Alle inzendingen over krant 2 maart 2005

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw*, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen. Wit…

Grijs is de lucht de mist trekt over het land het is koud en guur…

Een dor plataanblad wervelt boven het trottoir als paraglider stijgend op thermiek dansende personificatie van de ziel verbeelding van wat eens vol adem was verleden tijd figuurlijk door de geest omhoog gestuwd…

In deze nieuwe maand wil ik níét klagen Ondanks het feit dat strakjes onkruid woedt En ik weer wieden, spitten, snoeien moet Gelukkig kan mijn lijf die last verdragen Alleen, vóór ik met weinig zin tuinier Is er dat grijnzend blauwe formulier…

Je nadert lente Ik voel je hoor je in vogels zie kale takken langzaam groen tooien weidevogels flikflooien de zon sterkt fooien op voorzichtig terras wacht op straks ik voel je lentezon tooit ons in vruchtbare kracht.…

Er is geen peil op te trekken, het is typisch maart, vroeger zei men al: "maart roert zijn staart"…

Stil schuift de schemer over de akker scheert de dag zich van het veld, valt toch nog plots het duister schraagt de einder het donker end. Lijkt de natuur zo doods, zonder luister, glimpt het sneeuwdek nog enig licht die volkomen rust is echter schijn want in de aarde wacht het zaad op de nieuwe dageraad....…

Dit is een duivelskind, deze maand Maart. Men kan dit in een stormnacht goed bemerken: Hij buitelt door de schoorsteen op de haard En blaast de torenhanen van de kerken!…

zoemt de hommel tastend de struikjes af naar voorjaar vliegt de spreeuw gedreven heen en weer met takjes in de snavel kwetteren de meesjes schel en fiet de nestdrang rond wil ik je naam schrijven in de blauwe lucht mijn lief…

[Haiku] zover het oog reikt bewegingloze wolken de middag kleurt grijs…

Maar Maart is ook een wilde gast, Een windzak en een bulderbast; Hij kan geweldig razen, En 't is zijn allerhoogste pret, Als hij gauw iemand hoed of pet Zo maar van 't hoofd kan blazen. Ook waar hij parapluutjes ziet, Spaart hij die niet, Maar keert - zo'n guit der guiten! - Die, flap!…

Ik moet aanvang maart al mijn nachtrust opgeven door krollende katers, op zoek naar een bruid.…

, nu plus 15 in verschrikkelijk 1942, zeker minus 10 op dezelfde dag, kan allemaal in maart ja zei ik maart roert z'n staart…

De lente begint vandaag, De wind voel je in je kraag Een kleurrijk palet Heeft zich in de tuin gezet Ook de struiken en de heggen beginnen het allen te zeggen: ‘De lente is in het land’ Het wordt zo plezant, Om buiten te vertoeven Om de frisse geur te snoeven Het groenste groen van de bomen Is nu ook aangekomen Op elke wandelweg Hoor je…

In de maartzon zag ik je wuivende haren hoorde ik je kleine schater We liepen de natte landen in en stapten door het oude bos We liepen de buitenhuizen voorbij en stapten de singels in Je gaf me je mandarijn je gaf me je lach…

blauwe lucht geurt lente koude zon lacht zijn belofte in ijzige wind…

Daar zijgt de zon in 't waterland En lacht een rimpling in de sloten, De jonge Maart slaapt aan de kant, Met de eerste bloem, bij de eerste loten. - De schrale aard leek uitgeteerd En afgeleefd in al haar naden En zwarte voegen, - zie: nou keert Haar jeugd uit de geleden schade.…

Hij roert z'n staart 'n zonnig begin met volle terrassen Halverwege een pijnlijk verrassen wind niet in toom en koud de stroom uit 'het Hoge Noorden' Vorst.... laat z'n baard ....weer staan.…

Alleen met moeite kon ik naar je kijken. Die zware crawlslag door het kille nat. Gelukkig, ’t is volbracht. Proficiat! Je wordt bedolven onder huldeblijken. Één stug bestuur toont jou de Friese aard: je tocht blijkt géén elfstedenkruisje waard.…

stap ik uit de trein richting Weesp perron 2 station RAI precies midden tussen de twee roltrappen kies voor de linker roltrap krijg een niet te bedaren hoestbui mijn geblaf lijkt mij eng en benauwend voor de medemens schaars aanwezig en voorzichtig haal ik mijn hand van mijn mond en wandel wankel met schuchtere motoriek hoor mensengeluid…

mijn merel van de laatste maart die in de verte fluit hoe draagt jouw zang al levenslang ook mijn verlangen uit…

Maart, de tuin weer groen, heerlijk bijna lente, ach... doodstil lag zij daar.…

voorzichtig heb ik de gevangen vogel uit de strik verlost ik laat hem vliegen hij geeft mij vleugels ------------------------------------- uit: 'Warmte vergt jaren groei', 2005.…

Nooit komt hij ergens anders aan. 04-12-2005…

je ziel, voorgoed een plek van vrede de leegte, verzoend in stil berusten je naam, een zachte melodie (okt. 2003-2005)…

. -------------------- uit: 'Niets', 2005.…

. ---------------------------- uit: 'Hersenmutor', 2005.…

. ----------------------------- uit: 'Hersenmutor', 2005.…

Kritieken klinken uit wel uit duizend kelen zijn als de V-hals ietwat doorgeschoten Met diepgang blaat men over al dat blote Vilein bespreekt men vele lichaamsdelen Wat men ook zegt van Trijntje Oosterhuis ’t Is absoluut geen grijze kloostermuis…

Sint Maarten was een goedheilig persoon Hij gaf zijn halve winterjas aan een bedelaar En deze was hem hiervoor zeer dankbaar Mensen helpen, hij vond het heel gewoon. Sint Maarten, een voorbeeld voor iedereen Hij was met het lot van arme mensen begaan Vertrouwde op God de Heer in zijn bestaan Ging zijn eigen weg, maar was nooit alleen.…