Alle inzendingen over gaan OR gedicht OR woning

elkaar plofte al met al was het mijn beste tijd en ook al ben je al jaren uit mijn zicht in mijn hoofd en hart blijf je en je gezicht is dit gedicht ik raak je nooit meer kwijt.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een gedicht moet over iets gaan; anders kan iemand niet zeggen of het gedicht overbodig is als hij kan zijn waar het gedicht over gaat. Wat hij kan zeggen, wat in zijn hart is: een gedicht als het een groter is dan het ander, teleurgesteld als het geen goed gedicht is.…

de onbevolkte woning het onbemensde leven hoogste tijd de plaats te betreden en te zijn…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

Al schreef ik een gedicht met gouden letters Al bakte ik een taart van zonneschijn Al weefde ik een tapijt van spinrag fijn En schreef een symfonie van dauwdrupspetters Al kneedde ik een levend beeld van honing Al schilderde ik met het licht der Maan Al sprak ik talen die ‘k niet kon verstaan En bouwde luchtkastelen voor een woning Al zweefde…

Het grote waagstuk aan te gaan om water in wijn te veranderen? Een weg te gaan die leidt naar de trap tot de hemel? We worden uitgenodigd om te stralen. Wat houdt ons tegen? Liefde bouwt ons op. Haar eenvoud is groots. Bouw in mij je woning, laat mij gast zijn aan je tafel. Jij zong voordat je sprak. En in mij, spreek jij.…

Het gedicht opent een raam, waar ik verwachtte -- door een deur te gaan.…

liefde blijft bestaan De mens blijft reiken Maar de afstand is te groot De stilte is gevallen Maar de storm dient zich aan De mens schraagt zijn woning En zal de storm doorstaan…

Daarna drijven ze als wolken, die van hier naar ergens gaan. Mijn gedichten schrijven zelf. Nee, dichten doe ik niet. Er wordt in mij gedicht. Wat doe ik dan wel? Dat is een vraag, die ik niet stel.…

Ik heb het wel gehad met sommige dichters wie zijn zij wel,om mij te ondermijnen Een verhuizing van freaks naar hier Of dit geplaatst wordt het zal me worst zijn als ik niet meer kan schrijven wat ik wil Zonder dat er gedichten over mijn gedichten gaan maar als ik je daar een plezier mee doe Dan mag je het is alleen zielig…

Acht nooit gering de vreemdeling die schamel, opgejaagd en ver van huis een woning vraagt: het kan een Koning zijn...…

Hou een gedicht tegen het licht lees een traan en een lach,'t zal altijd over emotie gaan.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Al veertig jaar is de fotograaf in hem op de boerderij, die we samen bewoonden waar ik m'n eerste gedichten schreef die hij dan weer verbeeldde op een droeve avond moest ik mee naar buiten waar ik met ontbloot bovenlichaam tegen de vervallen woning plaats moest nemen kijk maar die kant op, zei hij ja, zo, je hoofd iets schuin in…

Gedichten in dichters. Vaders lezen moeders gedichten voor, die over zaden van liefde gaan. Liefde voor het leven.…

Ik ken een huis maar het is geen woning Er brandt een haard maar het voelt zo koud Het is er slechts een schertsvertoning omdat niemand echt van iemand houdt…

na veel wikken een weinig wegen voor echt verklaard en waar welkom in jullie woning lief pimpelmezenpaar ik ben verkocht...…

Ik huiver bij de gedachte een zuiver gedicht te schrijven woorden, zinnen die altijd zullen blijven. Ik huiver en voel de rillingen over mijn lijf gaan, omdat ik door wil gaan geen moment stil wil blijven staan. Ik huiver en voel me een reclame “zuiver wit”, “zuiver schoon” de volmaakte schoonzoon.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De bescheiden mens, ik hoop dat ik voor hem gedichten kan bereiden en dat mijn rijmen mag blijven, net als de mens mag zijn klein als hij is met zeker gemis en ook gebreken dat wensen in vervulling gaan; gedicht als de mens, bescheiden, blijven bestaan.…

daarna jou gedroogd met het subtiel geparfumeerde bloemenkleed dat zich opent voor jou alleen samen hebben we een zomerdag geplukt in een wereld vol mystiek met magisch betoverende vogelgeluiden tussen het gave gezoem van talloze insecten die met bestuiven en honing de aarde weer tot koning zouden willen laten kronen in eigen woning…

Geen tornado met hartstochtelijk temperament die zonder pardon door mijn woninkje scheerde. Geen auto die vlak voor mijn deurtje parkeerde met een, in Bin of Hoe zijns naam, compliment. Geen burenruzie waarbij te lang door is gejend. Ook geen e-mail bom die te vroeg explodeerde, noch een Alkaidiaan die `n praktijklesje leerde. Geen kernkoude…

heden lopen in wirwar door elkaar ik ben op reis in het verleden en blijf steeds vaker daar toch, soms ben ik weer even terug van weggeweest staat ‘mijn verhaal van leven’ weer vlijmscherp voor mijn geest ik leef mijn vroegste vroeger maar ook leef ik vandaag en of ik het kan scheiden dat is nog de vraag het is een komen en een gaan…

Ik heb geen woning nodig met lastige buren, ik hoef niet in de stress te zitten om het betalen van de huren, verhuren, geld om gewoon te wonen: op aarde, want de hele kosmos is mijn thuis! De kerk, de priester, mijn geest, ons verbond: zo sterk, ontstond al zo lang geleden, ooit in verleden?…

De wanden zijn van papier je scheurt ze zo kapot de mensen zijn van karton kijk maar goed, ze zijn al bijna verrot beschimmeld door het vocht dat door de muren komt of gewoon door de tocht kijk, ze kruipen omhoog langs het behang nee, ze hebben niet meer zo lang.…

Ik mag nu onze boodschap gaan overdragen.…

koste me altijd moeite om weer weg te gaan Loosduinen, verbonden met jou voor altijd Ik denk er nog vaak aan zonder enige spijt…

1885 --------------------------------- moze: modder puipe: open nis in muur tussen woning en stallingen…

Ik herinner me een gedicht dat ik nooit schreef, waarin het woord bunker veel wind door zich heen laat gaan en rijmen moet op hunker. Het tocht er van hartstocht. Alles moet zich vasthouden. Als het over is blijken wij elkaar vast te houden. Wat nu. Nu, dus. ---------------------------------- uit: 'HdC - De gedichten', 1998.…