Alle inzendingen over gouden kalf

Wim Overweg is vijftig jaar getrouwd, Zijn echtvriendin, zijn lieve vrouw Marijke Zou al die tijd niet van zijn zijde wijken, De Overwegjes worden samen oud. Die vijftig gulden jaren overziend: Elk krijgt het huwelijk dat hij verdient.…

dwalend door het bos van mijn gedachten zie ik ogen open door de bomen licht hoor ik oren open in een luisterend wachten woorden komen fluisterend op zicht voel ik aan een tak vol bladeren van ontluikend groen zinnen groeien tot een nieuw gedicht zwijgen is zilver schrijven is goud…

Een koe staat met haar kop boven de sloot, haar kalf zuigt aan haar uier. Toch is er deze dag veel licht ondanks dat hij donker is. Velen is dit zien niet gegeven, toch bestaat hieruit ons leven.…

Wil ze het kalf zijn, wil ze bestaan en zwaar zijn als zij - gehuld in dik leer kalm draven naar struiken, al eeuwen bekend. ----------------------------- uit: 'Zeehond Graag', 2000.…

De brug is weer toegankelijk, het verkeer komt op gang. Een overvol voetpad, drukte van belang. Dan gebeurt er iets, een bus nadert dreigend een vrouw met een fiets. In een impuls grijpt een voetganger haar stang, geroep… hij tilt haar met fiets en al terug op de stoep. Rakelings schuurt de bus langs haar wang, het valt…

Terwijl mijn blik zich verplaatste van mijn witte boek naar de witte kalveren - wit, met hier en daar een rode vlek – en van daar naar de witte tuinstoelen en de lichte berk en het lichte tafelblad had ik opeens het gevoel dat achter mij een kalf stond, een beetje dreigend, omdat het niet met zijn staart sloeg en niet met zijn oren knipperde…

waarom dat neusje zo gekruld ogen vol met ongeduld handen vingeren het meer willen weten 0ren die de woorden zijn vergeten van mijn stem die rustig uitlegt hoe het zit en wat er is gezegd je wispeltuurt in tegendraadse argumenten breekt onweer los uit elementen zondvloedt in spraakwaterval dempt de put met kalf en al ik zag…

te proeven van vergeelde zeden in huid en haar, daar nog wat tussenin, woekering van onbekende goden uit een terracotta oerinstinct, zich voorspelbaar laat verraden getooid in de lange lijn der doden met kroontjespen en zwarte inkt, het avondrood zich in de horizon verminkt waarachter de as wordt verstrooit, een echoput, waarin het kalf…

mag ik rustend in jouw okselholte kind zijn vragen stellen over aarde en de dood mag ik grijs jouw haren tellen en je wijsheid drinken als een kalf de melk mag ik – jouw hand in de mijne aan de hele nieuwe wereld wennen en achteraf de troost verkennen van verhalen zonder taal dan mag jij me minder plots verlaten…

O lach naar mij, gij klein kalf Daar ik je moeder ben Mijn liefde voor den uwe persoon is meermaals ten proeve gesteld Uwen vader heb ik allerwegen gezocht. Ik ken het gif der schaduw Ik weet dat de noten der aarde geschikt zijn als voedsel Dus, wees niet bang We zullen uw vader vinden in 't woud Lach en speel, nu!…

Partijen komen met hun mooie plannen Als opmaat naar een goed gekozen stem ‘We gaan erop vooruit!’, zo klinkt met klem Het zal er op verkiezingsdag om spannen ‘Het zoet komt’, zo zegt elk Haags creatuur Ik krijg daarvan spontaan vier jaar het zuur…

Ze huilen hun onheil fel wijzend en twijfelend tussen moord en brand De een roept iets over een ongeluk dat zelden alleen komt maar samen met het lot De ander oreert over de beste stuurlui die geen ijzer kunnen breken met gebonden armen als ze de put moeten dempen waarin het kalf is verdronken terwijl het roer uit handen glijdt…

Regendagen vermodderen mijn tuin, de goudwortel rot mijn wensput loopt over ik kan niet meer naar de stad, slappe wegen dat schiet niet op, niemand wil daarvoor betalen, de wereld staat stil mijn zoontje slaapwandelt op de tast om mij heen, koe en kalf kijken mij fronsend aan, zuchten dampen gedempt door de fijne druppels regentranen…

25 Jaar gaan niet zonder slag of stoot. Soms zijn vreugde of verdriet groot. Natuurrampen en aardbevingen doorstaan, steeds maar weer opnieuw samen verder gaan. Problemen groot of klein, konden voor jullie geen reden zijn..... Wonden heelden, barsten weer open, ondanks pijn toch maar weer verder lopen. Samen over het rulle zand, kris kras…

Twee gouden ringen, Ons toegezonden. Waren de dingen, Die ons voor altijd verbonden.…

Jij gaf me een roos in vervlogen tijden. Ik plukte de tranen, dag na dag. Ik zocht naar een wens, in elke roos verborgen. Wat ik slechts vond was het gemis in de nacht. Enkel de vaas staat nu nog op de kast. Er is geen bloem meer die daarin nog past. Eén iemand is nu wel tevreden en niet zomaar, zonder reden. Want in die…

In het absolute niets van deze gouden avond, walsen mijn ogen met de sterren en vlecht ik deze pure schoonheid in het ochtendblozen van een dromer.…

Gedichten met een gouden randje ik lees ze o zo graag er lekker even mee wakker worden zo ook weer vandaag. Toch lees ik ook gedichten die missen die gouden rand wat één en al verdriet is wat is er met hen aan de hand. Men zit met zoveel vragen doen zichzelf weer dingen aan ik wou dat ik het begreep en die mensen kon verstaan.…

Gouden glinstering spiegelt het avondwater ondergaande zon.…

Gouden zonnestralen. Het zilveren ochtendlicht glijdt over mijn wangen en streelt mijn gezicht. Gouden zonnestralen. Het hete middaglicht, passie en liefde samen als een goed bericht. Gouden zonnestralen. Het gouden avondlicht. In bloemengeuren zal ik verdwalen. Straks gaan de bloemen dicht. Zilveren manestralen.…

De im- mense ruimte Zorgt voor een heerlijk contact tussen jou en mij Jij brengt mij de zon die mijn wezen beroert met gouden stralen ik voel jouw kracht Onze eenheid maakt ons beter en sterker Liggend op een ster straalt een licht helder op jouw mooie gezicht.…

De herfst, in goud gevat laat zich van zijn mooiste kant zien De bomen barsten uit in kleuren waarvan dichters de woorden ongeschreven laten de taal zichzelf nog uit moet vinden om te beschrijven schilders hun palet mengen in dromen Ogen drinken gretig dompelen in een bad vol goud het hart…

De deelnemers vertoeven in het huis, Lief en leed hopen ze te ervaren, Maar ze vliegen elkaar in de haren, Heel Holland zit gespannen voor de buis, Het gedrag dat voor hen al gewoon is, Geeft botheid een nieuwe betekenis.…

Het blinkt, het rouwt, het slinkt, slikt, kauwt en klinkt. Bedolven met sterk verlangen liefdevol afgeschermd, nee eerder bruut ondergedoken bijna zinderend afgesneden van de sprankelende zon. Zit er mee in mijn maag, maar het zoekt zijn weg toch wel omhoog. Bittergoud vervreemd, pril geluk genoeg ja resoluut weggestoken het maagdelijk…

Zwarte nachten over Geschreven in de lucht Met gouden handen…

Het kussen bezet, gooit dons lachend vanaf één hoog zijn oog ziet alles door een kier keert inzicht naar buiten zes treden vinden geen thuis spijlen breken de laatste cirkel zelfs de sleutel past niet meer ooit had hij goud in zijn handen…

Hij spreekt esperanto met snelle voeten tien noppen brengen toppen dichterbij geloven in zegen van boven haalt vurig hel en hemel almaar dichterbij en vloert de laatste hindernis zijn zonnebril verbergt eerlijk zicht op waarheid een handige list laat volgers een betoverend standbeeld bouwen…

Bezit ik hópen goud!…

zij droeg haar haat als een tiara van klatergoud op loodzwaar lood in onbegrepen ongewilde eenzaamheid…

Ik slenter van café naar café, een Southern Comfort hier, een Deugniet daar, ik blaas Nothern Light in de neusgaten van sexy opgedofte jongedames met rode slips, die boven hun strakke jeans uitsteken, terwijl ik een Westmalle opslurp, denk ik aan de strakke bollen, die door de halve kroeg begeerd worden. Haha, stomdronken cowboys, ze knipoogde…