Alle inzendingen over in mijn

Geïnspireerd door, en geschreven op het ritme van de muziek van Catch & Release (Deepend remix) van Matt Simons, zie link. (Het laatste stuk dat tussen haakjes staat, is een herhaling dat het verhaal compleet maakt, net als in het liedje.) In ‘t land van niemand Kent niemand iemand Ben ‘k niet alleen meer Kan ik zijn wie ik wil zijn ‘t…

Ik keek in het duister en vergat het licht. Ik keek naar de nacht en vergat de dag. Ik zag verdriet en vergat de glimlach. Ik droeg haat en vergat vriendschap. Ik voelde de koude en vergat de warmte. Ik zag de dorre vlakte maar vergat de oase. Ik beleefde oorlog maar vergat de vrede. Ik zag de dood en vergat te leven.…

Kus mijn tranen: Hoezeer heeft het leven mij geschonden, En toch bleef de mens in mij verbonden, Vooral met die, die ik zo lief had, Met wie ik bijna alles deelde wat ik bezat. In mijn jeugd droomde ik van grote daden, Nee, niet in weelde baden, Maar, die de wereld leefbaar wilden houden, Een samenleving waar we samen aan bouwden. Ik…

Ik zag haar op een poster, mijn ogen bleven kleven aan het papier. Ze keek me zo doordringend aan net of zij mij iets wou vragen. Ik stapte verder, ze spookte door mijn hoofd had iets losgeweekt vanbinnen haar blik en die mooie ogen. Haar huid was net satijn, haar ranke hals was uitdagend. De film in mijn hoofd legde haar op de gevoelige…

Dankbaar voor deze twee je neemt ze mee je schenkt ze liefde, geeft ze liefde, aandacht en heel veel meer elke dag, telkens weer, keer op keer het verandert je leven, je raakt verweven met elkaar, als gezin, tezamen dat kan ik alleen maar beamen je maakt herinneringen, voor nu, voor altijd, gezamenlijk, je raakt ze niet kwijt je waardeert…

Vergadering van Bashar al-Assad. “Salaam mijn vrienden, hoofden van politie Ik wil u vragen om een ietsie pietsie te minderen met moord. Vooral op straat. Mijn plan is: Minder macht voor de elite Wat vindt u en wie wil d’r eens op schieten?”…

Ik voel een enorme en grote roze wolk, in mijn hoofd en hart. Een groot licht dat me nu leidt door de enge benauwende duisternis, naar jou toe. Omdat jij voortaan ook een groot roze licht voor mij presenteert, want jij bent het die eindelijk waardeert: mijn hart, ziel en licht, inzet tot gedicht voor elke geest der aarde. Jij, viel samen…

Het afscheid duurt nu al een uur Stiekem samen beneden in de schuur. Jouw handen kroelen in mijn nek Het maakt mij opgewonden en stapelgek. Zachtjes fluister je lieve woordjes in mijn oor De opwinding in mijn lichaam gaat maar door. Jouw lippen strelen mijn mond En jouw handen liggen op mijn kont. Wij verdrinken in de liefde voor elkaar…

Ik zond jou rode rozen, witte rozen en gele met gipskruid èn eucalyptusblad. Ik gaf je meer dan rozen.…

Heel de wereld ligt open en bloot voor me. Heel de wereld ademt in mijn adem. En ik adem uit. Heel de wereld leeft voor mij, zoals ik leef voor en met haar. Heel de wereld is mijn kerk. Overal staan kerken: er wordt gebeden, in het hart van ieder mens. Heel de wereld is en blijft mijn wens! Zolang als ik blijf en leef, geef ik…

Zo veel jaren zonder Ook maar een probleem Het levendig licht Verschaft over ons Sprankelende pianospel, De noten zuiverder Te voorschijn doen komen Dan ooit voor mogelijk Werd gehouden - en nu Is het draadje in je diepste Kern gesmolten, Het licht gestorven Boven het toetsenbord - Muziek die zonder dit Licht, zonder dit…

Prachtige kijkers Met een wonderschoon Palet van wel duizend Kleuren bruin, zo onnavolgbaar Op hun plaats gekomen, Ogen die vanaf je geboorte Nog nooit hebben kunnen zien - Je hebt geluk gehad, zeg je, Dat je niet op latere leeftijd Het zicht in je ogen Verloren bent, dat is veel erger; Terwijl ik je bij je hand neem En samen…

Dood is een woord een doodgewoon woord maar voor mij is het woord dood een dood woord want wie zal het weten wie zal het zeggen niemand kan het (na)vertellen maar met levendige fantasie is de dood levendiger dan het leven zelf voor velen een doods leven en wie zichzelf doodt pleegt geen moord die ademt eindelijk leven…

Een aanstormende trein Ik ben op het verkeerde terrein Een gebroken raam Een dieptepunt waarvoor ik me schaam Een overdosis pillen Die mijn pijn moeten stillen Vallen en opstaan Maar hoe kan ik in hemelsnaam doorgaan Smijt mijzelf tegen de muur Luister er is geen genezende kuur Ik zal er mee moeten leren leven Maar hoe kan ik dan nog naar…

Het gezegde is angst is een slechte raadgever maar ik zeg u angst is een prima raadgever niet de angst zelf niet dat bang zijn voor maar de angst-aanzet tot zelf-refectcie zelf-onderzoek zelf-bevrediging dat doe je vooral zelf liefst zonder psychiator psycholoog, mindfullness dit of dat!, wat? en vooral zonder medicijnen, drugs…

Mijn vader heeft mij geen moer geleerd niet dat ik hem dat nu nog kwalijk neem maar 2 linke handen blijft confronterend wrang geen moertje weet ik te onderscheiden van een spijker neen dat gaat ook te ver, wel iets geleerd maar het verschil maakte me afhankelijkheid van een handige Harry kwam ook niet aan vaders werkbank op zolder dan waren…

Ik ben in mijn boshut en luister. Vele geluiden hoor ik hier, die me niet deren kunnen. Gedachten denk ik nu, die vanzelf arriveren. Straks weer gaan. Niets hoef ik hier te doen, dan alleen maar bestaan. Niets hoef ik te verklaren. Niets dan alleen te hopen, dat ik later op mag staan. Ik ben in mijn boshut en ben.…

Momenten van tijd in een hier opengeslagen fotoalbum De mooiste herinnering in meervoud in mijn vitrinekast Volop trots, in het licht, achter glas momenten van ervaren van toen en ooit hebben gedaan Matroesjka's, Toetanchamon bijzonder Portugees en veel Chinees Beer in avondschemering verzameld geheugen, zonder last Vrijheid opent verhoogde…

Als ik verlang naar jouw liefde en jouw leven, dan is het een gegeven dat ik lijd en dat de dood me pas bevrijdt.…

Hoog boven de piste, spots op hem gericht, aangegaapt door velen, dansend, vederlicht. Lullig mager koordje, rafels hier en daar, knerpende geluiden, klinkt een beetje raar. Bijna halverwege, ademloos publiek, tijd nu voor de salto, het ‘moment critique’... Zwevend door de ruimte, touwtje niet meer daar. Onverwacht bezweken. Act…

1. Mijn geliefde chauffeerde mij onz' woonplaats - station Daarna afscheid op het perron Simpelweg daar het niet anders kon Verstreek de tijd als voorheen Liet ik haar alleen 2. Via ULTRAVOX' Vienna Vervolgens Podgorica Met eindbestemming Cetinje Aankomst weliswaar na middernacht Dus inmiddels reuzeblij Reizen voelt als vrij 3.…

Voor mijn moeder In al je eenvoud Was je liefde, Ernst stond op je Voorhoofd geschreven Met in je hart altijd Vrede en verdraagzaamheid…

Uit liefdesnat geboren in pure reinheid, zuiver als een regendruppel net niet meer vasthoudend aan het blad, gleed jouw klein leventje uit mijn schoot. In perfectie van langzaam ontwakende schoonheid werd jouw prachtige creatie eindelijk aan mijn moederhart ontbloot. In die ene minuscule trilling ontglipte uit jouw zachte donzige lijfje…

Hendrik Buurman Hendrik van de overkant deed samen met mij de krant hij las hem helemaal van A tot Z met als laatste de overlijdensberichten daarna legde hij hem opzij en zei dan steevast hetzelfde ‘het is goed, ik sta er nog niet bij’ vanmorgen heeft hij niet gekeken hij staat er nu wel bij ik leg de krant opzij en slik In Memoriam…

’t Is stil en leeg overal buiten men hoort de vogels nu luid fluiten de lente bloeit in Nederland waar corona snoeit met harde hand ondertussen huilt heel de wereld alles aan elkaar waar zoveel zieke mensen sterven het virus kijkt nergens naar slaat zijn slag ook hier vlak bij mij zijn het er zo veel ik loop mijn dagelijks loopje bid ondertussen…

De nacht is van ons Als we het rondje lopen Onder volle maan Verscholen onder Een mist van lage nevel Kwispel jij ons pad Kat sluipt achteraan Eenden kwaken eindeloos Regendruppel valt Dan nog een druppel Recht onder mijn oog, een traan Rolt over mijn wang Bomen als bakens Molshopen geven reliëf Aan donkergoen gras…

Ik wil niet wéér strijden tegen die demonen in mijn hoofd ze zouden mij nooit weer verslaan ik had het mezelf nog zo beloofd Ze drukken me naar beneden met al hun kracht terwijl ik naar boven wil en iedere dag moet vechten met man en macht Ik haat ze zo door en door ik voel ze marcheren en ik, ik kan niet anders dan ze proberen…

Er is een grens waar mijn gedachten de realiteit overschrijden De drempel van mijn bewustzijn die ik moeilijk kan vermijden Nu in de kern van mijn incarnatie creëer ik mijn paden Alles heeft een reden ook al blijf ik steeds malen Denken,analyseren,ontkennen en proberen Mezelf te innoveren en verheffen naar hogere sferen Maar nooit staand boven…

Ooit toonden ze beelden over de stad van de toekomst. Doorgaans bots je dan op plaatjes met blauwe luchten, lachende gezichten, jonge gezinnen. Weelderig groen tussen de huizenrijen. Zij lieten voetgangerszones zien waarin ouderen zich soms wankelend voortbewogen. Er liep zelfs iemand achter een rollator, zomaar op straat. Dat vond ik…

langs deze rustige straat loopt men bedaard in een leegte zonder woorden een nette glimlach, stevig geplakt over niets altijd maar de schijn ophoudend het gaat goed met ons hoor… er wonen geen kinderen meer in deze buurt ze zijn allang weg, geen geroep of schaterlach tuinen bloeien daarentegen eindelijk volop de schommels werden verwijderd…