Alle inzendingen over het weer OR de natuur OR Erwin Kroll

Dan is het weer te warm dat je zweten moet. Laten we tevreden zijn met wat de natuur ons biedt, dan klagen we daarover tenminste niet!…

Zelfs Moeder Natuur Weet niet meer: is het vriezen Of is het dooien Na een lentekerst En een krokus nieuw begin Treedt de winter in Gedwongen ijspret Geen trein of bus maar schaatsen Op stoepen en straat Dan smelt het water Zonneschijn, warme regen Winter slechts even Twee maanden te vroeg Strijden winter en lente Roert de maand…

mijn jas die past maar net schudt de wind aan panden beven binnendijkse landen blijven buien waterdicht ik breek rotsen splijt de bergen jaag met grof geweld massa's water door de perken tot de kruin van jonge berken ik barst van energie maar moet zo af en toe meanderen de richting iets veranderen door jouw granieten wil ik vloedgolf…

ik voelde hoe de dauw in schemering ineens in ochtendnevel overging kou sneed in het licht ontnam het vage zicht en weefde grijze dekens met tekens van ontwaken in zacht gedempt geluid ging donkerte zijn schuilplaats uit de nacht is weer geweest voor ieder mens en beest kom laat de zon maar komen…

Bronstig klinkt toch veel romantischer dan geil Het klinkt ook natuurlijker en nog krachtiger is het oergeluid wat het Edelhert voortbrengt: de hinde de bestijging, de bevruchting te laten mogen bepalen 't hoogtepunt van hun eenwording klinkt toch veel romantischer dan neuken!…

ontzagwekkend boven binnenstadsdaken een zwenkend eskader duiven: het spat van ze af zilverwit en geelgroen goud meneer jeronimo 11 foto: erwin haasnoot http://bit.ly/ijB9YC…

ben ik billijk als ik zeg dat ontlasten in uw heg een groot genoegen schept? want hoewel geen watersnood 't zou toch zonder hoge nood zijn dat uw buxushaag verlept…

Wij overschaduwen vorsten Wij slaken gaarne Onz’ boeien Wij zij geprezen Door Wij en door Ons Wij schuwen daden niet, dorsten Wij immers niet te verfoeien Wij, Ons gelezen De les, met een frons? Wij bonzen luid op Onz’ borsten Wij talmen niet uit te roeien Wij die niet vrezen De wrake van Ons…

En zo is November aangebroken is de kou ons land ingetrokken regen wind hagel alles wat bij de herfst hoort worden over ons uitgestrooid, maar alles is beter dan wat men in Amerika voor de kiezen kreeg, in de vorm van Sandy, die huisgehouden heeft op een afgrijselijke wijze, nee laat ons dan maar stil zijn als het weer eens regent, waait en…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel.…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren?…

De zon kwam uit het duister opdagen Haar prille stralen voelden soeverijn En luisterrijk klonk het ochtendrefrein Van vogels die het licht weer zagen Altijd zo dartel als hen wilde ik zijn En net zo gul als bloesemende bloemen Mij op niets dan mijn…

de regen en de wind konden haar niet deren ze rende naar haar kind door 't gejank en luidop schreeuwen het moederhart op hol geslagen de leeuwin op volle toeren nu een groep hyena's aan 't belagen haar kleine welp, het was zo cru ze was te laat, het was gebeurd de dierenhemel berust haar kind haar tranen wrang, natuur die treurt de…

ergens op een plaats tussen bomen en wat struiken spant een brug de oevers droog en laat de zon iets moois ontluiken spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met die werkelijkheid de lijnen deinen verder open, verdwijnen in onzichtbaarheid... rimpelend, verlaat het beeld zijn vorm…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

uiteindelijk tegen ons zal keren de tante van onze majesteit Willem Alexander voelt natuurlijk de werkelijkheid als geen ander ik adviseer haar te fuseren met Marianne Thieme in een nieuwe partij voor mensen, natuur en dieren!!…

natuur moest deze week wat dichterbij edoch, wat is natuur in deze tijd? veel mensen zijn die binding domweg kwijt staan ook niet bij het dichten in de rij maar paddestoelen spel ik zonder n en alle woorden schrijf ik met een pen…

(voor Erwin Olaf) Daar zat je dan weer aan de gesprekstafel van Jeroentje groentje Pauw, die je venijnig confronteerde met een advocaatje slapjanus, die de inhumane, brute, walgelijke daders van een hemeltergende misdaad probeerde te verzachten met lulkoekpraatjes en een hoge, irritante stemtoon.…

De vogels huilen, ze zijn treurig. Tranen van vissen vermengen zich met het water. De bladeren van de bomen verbleken. Wij komen later...…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…