Netgedichten

netgedicht (nr. 71.640):

Sermoen

De zon kwam uit het duister opdagen
Haar prille stralen voelden soeverijn
En kwinkelerend klonk het refrein
Van vogels die het licht weer zagen

Even zo dartel als hen wilde ik zijn
En net zo gul als bloeiende bloemen
Mij op niets dan mijn luister te beroemen
En honing doneren aan de bijen

Elke toegekende zorgeloze dag
Gewoonweg mijn eigen ding doen
Zonder hoop op enige bekroning

En mijn ziel zonder stof of spinrag
Wars van oordeel of gemelijk sermoen
Van de schepping een beloning

Henk Jonker