Alle inzendingen over foto OR interpretatie OR bezoek

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik zwoer dat ik je niet zou schrijven. Toen ik aan een brief begon, een zware, zwarte brief om 's nachts te posten in een regenbui, liep alles uit tot inktpatronen. Lange zinnen dreven samen tot een donkerblauwe brij. Woorden vielen uit elkaar. Letters gingen kopje-onder en verdronken in de kantlijn. Vlekken stolden tot jouw ogen. Later…

Het onvervangbare, toevertrouwd aan rustbarend papier om te bewaren in kantlijn aan randen van doortast in grensgebied van geheugen als zinkput in wankele bodem waar we onze gangen natrekken berusten in een doolhof van twijfel verweren tot goudkleurig zirkoon ons opdelen in halftijd Het oprichten, het nabouwen vertellen uit losse…

Duistere stilte, lichte stilte Foto´s komen tot leven Foto´s van oudooms En van oudtantes Ik wil slapen in de wind Tv kijken in de lucht Met op de achtergrond De foto´s die door de lucht zweven Zweven door elkaar Om de minuut zie ik een andere foto De mooiste foto en de bijzonderste Foto lacht naar me…

De sluipmoord draagt de naam dementie het ongewenst bezoek heet Bechterew je morst weer melk een blik vraagt om clementie en van mijn komst heb je het minst besef mistflarden taal ze vluchten uit je mond eerst zeg je zoon daarna ben ik mijnheer rusteloos reist het oog de kamer rond stoot op de foto zo zijn we er niet meer Drie maanden rust…

regen vanmorgen bij het wakker worden kon ik niet bevatten nog wat gisteren de avond mij heeft gebracht als donderslag bij heldere hemel benam jij mij de zomer door onverwachts opeens van mij weg te gaan terwijl ik geven wil wat en wie ik ben is het nooit genoeg of zal het kunnen zijn om met mij te blijven pijpenstelen nu nat…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

wacht nog even met oordelen tot veilige zinsbouw, deze schreeuw lijkt lichaamsspraak te bevatten, is er misschien ruimte voor interpretatie, voor begripsvorming of prilheid?…

Hij kijkt foto's. Op een ervan verft zij een kastje. In het kastje liggen foto's. Op een ervan kijkt hij foto's. Niet op de foto's: zij verft een kastje.…

Ze zei: ”Sorry, het is nu zo stil in huis”. En de klok tikt in instemmend geruis. Kalm rusten haar bevende handen op de zachte leuning van de lege stoel en tikken vingers trillend zonder doel. Naast het grauwe doorgezeten zitbankje zijn geknutseld pijnappel bijzettafeltje, met daarop een bierglas zonder bier, een souvenir, over wild sexy…

Met duisternis de ochtend begint Zelfs met ogen open Geen verlossing Geen bevrijding De nacht eindigt het leven begint Bedrog Interpretatie Nu speelt dat geen rol De indelingen vervallen Grenzen gaan open Verdwijnen De breuken in het denken gedicht Het is een inspirerend organisch geheel Dankzij jou De nacht is geëindigd Het leven begint…

En dan die ene foto, waar de tijd is vasgelegd, waar geen mens meer naar kijkt, geen woord over wordt gezegd.. Die ene foto, waar de tijd lijkt stil te staan, de mensen verdwijnen, Die foto blijft bestaan...…

De trein, rekt het landschap uit Bomen strijken langs het glas Een flits, legt de tijd voor even stil Vormt de wereld, hoe ze was…

Je stuurde een foto vandaag waar jij het allermooist op staat en al wilde ik dat heel graag het is niet dat het nu beter met me gaat want een foto verandert niets aan het feit dat ik je mis ik kan je misschien wel zien maar ik weet dat het niet echt is Want een foto is slechts een foto ik kan geen zoen geven of krijgen ik kan je niet voelen…

Zo'n foto is nooit weg, en ze kosten maar vier voor een gulden Kijk, het lijkt (na drie minuten) en we staan er nog op, ook. Omgekeerd natuurlijk, ik zat links en op de foto's zit ik rechts. We zijn bruiner dan in werkelijkheid, en de schaafwond op mijn neus blitst overdreven. Links voorop, dat ben jij.…

Zij staart me aan Als ik kijk, kijkt zij ook. Ze zit gemoedelijk Lachend en onberispelijk In haar zetel weggedoken Even boven haar bril kijkend. Een glimlach rond haar lippen Of is het een grijns De achtergrond is vergeeld Gekreukt, gescheurd Maar ze blijft daar hardnekkig zonder verpinken mij gadeslaan tot ik mijn rug naar haar toekeer…

De foto van de dag een beeld dat je niet zal verliezen Misschien een bittere last wat zal je kiezen Dat beeld van onwel of die schim die is verdwenen De dag gaat snel maar die foto is gebleven…

En je weet lieve moeder door die foto aan de muur zul je altijd bij ons zijn. In gedachten ben je bij ons en je leeft voor altijd mee in ons hart. Rust zacht lieve mama. We houden van jou. En we missen je.…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

Een foto, al is die zo ver weg genomen, is als zwart wit dichtbij mij, waarin iedere nieuwe strofe, van nature overgaat in een alinea, alsof ik jouw boek nooit echt gelezen heb, dus lees ik jou tomeloos ademloos door, terwijl ik naar een oude zwart wit foto staar...…

Foto aan de muur. Oneindig diep. Aftastend en onzeker is hoe ik er naar binnen liep. Dagen, weken, maanden geleden. Foto aan de muur. Aan het oppervlak zo mooi en puur, maar diep van binnen koud en zwart. Toch veroverde het zijn plek. De tunnel naar mijn hart. Foto aan de muur die me tot leven heeft geroepen.…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

je kijkt mij aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zoveel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt mij bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt mij aan je foto houdt me bij de les…

je kijkt me aan de ogen licht geknepen bedenkelijk, meewarig over zo veel woestigheid maar morgen overzie je lachend zeven sloten op de zes en achterover leunend stel je mij de vraag waarheen ze leiden al die dwarse dromen je kijkt me aan je foto houdt mij bij de les…

Nog drie zijn er in leven Soms sta ik op en heb energie dan ga ik langs langs alledrie dag tante Jo ben je nog bang voor kikkers, muizen of de kat van tante Alie die mijn moeder al lang niet zag niet zien wil of doven woorden net als daden langzaam uit dag ma wat is er nog na die kaalslag wat kan ik nog omhelzen…

een steen blijft geworpen de melk opgeschud tot breukvlak, niet opraapbaar niets is gaande alles bevroren in een moment, twijfelloos niets is herroepbaar alles voldongen in stilstaande val, bodemloos geweest is onvervangen met nadruk cursief gedrukt alle luchten eender geen wolk hetzelfde, de foto onbewogen…

Overal door de wereld Zwerven de snippers rond Van toen god Zijn foto verscheurde…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…