Alle inzendingen over jaargetijden natuur landschap

En nu verder in de maag: Hier ziet u al wat vlinders fladderen, al naar gelang het jaargetijde. Soms zijn het witte, maar meestal maken we ze rozerood.…

Alleen de bomen spreken geluidloos naamloos in groei van de natuur rivieren worden smaller in ruimte in gedachten zonder poëzie beschrijf je landschap in een boek alsof er niemand jou kent ondanks jouw zwijgen is er een verhaal in de beeldentaal van tederheid leeft het schaduwland in gedachten.…

Op jouw rug teken ik een hart dat ik vul met xxx'en Jouw naaktheid als Eva die van mij als dat van Adam Ons bloot zijn en dat van een prinses Haar mis ik en jou wil ik dus geenszins kwijt Jij en ik, wij samen Wij bouwen ons leven om anderen heen het plezier van van elkaars liefde en gebaren wij beleven el- kaar voor eeuwig hartgrondig…

Ik hou van de zee in elk jaargetijde omdat ik dezelfde natuur bezit soms rustig, soms stormachtig de oppervlakte rimpelloos in de diepte kolkend wild met zoveel ongekende schatten die nu en dan komen bovendrijven voor vreemden moeilijk te begrijpen maar voor wie mij echt leert kennen die weet dat er ontelbare havens zijn groot en klein waarin…

Ik hou van verandering Van jaargetijden De opkomst en ondergang Van al dat licht De natuur en haar bizarre vormen Van zwaar ontspoord Tot evenwicht Ik hou van het leven In al zijn facetten Niet van geluk Ik heb meer met pech Het slechte, de pijn Dat gevoel dat bruist Wanneer het goed komt Die terugkeer Op de juiste weg Ik hou van…

Bijna tastbaar is mijn verlangen naar het land de klanken uit mijn jeugd het land van klaprozen korenbloemen en glooiend landschap het land van textiel de arbeid en de natuur het land waar jij en vader leefden mijn land ons land Twente waarvan ik 't volkslied in mijn diepste dromen zing.…

Soms is het plotseling stil zomaar stil héél stil je kijkt luistert en hoort niets helemaal niets dan een aanzwellend geluid het landschap lijkt open te scheuren de natuur doet voorzichtig een stapje terug dan is het weer stil plotseling zomaar stil héél stil…

De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over bladeren in de jaargetijden, luister, weet, ze lopen uit, ze vallen vervangen door helderheid nee nooit, echt nooit vergeefs.…

in Ter Wupping loop je fiets je door puur natuur langs het oude loopje van de Ruiten Aa bosjes, een schuur je kunt rondstruinen bij oude rivierduinen Ruige berg, Kieberg is avontuur prehistorie landschap uit voorbije tijd boerderijen grasland, beekdal en al met al beleef je puur hoe Westerwolde vroeger was bolle akkers, gras rust…

Daar waar de rivier zijn einde vindt Dat is het punt waar jij werkelijk begint Vloeiend ga je over in een vijver Geschapen als de vrucht van je eigen ijver Jij, een rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

landschap van sterrenfonkeling sluimerende bomen bergtoppen in mist gehuld landschap van gekleurde wolken moedeloze hemels drager van mythen en sagen landschap van haver en rogge eindeloos ontvouwen van nabije dingen en verder weg landschap was jij hier ademde jij hier niet was jij niet onbegrensd?…

Zelfs God heeft er een handje van alles op één hoop te gooien zei de priester tegen de kapelaan het is een keiharde werkelijkheid mijn zoon in al zijn wijsheid heeft de Eeuwige de engelen bevolen het restant van alle stenen en rotsen in Ierland te strooien geloof me maar kapelaan zo is het echt gegaan…

Door het als door een god geschapen landschap meandert een smalle rivier zij voedt de bloemen, het gras langs de kant zij voedt het koren op het land kinderen spelen graag in het water zo maken zij een herinnering voor later kikkers kwaken het uit wat voor de een puur lawaai is is voor de ander een pure symfonie een door de natuur gegeven…

samenhang we wilden geen marionetten zijn met oudjes aan de touwtjes verwierpen hun tradities met love peace en gein het is weer goed gekomen met huisje beestje en natuurlijk heel veel bomen alleen staan nu in het landschap heel andere bordjes te dromen…

wilden zij, weliswaar onbewust, wat eens het voorjaar heette, de naweeën van een winter bestrijden om het komen en gaan te aanschouwen ben ik met ogen toegerust en zie dat de natuur met het tonen van twee gezichten de schaduw en het daglicht kust…

door bos en woud beheerd werden met mycelium in zielentaal waar de natuur elkaars afhankelijkheid kende en er eerbied voor had getuigden monoculturen van het gebrek aan respect door de mens voor de diversiteit om ieder levend wezen zijn kans te geven net als onkruid verdelgen en overmatig bemesten…

Dagen worden langer De lente begint De natuur pas zich aan De lente begint De lentezon straalt De lente begint Krokussen staan in bloei De lente begint Lammetjes gaan staan De lente begint Mensen schijnen vrolijker De lente begint Was het hele jaar maar lente!…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

Het najaar dwarrelt uit de lucht En dekt het grasveld toe In goud en geel en oker. De zomer is zo lang voorbij Alsof hij nooit geweest is. De winter is nog zo ver weg Alsof hij nooit zal komen. En ik, Ik zit hier in de zon En wellicht voor het laatst dit jaar Op maandag vier november.…

de klokt tikt met de regen in hetzelfde refrein en geeft commentaar, dat is een zegen voor wie aandacht nodig heeft boven links slaat een stofzuiger aan beneden rechts een zwarte bouvier van de vrouw met hoge hakken die op bureau haar lusten viert zet Nelly Furtado wat harder zij is het helemaal met me eens hoe goed je ook ergens in bent…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

Een novemberse zaterdag kaatst zonnetjes van schaterlach. De wei glooit glanzend, onberoerd, terwijl het water parelmoert. Ik zie een hand tot groet geheven. Ons 'goedemorgen' duurt maar even. Stiertjes staan glazig in conclaaf. Een veldmuis vlucht. Schaduw van raaf. Een boze buizerd krijst: "Van mij!" en daar draaft een 'hallo' voorbij. Een…

een pril seizoen is aan het ontluiken de lente ontwaakt uit haar winterslaap bloesem omrankt het malse groen vlekkeloos kleine vogelkelen kwelen o zo zoet verleidend dit beroert, ontroert en verblijdt deze luister aanstroomt naar m’n hart ik sta roerloos te kijken naar dit landelijke "Hof van Eden" (dat mij tot poëzie dicht kleurig uitgespreid…

de lente verdampt de laatste wintersnippers het zonnetje bloost…

als een ongeschoren kinnebakkus stoppelt het geradbraakte land waar klamme wolken winterkoud door het vale zonlicht weerkaatsen in volgelopen diepgetrokken sporen een strakke reiger spietst zijn prooi en blubbert het met smaak in ‘t zuur…

rood aangelopen completeert het laatste blad ter afsluiting van…

Zal hartje winter weldra komen of zijn het spinsels,enkel dromen? Kou is dikwijls uitgebleven en regen uit de lucht verdreven Is 't verder af te wachten dat voorjaar de kou zal ontkrachten? We zullen kabbelen op de stroom in de hunkering van ieders droom Planten en bloemen zullen ontluiken en de bomen en de struiken 'n Verdwaald lieveheerstbeestje…

Het takje dat trilt. Het twijgje dat wijkt. De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…