Alle inzendingen over gisteren OR gisteren OR gisteren

De snelweg van nu snijdt het wandelpad van gisteren af en maakt herinneringen onbereikbaar voor iemand van meer dan tien tot twaalf jaar. Het land van toen ligt daar en hoe graag stap ik in de tijd over wat mij hier weerhoudt. Een scherm van bomen voor het verleden dat ik door de nevel even ontwaar.…

Gisteren is voorbijgegaan, de zoveelste dag in mijn bestaan. Weet ik nog wat ik heb gedaan? Niet alles meer, vergeet soms weer. En dat is goed. Stel dat ik alles zou onthouden... Ik zou geen ruimte overhouden. Toch heb ik dingen opgeslagen. Gevoelens over iets wat me nog spijt, ik wil ze ook niet kwijt.…

Begin de dag nooit met de scherven van gisteren want deze snijden in je handen en je hart. Ze maken je bitter en vol wrok en houden je vast in het verleden. Begin de dag liever met de bloemen van vandaag die geuren in je neus en je ziel. Deze maken je blij en vol hoop om te laten groeien in het heden.…

Zat ik gisteren nog te zuchten.. Wilde ik gisteren nog vluchten. Vandaag, vandaag spring ik erin! Gisteren was alles anders.. Was ik nog voor zoveel bang. Mezelf, vandaag en overmorgen.. Een lange reeks van zorgen Wie weet weer voor hoe lang! Vandaag is alles anders.. Want gisteren is voorbij. Er is geen *dan meer en geen *toen..…

slapende ogen sluiten alles vergetend gister vandaag al af alleen in de nacht wachtend op de morgen terwijl slapende ogen sluiten droom ik mijn morgen die vandaag gister voor altijd al was…

Als de dag van gisteren Maar vandaag Misschien wat minder liefdevol Misschien wat minder snel Wat traag En toch: je naam in roze geschreven Ieder plekje van toen Nog altijd van ons. Als de dag Van gisteren Maar stiekem toch vandaag.…

Zij, die mij gisteren heeft lek gestoken, Die tussendoor steeds om je hoofd heen zweeft Heeft gisteren helaas niet overleefd, Iets, dat zich niet met dierendag laat stroken. Uiteindelijk was ik een keer aan zet, Standrechtelijk heb ik haar toen geplet.…

Bij ‘t zachte ruisen van het ranke riet, ben ik een God in ’t diepst van mijn gedachten. Ik luister naar mijn eigen jammerklachten, maar daarbij mis ik een-twee pruimpjes niet. Het was een fijne, stille dag voor mij. Er kwam weer heel wat poëzie voorbij.…

Beknopt verslag omtrent mijn Koningsdag: In snelle pas de jaarmarkt overlopen 'n Dylan Thomas voor 'n Euro kopen 'n Parel die ik in de modder zag Een rijk bezit, maar vooralsnog in wezen Een aanwinst voor de stapel ongelezen…

Marinus Kroon krijgt het weer voor zijn kiezen De poes van Geert is blijkbaar ernstig ziek De fraudeboeren krijgen veel kritiek De bitcoin is zijn waarde aan ’t verliezen Gelukkig valt er straks weer wat te winnen Want in Pyeongchang gaat het nu echt beginnen…

Ik las het snelsonnet van Overweg Aar Noordam, volgens Wim, werd veel gelezen omdat die Arjan weer te laat moest wezen. Was Noorman na hem maar eens van de leg. Vooruit. Ik help Wim graag in de top tien. Dit snelsonnet gaat u pas ’s middags zien.…

We gaan er uiteraard weer op vooruit! De koopkracht stijgt vooral van wie al werken, Maar wat we daarvan linksom ook gaan merken, Maakt de regering rechtsom gauw weer buit. Dus wanneer krijgt, vraag ik niet zonder hoon, De coalitie haar verdiende loon?…

Tranen van gisteren zijn vandaag nog niet opgedroogd. De blijdschap om de verworven vrijheid blijft vaak in nevelen gehuld zodat de tranen van gisteren blijven stromen totdat er weer een reden tot echte blijdschap is.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

ik was kind in de wereld van gisteren in onbegrensde tijd gedreven door het rommelig ritme van rusteloze verlangens turbulent tuimelend over abrupt afgebroken woorden en wiebelende tanden ik was kind in de wereld van gisteren in onbegrensde tijd…

Morgen, ja morgen zijn we vrij 75 jaar op rij morgen is kostbaar geen prikkeldraad geen kwaad en gisteren gisteren kende we angst vrijheid duurt het langst zo weten we vandaag…

Gisteren ruzie, alweer verdwijnend tussen coulissen, doek dat viel voor het gebuig van de speler, reprise, zweet in zweet uit de kleedkamer van de ziel, hij weet: zijn spel was slecht maar god verdomme het publiek Het leven als toneel of film, en niemand weet meer beter, tenzij een ander iemand roept cut, of eenvoudiger kut en terugkeert…

In duisternis verborgen blijven leugens bedekt. In wijd open ogen wordt bekende pijn gewekt. Traag wordt de waarheid, lokt de dood in mijn hart. Angst breekt vertrouwen, sluit mijn handen vol smart. Vochtig wordt de stilte, heeft de liefde onteerd. Zwart wordt mijn lichaam, de duisternis daalt neer. Door de woorden van morgen bereiken…

de wereld van gister hoorbaar nog in het geknisper van nootjes gekraakt door muizen en ratten de vloer met kurk een man snurkt moeizaam met pauzeknop bekneld tussen twee krukken buiten huilen wolven drie hoog boven gilt een radiowekker het landschappelijk decor rilt van vrieskoude sneeuw valt in kleine vlokjes naar benee op d’achtergrond…

zo vreselijk moe Papa tilde me naar boven Legde me zacht op mijn matras Maar toch is het me gelukt, gisteren Om tien uur sliep ik pas…

hij wikkelde de krant van zijn verwarmde lijf en las dat zijn bank in het honden-mogen-loslopen-park voor sommigen nog te duur was…

Witte bloemen in de vensterbank markeren een dag zonder grenzen in de tijd van gisteren verleden kent immers geen tijd zoals de dader geen spijt lispelend verschijnen woorden in donkerraam ik tel de letters en vorm de zinnen van mijn schamel bestaan…

een momentje verliefd dat zomaar uit het niets langs mij waait het hoofd op hol ik draai en zwaai meer dan luidruchtig wilde jou achterna maar die race was al gelopen ik zocht naar wat hartjes om te strooien ja die rooien helaas ging ook die vlieger niet op moe van het verzinnen schoot mij vrouwenverwendag te binnen gisteren…

hoog stuift de sneeuw wit maagdelijk en er juicht een geschreeuw een lied in kinderlijk impuls sneeuw heerlijk sneeuw draag mij op je duinen kristal…. verstuif mijn ouderdom vervoer me op de oude sleeën die mij ooit in vervoering brachten.…

Gisteren is niet meer dan iets dat ik vandaag maak omdat ik anders ben dan ik toen was gisteren was anders dan het is, omdat ik anders ben dan ik was.…

Soms lijkt het wel of ik gisteren nog knikkerde mijn eigen fiets uit ballorigheid de sloot in flikkerde Soms lijkt het wel of ik gisteren nog belletje trok appels pikte uit de boomgaard de klepel stilhing van de klok Soms lijkt het wel of ik gisteren nog zwemmen leerde mij afzette tegen alle regels en me overal vanaf keerde Soms lijkt…

lagen schraap van ogen en je huid schuur met mijn vergeelde nagels die vergankelijke schoonheid aanschouwelijk maken hoe vol is je leegte als ik jouw adem opvang in stoffen zakken voel jij dan nog waar licht voor staat als de avond rust in verkalkte kransslagaders als ik je naakt zie neen, met het kleed nog aan, dan hoor ik gisteren…

De boerenzwaluwen teruggekomen van de donkere kant van de maan hun tri-riet, tri-riet, tri-riet, tri-riet knierpt de ochtend aan pierementen De koele wind komt door het raam vertelt van verre bliksem en regen schenk mezelf groene thee en kom mezelf weer in de spiegel tegen Een wenkbrauw trekt borstelig omhoog even later volgt de…

violen speelden in dat jaar van vlas en warme duinzomen liefde leefde in zoete melk en open handen violen speelden in dit jaar van glas jouw naam galmde Donjajajaaa…. je lachte om niet te sterven…

ik speelde toneel met hart handen en voeten maar gaf veel te veel na het applaus was ik leeg vond mezelf terug met een stuk in mijn kraag als decor van gisteren in de zaal van vandaag…