnebloem Drijft hij de sterrennacht voor zich uit Loochent het gebod Verdoofd door absint Gespleten schilder die de kogel koestert Vergulde pil tegen waanstemmen Het fortuin rinkelt op zijn kist Erfenis en naam in het uitstalraam Zoals een zelfportret met brandende baard De tollende lichtkrans, het zwart…

Lieve Akif, Ik kom vandaag even bij je langs in de hemel, zo dat mag Je bedanken om je prachtige testament en de mooie erfenis. Denkelijk kan jij ons allen rustig gade slaan En dan stil mijmeren: ik heb dat goed gedaan. Jij bent nu eens 'mijn' Christus Ook jij werd aan het kruis genageld.…

zijn grootsteeds maar ruiken mestig naar gewauwel in roodbont dat kiert door scheef gehangen deuren jij bent er nog mijn boerenknecht belazerd door die rode slip die jij wilt gaan versieren zij is hip haar taal is boertig en obscuur en zij wil land verkavelt liefde in de oude schuur en weet dat jij in staan al hangt jouw maat en erfenis…

Thuishulp zelf betalen (De erfenis zal verschralen) Wie zich invalide vreet gaat aan de ketting op dieet Junks en alco’s achteraan Ieders recht vroeg dood te gaan Verlangt u intens naar gene zijde?…

Als de dag van toen ook even weer het nu is, volkomen gelukkig nog onbevangen onbestemd u gewend als intens prachtig mens, 't oudere goud 't gloren hier opbouwt ook een gulle glimlach brengt. Er vandaag geen rouwrumoer van wie ook deze dag overschaduwd, wij deze dag mogen glunderen, het leven opnieuw met taart vieren schuift ook u met haar…

de eeuwigheid een leven in dit leven, naast dit leven, uit dit leven geboren uit een heerlijkheidsidee, dat kreeg je zo maar mee beseffen, dat het altijd bij je is de waarheid is goddelijke vergiffenis dat is wat bleef, die erfenis een samensmelting van de LEVENSRING…

Hij liet mij zijn waardige houding na, als erfenis, met grote boterhammen aan spiritualiteit. Ook al is hij nu, met Miet Weijters, vlakbij hem in de Eeuwigheid: ik voel zíjn beschermende aanwezigheid rondom me. Dood is niet dood, maar springlevend. Hij liet me de bloemen zien en zijn groenten.…

opent ons zich in ieders eigen hart bewaard een kleurrijke encyclopedie aan momenten die ons jarenlang het hoofd in stilte vergaarde elk moment is een foto vol van herinnering met een persoonlijke kleur en perspectief van en op de gedeelde dromen en avonturen die wij als kostbaar goud koesteren blijven bladerend door de pagina's van jouw erfenis…

d’Oranjeprins ben ik vrij onverveerd Ik kocht onlangs een zeer beduidend stulpje zelfs inclusief een kamer voor ’t hulpje De Spaanse vorst heb ik altijd geëerd Die kan hier ook logeren en genieten: Hij mag op opa’s olifantjes schieten…

het voordeel met zich mee dat kinderen al snel wisten wie Sinterklaas was en wie Piet omdat niemand dat nog betwistte Vaak bleef men tot dertig maagd dat kwam door het corset Want de veters raakten in de knoop onder de dekens in het bed En omdat men Het in het donker deed greep vader wel eens mis Maar die dochter kreeg dan gewoon de erfenis…