Alle inzendingen over je voelt het niet

ze zweeft gelukzalig hoog in de wolkenlucht eindelijk is het dan zover haar langverwachte vlucht de wolken beschermen en dragen haar voorzichtig voor de allereerste keer voelt ze zich evenwichtig ze heeft altijd al in de wolken willen zijn nu is ze daar en oh, wat voelt het fijn ze zweeft zonder bagage de sterren tegemoet voor…

Zij voelt zich een kind van God zij handelt en wandelt daartoe zij hanteert al haar gaven zij schildert er echt op los zij legt vast wat ze voelt zij dient daarbij een doel zij en God, God, zij en wij zij is mijn zus, mijn zus Margriet zij laat 'de Haan' niet kraaien zij schildert haar evangelie schaamteloos!…

denkt als jij maar bij mij je liefde tankt want ik kan niet zonder mijn liefste wonder jij voelt warm en steeds heel aangenaam…

Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo levendig aan of ze weer bestaan niet dood zijn gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt zo verdrietig aan dat ze niet meer bestaan noodgedwongen zijn dood gegaan Dichten voor de oorlogs-doden voelt de oorlogen herleven zoveel verschrikkingen begaan waanzinnigheid ontstaan, verslaan Dichten…

al zeggen al mijn mensen dat ik niet faalde toch voelt het zo wanneer je man je verlaat met "ik heb geen zin meer" en het je niet zeggen wil: "ik heb een vriendin" waarom voel ik me zo verdrietig? waarom die pijn? ging het maar over dat zou zo fijn zijn al zegt hij: "je bent niet gedumpt" het voelt zo en het zal nooit over gaan.…

In het wild voelt hij zich onvrij. In het theater voelt hij zich bespied. Nog nooit heeft iemand hem betrapt, op het leggen van een ei. Een dorrevogel maakt depressief geluid, dat sommige mensen praten noemen. Vogelaars noemen het somber kraaien, dat soms op vrolijk zingen lijkt.…

Ze wil dat ze wordt gezien dat men ziet hoe ze zich voelt Ze wil dat ze wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat ze vertelt Hij wil dat hij wordt gezien dat men ziet hoe hij zich voelt Hij wil dat hij wordt gehoord dat er wordt geluisterd naar wat hij zegt We willen dat we worden gezien en gehoord We…

vol overgave voelt jouw kussen, fluweelzacht voldaan mijn lippen…

het voelt zo koud als tranen even vloeien en stilte leeft in jou…

Even scherp is de pijn, Eindeloos verdriet, Na jaren zou het minder zijn, Maar zo voelt het niet..…

mijn naakte liefde voelt zich vrouwelijk en zacht jouw omarming streelt…

oude wilg met vrij zicht over sloot en velden voelt zich toch beknot…

het ongekende verlangen naar roerloosheid voelt de deur dichtslaan wegstervende voetstappen…

het voelt alleen... al heb ik mensen om me heen mensen, die me zo lief zijn het doet pijn... ik geef om hen maar toch het gevoel dat ik anders ben dat gevoel van eenzaamheid raak ik niet kwijt ziek... en toch ook weer niet en daarbij het gevoel van verdriet ... ik wou dat gedicht niet bestond, ja, want dan was ik helemaal gezond...…

hoe moeilijk is het om duidelijk te zijn probeer eens uit te leggen hoe het voelt hoe voelt het echt loop niet weg blijf even staan gevoel is zuiver het echte gevoel het maakt niet uit maar loop niet weg stel je open durf te voelen voel de pijn voel het verdriet voel je sterk maar vooral voel…

Ik vraag me af na zoveel jaar hoeveel jij nu nog van mij weet, nog voor mij voelt, weet hoe het in mij voelt. Het kan toch niet zo zijn dat jij van mij inmiddels alles bent vergeten? Ik zal veranderd zijn, vanzelf, maar wil zo graag nog één keer horen uit jouw mond wat je nog ziet, herkent, desnoods in haar of in een ander.…

Jij bent mijn lust mijn leven Jij bent alles wat ik wil Soms zijn wij uitbundig soms ook heel erg stil Wat we ook samen ondernemen het voelt altijd zó goed Het voelt alleen als willen en niet als iets dat moet Daarom wil ik jou vertellen dat ik altijd bij jou wil zijn Niet één dag in het jaar slechts maar altijd mijn Valentijn...…

Proeft de zilte zee Beleeft het strand Voelt het zand Je…. Betreedt de boot Voelt de golven Nadert de kust Verlaat de rust….…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik heb weer iets geleerd Iets ervaren wat ik nog kende Het begrip Voelen En dan doel ik niet op fysiek want dat (ongewenst) gedrag is voorbij Ik ken nu het begrip: geestelijk Voelen, voelen, voelen Aanvoelen, doorvoelen En voelen op afstand, zelfs op grote Ja het werkt als je echt hecht voelt Ook de pijn voelt, zeker die van een ander…

Soms, voel jij de diepten die je daalt met fouten en vergissingen die je vergeet in brieven die in woordenboeken zwemmen tussen jouw oren duikt mijn essentiële ik ik ben blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven.…

de traan die ik van binnen voel, laat ik van buiten niet zien. de glimlach die ik van buiten laat zien, daar is van binnen geen plaats voor!…

om het weer kun je niet heen het komt zoals het komt de wind heeft geen wil de regen geen eigen regie het weer doet gewoon wat het doet het is hooguit de oude die het voelt in zijn pijnlijke knie…

dag mijn gedicht jouw moment gaat verloren smaak nu het lezen als eentje teveel ongelukkig de dag die voelt als genomen beheers er verdoken jouw overaanbod maar laat geen toeval ontmoediging zijn die achteloosheid voelt als herboren als morgen de dag der gedichten verdwijnt groet ik jou weer als –mijn- gedicht…

Het is nieuw Je voelt je onveilig Kijkt om je heen En sluit je ogen Je droomt iets moois Alles is bekend En je ziet je vrienden Het voelt zo veilig Je legt je neer bij het onbekende En gaat alles aan Je hebt een winnaars mentaliteit En gaat overal voor Je staat open voor verrassingen En gaat de uitdaging aan Je zult het goed doen…

Met overdadig van iemand houden, tormenteer je Jezelf Doet jezelf tekort in zowel woord als daad Een kwelling die voelt als terreur Aanhoudend mijn eigen Graf delf Ongewenst. Gewild. Leef! Vóór 't voelt als verraad Een duivelin zonder vleugels als feeks zonder gewaad De helft Van al het goede is Verworden tot kwaad…

Het voelt me aan als irritatie, wanneer men telkens vraagt, hoe of het je vergaat, het voelt als verraad, wanneer het antwoord telkens weer als " goed" wordt verwoord.…

zo voelt dat dus, leeg zijn alsof de aarde sneller draait harder aan je trekt je nooit meer los zal laten alsof de muren zuigen en hoeken gevangenissen worden ramen je wegduwen naar de schaduw om er volledig in op te gaan zo voelt dat dus, te vervagen in stukjes en beetjes jezelf te verliezen aan de eeuwigheid van stof al je gedachten…

Weten ze nog hoe dat voelt? Dat je er helemaal in opgaat dat de tijd stilstaat en alles goed voelt, dat je weet ja, dat kan ik ook!…

zijn er die armen om me heen het voelt soms zo maar ik ben nooit alleen…