Alle inzendingen over gezelschap

Je waant je op een onschuldige poëzie-site in een gemêleerd gezelschap van geweldloze dichters en dan blijk je je opeens in een mijnenveld te bevinden…)…

En gezelschap, dan kan ik lachen om jaloerse ogen en de verlekkerde die van mij wegkijken naar een ander - niemand groet ik als mijn meester iedereen heet mij welkom 'Servus', waar ooit oorlog was…

lucht streept in het grijs en roze licht besluit de kortste dag het jaar het is bijna weer volbracht nog hebben wij geen tijd om met onszelf te praten feesten vragen in gezelschap aanwezig zijn pas als het stiller wordt witte bladzijden verschijnen omdat de kleine notities gaan verdwijnen uit de oogst van vorig jaar dan komt…

jij was introduce ik nam je mee naar het bal der onbekenden je oogde naturel maar je verschijning oogstte wel een licht applaus waar we passeerden probeerden mensen een glimp van je op te vangen keken verrukt omdat in hun nabeeld een stukje magie bleef hangen het gezelschap ging totaal aan ons voorbij de avond was van jou en mij…

Achter mijn beeldscherm, alleen Verlang naar gezelschap, virtueel kom bij me, kom en deel, help me door de avond heen Het beeldscherm knippert, 0 online Je vrienden doen het aangename Tastbaar, hebben lief, tesamen Geen ander kan zo eenzaam zijn Nog steeds niemand Ik schaam me, het wordt pathetisch Help me! o, is daar iemand?…

ik ben een dame van allooi ’t zij hoog of laag of middenklasse ik kan in elk gezelschap passen met dames en vooral ook heren ik kan ook elk terrein bestrijken met blik of woord of daad ook bij beloften heb ik baat die kan ik later honoreren het komt daarbij geregeld voor dat mijn aanwezigheid op een partijtje wordt onderbroken door een…

Hij is een innige vriend Missen, dat kan je niet Elke avond Of zelfs bij dag Is hij in ons gezelschap Hij houdt ons bezig Hij doet ons lachen Hij laat ons genieten Hij doet ons wenen Helaas alles wat hij geeft Is passief Hij kwam in ons leven En is er gebleven Weigert weg te gaan Is het goed of slecht Weet ik niet Wat baat het…

keer proeven in het geroezemoes van de avond aan de Abracadabar, het ruikt er niet zoals toen, maar zoals jij boven alles uit bloesemde zo zingen de zinnen rond die zich in mij vlijen tot wij twee straks overblijven en samen naar huis gaan Ogen, lippen, borst en buik tranen om stoere zelfspot ik leg alles in de schaal voor mijn gezelschap…

Om jouw gezelschap terug te vinden loop ik elke dag tussen twee werelden Ik passeer vreemden Ze zijn druk Ik voel geen warmte in hun adem, geen warmte in hun vermaarde bezigheden Ik ontmoet niemand want hier is alles al gezegd en gedaan en in de andere wereld waar jij niet bent eet en slaap ik Daar houd ik het niet uit zonder…

Er zit een zwart engeltje vast in het restje drank op de bodem van mijn glas Ik drink graag, een glas is fijn gezelschap, net familie, Familie Dat zwarte engeltje ben ik Het is mijn goede ik, mijn liefde die vastzit op de bodem van jouw beloftes die jij niet kon houden Ach, een beginnersfout Beloftes die je breekt zullen jou breken…

Haast iedereen heeft voorproefjes gehad Marijnissen, De New York Times, Jort Kelder Ik moet straks in de rij, het beeld is helder; In mij en in mijn status zit de klad Ik dacht nog, heel misschien het échte werk ..Maar zelfs geen invitatie voor de Kerk.…

jij hebt nooit kleding gedragen alles paste jou als tweede huid waar alleen het verschil in kleur de verassing was van het huis zo makkelijk gleed jij ook als laatste puzzelstuk een divers gezelschap in ieder opgetuigd naar laatste snit en hype de omgangcode werd met een lach aangeboden ondanks het kleurrijke van een kameleon…

Ik sluit niet die van mij, zet me naast hem en zeg: vindt je het erg als ik je gezelschap kom houden? Alleen is maar alleen. Zijn gezicht licht op, alsof ineens de zon doorbreekt een klein lachje rimpelt zich om zijn mond. Zijn schouders trekt ie recht het is ineens een andere man, als die ik vanuit de verte waarnam.…

Het is alsof ze de dood hoort fluisteren nu ze hier is, bij de rivier, die luistert naar haar woorden van stilte en verleden en in haar verdriet woont een mysterie vol eenzaamheid en wereldleed een gezelschap van droevige mensen op weg naar niemand, nergens is er leegte de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd met nog meer verdriet van droeve…

ondergaande zon aan de hemel verschijnt een donkere dreigende wolk we wachten op het langverwachte kind het vervlogen weemoedige lied de laatste adem in het schaarse licht kan eenzaamheid zonder kloppen binnenkomen kan verdriet uitbotten tot schoonheid in de schaduw mogen rust en lichtheid zich mengen in het bonte gezelschap…

je kwam binnen ik zag schaduwen verschieten de kamer lichtte op vrouwen leken ronder nog zachter in benadering de mannen stopten hun vergadering je liet de gastvrouw blozen lachte het gezelschap toe je ogen glansden maar je stem klonk moe we wisten dat je lichaam niet meer wilde, merkten dat je geest nog ongebroken was zagen hoe…

Logica die je jarenlang had met ochtendregen verdwenen afgeschud jouw kleurige jas jouw plastic glimlach niet langer jouw gezelschap vrijheid heeft een betere lach. Dwaalgeest je wortelt hier als een wilde bloem in deze vruchtbare aarde ben je van bijzondere waarde. Plantaardig ben je geworden in de rijkdom van de natuur.…

Staak de besmetting, verwek weer weerzin, uit obstructie, uit het individu, narratief van goed gezelschap, attitude, platitude, duur dictee. Bij vlagen wat nieuwe romantiek, gekneed, gedesemd, aangestoken, vreemd vuur of genegenheid van bosbranden.…

een sigaar is van tabak uitdagend en vol essentie met vakmanschap gerold van het binnengoed tot aan het buitenblad een kunstwerkje op zich van voet tot vuurmond onthult hij met elke trek vol aroma diep en rijk heerlijk mystieke geuren toch is een sigaar alleen enkel slechts een sigaar tijdens lange avonden met diepe gesprekken in gezelschap…

Kom even bij me zitten dan praten we nog wat over de dag, terwijl we starend in ons lege glas de eenzaamheid verdrinken Laat onze woorden vloeien als een donkerrode wijn vanuit een mat bestofte fles waarin de bodemlaag depot achterblijft in diep bezinken Toe, geef me even van je tijd zodat de schaduw op de wand niet mijn enige gezelschap…

De slagbomen opgeheven kruisen de wegen elkaar zoekt het hoofd gezelschap Hij Banen haar gedachten zich een weg naar de andere einder een verwant van de ziel De wegen lopen gesmeerd kennen de bomen één voor één gaan uit elkaar komen elkaar weer tegen De slagbomen neergelaten een stop bij…

vaag klokt de tijd verdwaalde uren zijn slagen ben ik kwijt verdwenen tussen onherkenbare stemmen die mijn stilte storen er lijkt gezelschap in de kamer want de tafel is keurig gedekt maar de stoelen die als garnering dienen zijn nog onbezet het donkert zonder het gezellig rommelen van bestek nog niemand heeft de kaarsen…

tussen pikkelpoort en hemelsleutel zit ik onder de lindeboom getrakteerd op een pianospel via het open raam en een zachte bries die mijn gedachten even naar het kamertje van Ernest Claes leiden en hoe heet het daar wel moest geweest zijn toen hij zijn Witte schreef dan zwerf ik verder naar het kerkhof waar hij in goed gezelschap van…

je bent geen ballerina toch spitz je aardig op de hoge hak met een charmante pas in sierlijk bewegen weet jij je met mooie mensen te omgeven zonder elitair te zijn juist in het verfijnde tussen oog en hand schep jij met ieder een persoonlijke band een gedurfde flirt maakt het gezelschap tot een vrolijk stel spanning stijgt ten…

Geef ze nu maar, zei ze vaak geef ze maar bij het leven af Wat heb ik aan de nasmaak van de bloemen op mijn graf Kom nu maar, sprak zij ook kom maar tijdens mijn leven Wacht nu niet tot na de rook mij wat gezelschap te geven Zeg ze nu maar, klonk ’t stil zeg nu maar die lieve dingen Laat elkeen weten wat ik wil niet als ze om ‘t graf…

De horizon verduisterde jouw gezelschap mijn snik zag de wending van de realiteit het zicht dat je wang leunde op zijn gezicht en niet steunde in mijn tegenwoordige tijd.…

soms ben je zelf de stille vriend die naar je luistert even het beste gezelschap dat je op enig moment verdient immers de ander is iemand die enkel fluistert en niet jouw verte ziet vreemde woorden doven ook al is je weerstand week ze raken niet je hart, hoop laat je in de steek het is vluchten in een heelal van verborgen zuchten…

Elke dag hou ik een klein beetje meer van jou ik ken jouw rare fratsen je misdragingen in gezelschap ik kijk er zo graag naar elke dag hou ik een klein beetje meer van jou hoe je draait hoe je onder alles uit probeert te komen ik hou zelfs van de afwas die nog staat van vorige week en daarom hou ik elke dag iets meer van jou je laat de…

Het is fijn dat je aan mij denkt maar een fantasie zou teveel zijn ik ben van mezelf, niet van jou wanneer ik alleen thuis ben aan tafel of in bed, verlangend naar gezelschap of aandacht of niet, ik eet en ik slaap gewoon in de kreukels van de nacht onwetend of de maan schijnt 's Ochtends word ik wakker de vogels wekken mijn zenuwen…

Een enkele bas vult het gezelschap aan. Gezel en meesterknecht verbanden. Verbonden tot een muzikale harmonie. Een meesterlijke lippen symfonie. Close harmonie; hart vol melodie. Met muzikale medestanders in vrolijkheid en spontaniteit. In toonsoort en timbre naar een eenheid toe geleid.…